Κυριακή 31 Μαΐου 2015

Τα δεύτερα, δικά μου! [31.05.2015]

 
[...]Κούρασαν το κορμί τους στο παιγνίδι των κορμιών.  
Είναι ο κόσμος μια πόλη

δυό άνθρωποι

ένα πιάτο φαγητό

ένα κρεβάτι 

ένα αγκάθι 

μια αγκαλιά. 

Τα χέρια σου. Τα χέρια μου.

Ένα μπουκάλι αλκοόλ.Δύο τσιγάρα.  Ένα χελιδόνι έτοιμο για το ταξίδι της αναχώρησης. 
 
Σήμερα, με υπότιτλο: Μικρές και πολύ μικρές ιστορίες καπνού.
 
ΥΓ. Διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα
Α.ΣΤΕΓΟΣ [31.05.2015] 
 

Μη πετάξεις τίποτα...#10


[...] Βιβλία, χαρτιά, στοίβες οι εφημερίδες, σκόρπια τα περιοδικά. Χάρτινοι φάκελοι και αποκόμματα. Η μυρωδιά του χαρτιού ανάμικτη με εκείνη ενός φτηνού ελληνικού καπνού για τσιμπούκι. Ένα μικρό γραφείο με παραλληλογράφο. Κάποια σχέδια που δεν τελείωσαν ποτέ. Δύο πολυθρόνες που έδιναν καθημερινά μάχη για να μην εκτοπιστούν στη μικρή βεράντα που ανοιγόταν έξω από το "σαλόνι". Βιβλία και χαρτιά[...]
Αν αποφάσιζε κάποτε να τακτοποιήσει το...καθιστικό του, τούτα τα μικρά διαμαντάκια θα τα έβαζε σε φάκελο πορτοκαλί.  Μέχρι τότε θα τα παρουσιάζει εδώ.  Με μια σειρά που έχει στο κεφάλι του...
   
Α.ΣΤΕΓΟΣ

"Μη πετάξεις τίποτα..."  Την τελευταία μέρα του μήνα στο "τετράδιο εξόδου".

Ο ΤΕΟΣ ΣΤΟΝ ΛΟΥΜΙΔΗ

γράφει ο Θωμάς Γκόρπας 

Παρασκευή 29 Μαΐου 2015

Του Αγίου Οινοπνεύματος

Πιστοί στις συνήθειες μας θα γιορτάζουμε το Άγιο οινόπνευμα κατ`οίκον. 
Δυό άνθρωποι είναι ο κόσμος. 
Βγαίνουμε και μοιραζόμαστε γιορτές του Ασώτου. 
Οι καλοί φίλοι στην Αθήνα και τη Σαλονίκη ας πιούν και ένα ποτήρι για εμάς. 
Θεία η χάρη του αλκοόλ...
Α.ΣΤΕΓΟΣ

Η Ένωση Αθέων σας προσκαλεί στην γιορτή του Αγίου Οινο-Πνεύματος. Θα το συναντήσουμε υπαρκτό και υλοποιημένο σε διάφορες υγρές μορφές και αφού το απελευθερώσουμε θα κοινωνήσουμε την θεία χάρη του στα:

- ρακάδικο “Ρακουμέλ”, Εμμ. Μπενάκη 71, Εξάρχεια, στην Αθήνα,

- ουζόμπαρο "Σταφύλι", Στρατηγού Κάλλαρη 4-Λεωφόρου Νίκης, στην Θεσσαλονίκη,

την Δευτέρα 1 Ιουνίου στις 20:00.

Όλοι και όλες είναι ευπρόσδεκτοι/ες. Το κόστος θα εξαρτηθεί από την κατανάλωση του καθενός/μίας και μπορείτε να παραγγείλετε ανάλογα με τις προτιμήσεις και τις δυνατότητές σας.

Πέμπτη 28 Μαΐου 2015

Μίλτος Σαχτούρης Αστεροσκοπείο

ποιητικό ανθολόγιο 2015
 
[ με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών... ]

για τον Μάϊο: Μαριλένα Ζαμπούρα
Διαρρήχτες του ήλιου
δεν είδαν ποτέ τους πράσινο κλωνάρι
δεν άγγιξαν φλογισμένο στόμα
δεν ξέρουν τι χρώμα έχει ο ουρανός

Σε σκοτεινά δωμάτια κλεισμένοι
δεν ξέρουν αν θα πεθάνουν
παραμονεύουν
με μαύρες μάσκες και βαριά τηλεσκόπια
με τ` άστρα στην τσέπη τους βρωμισμένα με ψίχουλα
με τις πέτρες των δειλών στα χέρια
παραμονεύουν σ`άλλους πλανήτες το φως

Να πεθάνουν

Να κριθεί κάθε Άνοιξη από τη χαρά της
από το χρώμα του το κάθε λουλούδι
από το χάδι του το κάθε χέρι
απ` τ` ανατρίχιασμά του το κάθε φιλί




Μίλτος Σαχτούρης Ποιήματα 1945-1998, εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ, Αθήνα 2014 [το ποίημα ανήκει στη συλλογή  ΠΑΡΑΛΟΓΑΙΣ 1948]

"Τα ποιήματά μου εγώ δεν τα γράφω κομματιαστά. Ούτε τα ανακαλύπτω σιγά-σιγά. Το είπα και άλλοτε, μου ξεπηδάνε από μέσα μου μονοκόμματα. Καμιά φορά δύσκολα, αλλά ολόκληρα. Άλλη ιστορία, αν μερικά τα παιδεύω και βδομάδες ολόκληρες, από δω και από κει. Είχα ταξιδέψει, θυμάμαι, ένα καλοκαίρι εκδρομή με τη Γιάννα. Εγώ κλείστηκα και δούλευα τρία ποιήματα μαζί: το "Κύριε", το "Πράσινο απόγευμα" και το "Καφενείο". Και τα τρία ταυτόχρονα. Ούτε κατάλαβα αν πήγα και που πήγα εκδρομή: Αίγινα; Πόρος; Τον ποιητή τίποτε δεν εγγίζει, ούτε ο χρόνος. Γιατί έχει μέσα του το παιδικό, το γεροντικό και το δαιμονικό συγχρόνως". 
Μίλτος Σαχτούρης
ΑΥΤΟΣΧΟΛΙΑ, σελ. 253-259,
στο βιβλίο "Ο ποιητής Μίλτος Σαχτούρης", του Γιάννη Δάλλα, Κέδρος 1997


Μαριλένα Ζαμπούρα Self Portait 2011


Τετάρτη 27 Μαΐου 2015

Στα όρια της γενέθλιας γειτονιάς.

Στα όρια της γενέθλιας γειτονιάς. Στο Λάκκο, πίσω από το νοσοκομείο λέγανε τότε, και δεν μας άφηναν να πάμε από εκεί. Οι μεγάλοι, που κάτι πρόλαβαν, να "προστατεύσουν" τα μικρά. Από τα φαντάσματα του παρελθόντος. Η αφαίρεση δεν βγαίνει. Γεννηθήκαμε πολύ αργότερα από την παρακμή της "κακόφημης πλατείας". Η αίγλη της, τα πάθη, οι άνθρωποί της κυριαρχούσαν στην μνήμη. 

Βρεθήκαμε απόψε στην προετοιμασία. Από αύριο Πέπμτη 28 τρέχοντος και μέχρι το Σάββατο στην πλατεία του καφενείου "ο Λάκκος" φιλοξενείτε η φωτογραφική έκθεση "Ορεινή Κρήτη". Στην ιστορική συνοικία του Λάκκου. Που τώρα προσπαθεί να αναπνεύσει κάτω από τον επιβλητικό ίσκιο του νέου πολιτιστικού κέντρου. 

Θα βρεθούμε. Άλλωστε συχνά τα βήματά μας διατρέχουν μνήμες του παρελθόντος.







Τρίτη 26 Μαΐου 2015

Είναι η ποιότητα, σύντροφε!

Κείμενο του Αντώνη Ανηψητάκη.
Αποχαιρετισμός στον Μιχάλη Παπαγιαννάκη

Εν αρχή το περιστατικό. Οδός Σαρρή, γραφεία ΣΥΝ, συνεδρίαση ανανεωτικών· θα ʼχουν περάσει 4-5 χρόνια. Κάποια στιγμή υπερβαίνω τα ειωθότα και φιλοσοφώ: “Χρειάζεται να ξαναδιαβάσουμε τον Μαρξ, αλλά και τον Φρόιντ, γιατί πολλά απʼ τα λάθη οφείλονται στα πάθη”. Ήμουν μάλλον εκτός κλίματος και σχεδόν βέβαιος ότι το σχόλιο θα περνούσε απαρατήρητο. Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης όμως το πρόσεξε: “Θα συμφωνήσω, Αντώνη, αν προσθέσεις και τον Μότσαρτ”. Ευχάριστη αμηχανία, σαν να πήρα δουλειά για το σπίτι, μια άσκηση σε ένα μάθημα που μʼ αρέσει.

Και πράγματι, τον δούλεψα πολύ τον Μότσαρτ του Μιχάλη, μόνο που δεν έτυχε να του δείξω τη δουλειά μου και, δυστυχώς, δεν υπάρχει περιθώριο να γίνει αυτό πλέον. Τολμώ πάντως να την εκθέσω εν περιλήψει, ένα χρόνο μετά τον θάνατό του.

Δευτέρα 25 Μαΐου 2015

Σελιδοδείκτης 25.05.2015

Σελιδοδείκτης 49ος

Τίτος Πατρίκιος
Συγκατοίκηση με το παρόν
εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ
ΑΘΗΝΑ, 2011

γράφει ο κ. Δημήτρης Μαρωνίτης

«Συγκατοίκηση µε το παρόν» είναι ο απρόβλεπτος τίτλος στην τελευταία ποιητική συλλογή του Τίτου Πατρίκιου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΕ∆ΡΟΣ, αφιερωµένη στην αλησµόνητη για δικούς και φίλους Ρένα. Πρόκειται για την πιο ώριµη προσφορά ενός γόνιµου ποιητή, που σηµάδεψε, όσο λίγοι, την ποίηση της πρώτης µεταπολεµικής γενιάς και των διαδόχων της, ανοίγοντας συνεχώς τον πολιτικό, ανθρωπολογικό και ερωτικό της ορίζοντα. Στη συγκεκριµένη περίπτωση τα τριάντα συν ένα έντιτλα ποιήµατα της συλλογής έχουν µια σπάνια στις µέρες µας αρετή: είναι χωνεµένα και διαθέσιµα. Που πάει να πει: ωφέλιµα σε όσους αγαπούν πράγµατι την ποίηση, γιατί όντως τη χρειάζονται στη δύσκολη ζωή τους. Καταπώς το οµολογεί ο ποιητής στο επόµενο τετράστιχο: Oπως κι αν έρθουνε τα πράγµατα / όσο αντίξοες κι αν είναι οι συνθήκες / πάντα µπορεί κανείς να ερωτεύεται. / Το δύσκολο είναι ν’ αγαπάς.// Εντέλει η συλλογή του αυτή, µε τον συγκρατηµένο πόνο της, γίνεται καθ’ οδόν αποχαιρετισµός της δύσκολης αγάπης.

