Σάββατο 28 Μαΐου 2016

Ο Β. Ζεβελάκης γράφει για τον Μάνο Λουκάκη -μικρό αφιέρωμα

ΠΟΙΗΤΙΚΌ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ 2016 
Οι επιλογές μου - δεν ήρθε ακόμη η ώρα να γράψω - οδηγούν τα βήματά μου στη γενέθλια γειτονιά. Το παλιό αρχοντικό κατεδαφίζεται. Θυμάμαι τα παιδικά παιγνίδια - και το ξύλο που έφαγα - ξεχνάω τις απώλειες;  Αδυνατώ να βάλω όρια στη μνήμη. Επανέρχονται στο σήμερα του μυαλού ήχοι, αρώματα και πρόσωπα. Τον θυμάμαι πάντοτε στο καφενείο του κ. Λάμπρου. Τον γνώρισα μέσα από την ποίησή του. Επαρκής δικαιολογία τα χρόνια που μας χώριζαν... Ο θάνατος τον βρήκε στην Αθήνα. Η μικρή πόλη του Αγίου Νικολάου - τόπος γενέθλιος του ποιητή - τον έκλαψε και τον κήδεψε... Τελευταία πράξη και μια υπόσχεση ανεκπλήρωτη: "Ακόμα δεν εμύρισε/ Ροδάκινο και περγαμόντο/ Η ποίησή μου./"[1]
Οι φίλοι του, στο Ηράκλειο, τον αναζητούν. Επισκέφτονται τα μέρη που σύχναζε. Προσπαθούν να επαναφέρουν στιγμές και στιγμιότυπα. Τους είδε δακρυσμένους. Συνόδεψαν τον ποιητή στην έξοδό του.
Εκείνος, στάθηκε για μια στιγμή,  ταραγμένος και λυπημένος. Θέλησε να κάμει μια βόλτα στα βήματά του... Αντάλλαξαμε με μια καλημέρα και μια από τις φράσεις της περίστασης: "Να είμαστε καλά, να τον θυμόμαστε"... Και να τον διαβάζουμε! Έφυγε και έγραψε. Ένα κείμενο για τον Μάνο Λουκάκη, όχι μια νεκρολογία. Το διάβασα και άφησα ένα σχόλιο. Μου απάντησε με μια έκλπηξη: Το ακύρωσε... Με ιδιόχειρη αφιέρωση μου δώρισε την ποιητική του συλλογή "Επαρχία Τεμένους", μου φανέρωσε έναν ποιητή που αγνοούσα... 
Ο κ. Βασίλης Ζεβελάκης - η φιλία του με τιμά - γράφει στη μνήμη του Μάνου Λουκάκη. Αναζητά τον "ωχρό μελισσοκόμο"...  Αποτυπώνει, ταιριάζει τις λέξεις, την απώλεια. Με μια προτροπή : "Ψάξτε τους ποιητές της γειτονιάς σας, γράψτε τις μπροσούρες και τις προτάσεις σας- ίσως έτσι μπορεί να βρεθεί ένας δρόμος - χωρίς την τέχνη άραγε αξίζει κάποιο αποτέλεσμα;"  Την ακολουθώ: 
ΑΝΘΟΣ[2] 
Πλατιά σανίδα
νέος νεκρός
νερά κινούμενα
πράσινα ξύλα
καλοτάξιδος

ψαλμός νυκτικός κατάσαρκος
ακούγεται ως πέφτει, κοιμήσου
όρκος δεν ανοίγει
ο διπλός αυλός δεν επιστρέφει

θα μείνεις όμορφος
ως ήσουν καλός
σπέρμα θανάτου

Την ακολουθώ... Σε τούτη την πόλη - το δύστροπο Ηράκλειο - συναντάς τους ποιητές. Αρκεί να περπατάς και να αφουγκράζεσαι... Τούτη η συνάντηση θέλει να είναι μια σκηνή από την πόλη. Ένα στιγμιότυπο πυκνής απόλαυσης...
[1]Μάνος Λουκάκης, Χαρτομάντης, εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ 2008
[2]Βασίλης Ζεβελάκης, Επαρχία Τεμένους, εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ 1987 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου