Στιγμιότυπα

Στιγμιότυπα θα ονομάζουμε εφεξής τις αποδράσεις μας. Για την ακρίβεια αποδράσεις του μυαλού. Γενικότερα αντιπαθώ τις μετακινήσεις. Εδώ, αξιοσημείωτες συναντήσεις, ενδιαίτηματα μνήμης,  εμπυρεύματα. 

Ο ποιητής Ματθαίος -Τέος Σαλαπασίδης σημείωνε πως: " ζούμε σε μια Κόλαση και αποζημιωνόμαστε με στιγμιότυπα Παραδείσου". 



XVII.
"Oι δικαστές υπάρχουν για τους εγκληματίες". [διαβάσουμε πάλι Κάρολο] "Οι γιατροί, οι νοσοκόμοι για τους ασθενείς τους".
Ο μικρός εγγονός φαινόταν να μην πολυκαταλαβαίνει αυτήν την συζήτηση, ο παππούς συνέχισε:
"Ο δάσκαλος για τους μαθητές του"
"Ο παππάς για τους πιστούς του" [έχω γράψει για "το όπιο του λαού"... αλλά θέλει πολλή δουλειά αυτή η πίστη]
"Δηλαδή παππού, αν δεν υπήρχε ο Έρωτας δεν θα υπήρχαν ερωτευμένοι;
"Αν δεν υπήρχε η Τζένη, μικρέ μου, απάντησε ο γέρο-Μαρξ".

XVI.
Θα το έβγαλε πάλι έξω η θάλασσα/ παίζει με το κύμα// Μα άλλο χέρι δεν θα το φόρεσε.

XV.
ου πηγαίνει η αγάπη;" ρώτησε η κυρία Μωβ. "Πιο ψηλά από τους ανθρώπους πετάει. Ένα μπόι χρειάζεται", απάντησε ο κύριος Πολύχρωμος. "Ένα μπόι και κάτι", συμπλήρωσε δακρυσμένη η Μωβ κυρία. 

ΧIV.
Στο πατρικό μου σπίτι υπήρχε μια μεγάλη πιατοθήκη. Κάλυπτε έναν ολόκληρο τοίχο στην μεγάλη κουζίνα. "Εκεί κρύβονται όλα τα μυστικά", έλεγε τ`απογεύματα ο παππούς και άρχιζε μια ιστορία... Μα, παιδιά εμείς το μέγεθος και τον όγκο της θαυμάζαμε. Και τα καλά πιατάκια της γιαγιάς για το γλυκό του κουταλιού. Τώρα, όλοι έχουν πεθάνει. Το παλιό έπιπλο μένει εκεί με τη φθορά του χρόνου. Αν κάτι υπάρχει, πάντοτε ένα παιδί θα ψάχνει γι`αυτό.

XIII.
Ένα παλιό ασανσέρ αγκομαχούσε πάντα να φτάσει στον τέταρτο όροφο. Πρόσεχα πολύ. Έβγαζα τα μικρά φτερά από την πλάτη μου, πεθαμένος ήδη, ανέβαινα να Την συναντήσω.

XII.
Τα ωραία τσιγάρα που καπνίσαμε, τα ωραία τσιγάρα που καπνίζουμε τώρα, εκείνα που θα ανάψουμε αύριο.

XI.
Το πρωϊνό αεράκι έφερε μια καλήν διάθεση. "Θα ήθελα να ζω σε έναν τόπο με τραίνο", μονολόγησα, χαράματα, στο βορεινό μπαλκόνι του νησιού μου. "Θα σας πήγαινε πολύ", ακούστηκε καθαρά η φωνή της νέας γειτόνισσας, από δίπλα, που είχε έρθει μια μόλις μέρα πριν.

X.
Με μια ήσυχη κίνηση φέρνεις τα πάνω κάτω, τα μέσα έξω. Όπως μια μοδίστρα επιδιορθώνει ένα παντελόνι ή "φτιάχνει" ξανά ένα φθαρμένο γιακά λευκού υποκάμισου.


IX.
Παιγνίδι με σπίρτα δίπλα στην μπαρουταποθήκη.

VIII.
Δωμάτιο νοσοκομείου
"Τα κρεββάτια χρειάζονται", είπε και πήρε όλες τις πολυτέλειες, τις ματαιοδοξίες μακριά. Ένα τσαλάκωμα τις έκανε για το καλάθι των αχρήστων, των κενών ανθρώπων. Μα, ήμασταν οι δυό μας και η φράση της ήταν ένα ταξείδι παρόντος έρωτα.

VII.
Κάποτε θα γράψω για τη σιωπή. Μέχρι τότε μένω απέναντι στα μάτια σου

VI.
Φυλλοβόλο δέντρο. Δεν πρόδωσε κανένα καιρό.

V.
Εκεί, στην οδό Μηνά Παπαδόπουλου, εκεί στα στενά σοκάκια της Αγίας Τριάδας, στο κέντρο της πόλης, ένα ανθισμένο γιουλφαρί απλώνει το άρωμά  του και καλύπτει όλο το σπίτι. Ευτυχισμένοι άνθρωποι.


ΙV.
Κάθε φορά που μ`έπνιγες κι ήθελα να μιλήσω- έγραφα μια φράση, μια λέξη, μια κουκίδα χάραζα σε λευκά χαρτονάκια. Τώρα περιμένω τις βροχές. Έχω σκάψει ήδη τον κήπο...  

ΙΙΙ.
Πινελιές είναι. Το σύνολο αποκαλύπτεται με την απόκρυψη λεπτομερειών.

II.
Χρόνια αργότερα και Εκείνος επέμενε να κυκλοφορεί, σέρνωντας το κορμί, στην απαγορευμένη ζώνη. Είχε κατασκηνώσει ο θάνατος μέσα του.

Ι. 
Όταν ήμουν παιδί δεν πηγαίναμε συχνά για μπάνιο. Η μητέρα ήταν άρρωστη ήδη και ο πατέρας δεν οδηγούσε. Οι επισκέψεις σταμάτησαν όταν πέθανε η μητέρα. Κολύμπησα πολύ στις αγκαλιές των γυναικών. Τώρα, τώρα που συνάντησα τη θάλασσά της, αρχάριος είμαι. 


1 σχόλιο:

  1. "Στιγμιότυπα θα ονομάζουμε εφεξής τις αποδράσεις μας. Για την ακρίβεια αποδράσεις του μυαλού. Γενικότερα αντιπαθώ τις μετακινήσεις. Αξιοσημείωτες συναντήσεις, ενδιαίτηματα μνήμης, εμπυρεύματα"κοντά στην αίσθηση σου, με κοινές αρκετές τάσεις...
    "η κίνηση είναι μια υπεροχή, τα βήματα το σημαντικό επίτευγμα -και για μας που οι μετακινήσεις είναι απωθητικές και κινδυνεύουμε από συναντήσεις απρόβλεπτες, που μπορεί να νάψουν φυτήλια..." διάβαζα σε ένα παλιό ημερολόγιο, που δεν ήταν "δικό μου"

    ΑπάντησηΔιαγραφή