Κυριακή 24 Μαΐου 2015

Τα δεύτερα, δικά μου! [24.05.2015]


[...]Κούρασαν το κορμί τους στο παιγνίδι των κορμιών.  
Είναι ο κόσμος μια πόλη

δυό άνθρωποι

ένα πιάτο φαγητό

ένα κρεβάτι 

ένα αγκάθι 

μια αγκαλιά. 

Τα χέρια σου. Τα χέρια μου.

Ένα μπουκάλι αλκοόλ. Ένα χελιδόνι έτοιμο για το ταξίδι της αναχώρησης. 
ΥΓ. Διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα
Α.ΣΤΕΓΟΣ [17.05.2015] 

Σάββατο 23 Μαΐου 2015

Μικρά πρόσωπα σε επαρχιακή πόλη.



Σε άκουσα να ειρωνεύεσαι. Είναι το στυλάκι που χρόνια τώρα φοράς. Ανύπαρκτο ή έστω μικρό, αναγνωρίζεις την ευγένεια μου, ό,τι δεν έχει κέντρο το πρόσωπό σου. Τη δόξα των "μεγάλων" ονομάτων ζηλεύεις. Των μεγάλων αριθμών. Νούμερα τα λένε στη γλώσσα σας. Μια εταιρεία τριών [αρ.3] αρχικών τα μετράει. Από τις ανακοινώσεις της κρέμεσαι, αναγνωρίσεις την κοσμιότητα της έκφρασής μου. Ξέρεις καλά και το καλλιεργείς καλύτερα. Λαϊκισμός το όχημα σου. Με ισχυρές δόσεις τοπικισμού. Να ευφραίνονται τα αυτιά των πρωϊνών σου ακροατών. Τους κλείνεις τα μάτια, τον καθρέπτη να ξεχνούν και να αρνούνται. Φοβάσαι. Αν δουν κατάματα το είδωλο τους θα σε αναγνωρίσουν. Θα είναι αυτό το πρώτο βήμα της απόρριψης. [πρώην καθημερινή πρωϊνή ραδιοφωνική εκμπομπή σε τοπικό σταθμό. Είχε μεγάλο σουξέ...]

Σε διάβασα. Μόνο κακό για σένα, δημοσιογράφε της μιας πηγής,σε διαβάζω κάθε μέρα, ελεύθερα, κατηγόρησέ με για επαγγελματική διαστροφή. Έγραφες, μια εβδομάδα τώρα για την εκδήλωση, το χώρο, τους διοργανωτές, τον οικοδεσπότη, τους συμμετέχοντες. Δεν με ξάφνιασες. Μια εκδήλωση τόσο σημαντική, μια μοναδική στιγμή για την πόλη και τον πολιτισμό ήταν αδύνατον να την θάψεις. Βρήκες τον τρόπο. Το τάλαντο δεν κρύβεται. Έθαψες τον κεντρικό ομιλητή! Κουψούρεψες το δελτίο τύπου, του άλλαξες και τίτλο τρομάρα σου, έκαμες "γλέντι" τη "γιορτή", εκεί σε οδήγησε η αισθητική σου και οι αναγνώστες σου κι εγώ μαζί τους μείναμε με την απορία: "Μα αυτός ο έρμος ο... κεντρικός ομιλητής δεν βρήκε δυό λόγια να πει στην εκδήλωση που ήταν οικοδεσπότης." Αχ καημένε! Την επόμενη φορά θα ξέρει τις λέξεις που θολώνουν τα κομματικά σου γυαλιά και θα τις αποφεύγει: "Ευρώπη", "Ευρωπαίος πολίτης", "συνύπαρξη και δημιουργία", "διαφορετικότητα", "Άλλος". Συνέχισε έτσι. Στην ελεύθερη σου πτώση θα συναντήσεις τον εαυτό σου. [καθημερινή εφημερίδα της πόλης σε σχήμα ταμπλόϊντ]

Παρασκευή 22 Μαΐου 2015

Θεσσαλονίκη 1980

ένα διήγημα του  Χαΐμ Πολίτη

Θεσσαλονίκη, χειμώνας του 1980. Εμείς —μια παρέα μουσάτοι, μακρυμάλληδες, αμπεχωνοφόροι φοιτητές— έχουμε πάψει να ξημεροβραδιαζόμαστε στις ταβέρνες (και κάποιες φορές, Σάββατα, κυρίως στις ντισκοτέκ που φθίνουν πια) και προτιμούμε τα νέα σημεία διασκέδασης της πόλης, όπως το Time Out ή το Φλου. Το ουίσκυ αντικαθιστά τη ρετσίνα και ο Θεοδωράκης και η νεοκυματική κιθάρα που βασίλευε στο «Λιόγερμα» μένουν στην άκρη, παραμερίζουν κάνοντας χώρο στα πλατώ των μπαρ που ξεφυτρώνουν για τις μουσικές των Doors, των διαχρονικών Stones, της Pattie Smith, της Jonnie Mitchel ή του πανκ που δειλά τότε ξεκινούσε ν’ ακούγεται.

Έμενα τότε σ’ ένα σπίτι στην πολύ στενή οδό Θεαγένους Χαρίση —ποτέ δεν με παρακίνησε η περιέργειά μου να ψάξω για την προέλευση του ονοματοδότη— εκεί που αγγίζαμε, σχεδόν, τους απέναντι ενοίκους, τα μπουγέλα μας, πάντως, έφταναν εύκολα στα μπαλκόνια τους (το ίδιο συνέβαινε και στα δικά μας), ιδίως κατά τη θερινή περίοδο των εξετάσεων τις μεταμεσονύχτιες ώρες της μελέτης.

Πέμπτη 21 Μαΐου 2015

Δημήτρης Κανελλόπουλος: Παράκληση



Παράκληση

Έλα πάρε με
απ` αυτό το σκοτεινό πηγάδι
πάρε με μακριά σε μιαν άλλη εποχή.

Δώσε στα χέρια μου τη δύναμη να μαζέψουν
ανέμους και ευωδίες,
τους ήχους της γονιμότητας
λίγο πριν το καλοκαίρι.

Άφησε τα μάτια μου να σε χορτάσουν
όσο επιτρέπει ακόμη
ο χρόνος κι ο καιρός.



Δημήτρης Κανελλόπουλος ΣΙΓΗ ΑΣΥΡΜΑΤΟΥ, εκδόσεις ΚΟΛΩΝΟΣ, Αθήνα 2005

Μαριλένα Ζαμπούρα ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ, 1988

 

Τρίτη 19 Μαΐου 2015

Αθέατη Πόλη 2015

Η πρώτη διοργάνωση της Αθέατης Πόλης πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 2012 στην περιοχή της Αγίας Τριάδας Ηρακλείου και η δεύτερη στην περιοχή του Λάκκου Ηρακλείου το Σεπτέμβριο του 2013. Τον Ιούνιο του 2015 η «Αθέατη Πόλη» θα επιστρέψει για να αναδείξει την «αθέατη» πλευρά των Ενετικών Τειχών του Ηρακλείου.



Για την τρίτη διοργάνωση της Αθέατης Πόλης επιλέξαμε ως τόπο δράσης μας τα ενετικά τείχη, ένα ιστορικό οχυρωματικό μνημείο από την εποχή της ενετοκρατίας που σήμερα προβάλλει ως ένας συμπαγής συνεχής χώρος που καθορίζει την συνέχεια ή μάλλον την ασυνέχεια του ιστορικού κέντρου της πόλης με την νέα πόλη του Ηρακλείου. Τα τείχη της πόλης του Ηρακλείου συνθέτουν ένα ξεχωριστό οχυρωματικό έργο για όλη την Μεσόγειο το οποίο διασώζεται έως σήμερα και αποτελεί μνημείο πολιτιστικής και αρχιτεκτονικής κληρονομιάς για την πόλη μας και για ολόκληρη την Ευρώπη.

Δευτέρα 18 Μαΐου 2015

Σελιδοδείκτης 18.05.2015

Σελιδοδείκτης 48ος

Ηλίας Μαγκλίνης
Η ανάκριση
εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ, Αθήνα 2008

"Κάθε σπίτι και τα φαντάσματά του", λέει ο πατέρας της Μαρίνας. "Η κόρη μου έγινε καλλιτέχνις. Πήρε το μέρος των φαντασμάτων".

γράφει η Ελισάβετ Κοτζιά

Θέμα στο πρώτο πεζογραφικό έργο του Ηλία Μαγκλίνη «Σώμα με σώμα» (2005) ήταν ο θάνατος. Η καινούργια νουβέλα του, «Η ανάκριση», εμφανίζει ως πρωταγωνιστή το ανθρώπινο σώμα που πάσχει, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα μέσα από μια συναρπαστικώς οδυνηρή αφήγηση έναν αξιοσημείωτο νεότερο συγγραφέα (Κέδρος, σελ. 127). 

Κυριακή 17 Μαΐου 2015

Τα δεύτερα, δικά μου! [17.05.2015]


[...]Κούρασαν το κορμί τους στο παιγνίδι των κορμιών.  
Είναι ο κόσμος μια πόλη

δυό άνθρωποι

ένα πιάτο φαγητό

ένα κρεβάτι 

ένα αγκάθι 

μια αγκαλιά. 



 
Τα χέρια σου. Τα χέρια μου.

Ένα μπουκάλι αλκοόλ. Ένα χελιδόνι έτοιμο για το ταξίδι της αναχώρησης.



ΥΓ. Διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα
Α.ΣΤΕΓΟΣ [17.05.2015] 

Σάββατο 16 Μαΐου 2015

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΑΙΩΝΙΑ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ

Η συμμετοχή της ποιήτριας Χλόης Κουτσουμπέλη[1]
στο αφιέρωμα του περιοδικού ΔΕΚΑΤΑ 
με τίτλο ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΑΙΩΝΙΑ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ


1.ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ
Θεσσαλονίκη, Σεπτέμβριος 1917
Από την πόλη με τα μακριά μαλλιά, που ξαπλώνει μέσα στους μαχαλάδες της, ράθυμη και νωχελική με την μυρωδιά του καμένου πάνω στην σάρκα της, σου γράφω από εκεί αγαπημένη. Μπαχάρι και μοσχοκάρυδο, υγρασία και ομίχλη. Όταν βρεθούμε θα σου ψιθυρίσω. Πως είναι να ζεις μέσα στην ίδια την πηγή μίας βασανιστικής θηλυκής γύμνιας. Μέσα στο χαμάμ θα σε πάρω.
Δικός σου
Ζαν Πωλ
(Ένας από τους ελάχιστους Γάλλους που σκοτώθηκαν στην πυρκαγιά Θεσσαλονίκης του 1917 εγκλωβισμένος σε ένα καφενείο.)


2.ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Θεσσαλονίκη, Σεπτέμβριος 1950
Ραχήλ,
Σου ζητώ συγγνώμη. Δεν έκανα τίποτε τότε. Δεν ήμουν πολύ νέος ούτε πολύ αθώος. Ήξερα πως δεν θα ξαναβλέπαμε αυτούς τους ανθρώπους με το κίτρινο άστρο καρφιτσωμένο στο πέτο τους, που ήταν συγκεντρωμένοι στην πλατεία. Κι ας αποτελούσαν ως τις αρχές του αιώνα πάνω από το μισό του πληθυσμού της Θεσσαλονίκης. Κι ας υπήρχαν τρεις μέρες αργίας στην πόλη, Παρασκευή για τους Μουσουλμάνους, Σάββατο για τους Εβραίους και Κυριακή για τους Χριστιανούς. Κι ας ήταν ανάμεσά τους ο πατέρας σου. Προσπέρασα με χαμηλωμένο το κεφάλι, ένοχα, βιαστικά.
Το 96% των μελών της εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης, δηλαδή 46.091 άνθρωποι στάλθηκαν στο Άουσβιτς. Οι περισσότερες από τις εξήντα συναγωγές τους είναι πια κατεστραμμένες, το νεκροταφείο συλημένο, τα σχολεία ερειπωμένα.
Ραχήλ ξέρω ότι σου οφείλω, ξέρω ότι τότε ολιγώρησα. μα ήταν τέτοιοι οι καιροί καταλαβαίνεις, θα μου φύτευαν μία σφαίρα στο κεφάλι και πως να δηλώσω, πως να δηλώσω τότε ότι σ’ αγαπώ; Πώς να σε κρατήσω; Πού να σε κρύψω για να σε σώσω. Έμαθα ότι σε έστειλαν με την μητέρα σου σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ήσουν τόσο όμορφο μωρό, τα χνώτα σου λαμπύριζαν, μικρά σάλια σαλιγκάρια πάνω στο μάγουλό σου.
Πρέπει να καταλάβεις το εξής. Σε μία πόλη σαν την Θεσσαλονίκη μένει κανείς δέσμιος ανάμεσα στα τείχη της, προδομένος από το ίδιο της το λιμάνι, φυλακισμένος στον Πύργο της, γιατί η ίδια η Πόλη σε αλέθει μέσα στους μύλους της ιστορίας της.
Αν ζούσες θα ήσουν τώρα δώδεκα χρονών, αρκετά μεγάλη για να καταλάβεις εκείνο το μοναδικό βράδυ που η μητέρα σου γραπώθηκε από το κορμί μου επειδή ήταν το μόνο σταθερό της σύμπαν. Ραχήλ, ίσως να μου έμοιαζες. Ίσως να με συγχωρούσες.


3. ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ
Ώρα 15.30
12 September 2014
Από taxidiotis@otenet.gr
Προς Rosa2014@gmail.com

Αυτή η πόλη με κάνει να θέλω να την καταβροχθίσω ολόκληρη. Περιπλανήθηκα πάνω στο κορμί της όλη μέρα. Ταυτόχρονα γράφω σε ένα μπλοκάκι και τραβώ φωτογραφίες. Περιμένω την νύχτα που θα σε έχω αγκαλιά. Προσπαθώ να ξεχάσω ότι έχεις εδώ μία ζωή ημέρας από την οποία είμαι αποκλεισμένος. Επισκέφτηκα το Αρχαιολογικό Μουσείο, το Βυζαντινό μουσείο, το Εβραϊκό μουσείο, ήπια καφέ στα Λαδάδικα, έφαγα σε μία ταβέρνα στην Άνω Πόλη, είδα τα ανάγλυφα σημάδια του μετρό στην Εγνατία, περιπλανήθηκα στην Ρωμαϊκή Αγορά, στα Αρχαία της Ναυαρίνου, άκουσα τους τριγμούς της άλλης πόλη που κοιμάται από κάτω, επισκέφτηκα το παλιό χαμάμ και το Αλατζά Iμαρέτ και μετά έτρεξα στην καινούργια παραλία, ανέπνευσα την θάλασσα, την αρχή και την κοιτίδα, από τα Κάστρα ως την Κρήνη την διέτρεξα και την αποχαιρέτησα Ρόζα μου. Συνειδητοποιώ ότι όλα αυτά τα χρόνια η Θεσσαλονίκη ζούσε και ανέπνεε κάτω από το δέρμα μου. Και ότι η αγάπη μου για σένα οφείλεται στην νοσταλγία μου γι αυτήν. Απόψε Ρόζα που θα βρεθούμε θα σε ρωτήσω. Και αν μου απαντήσεις όχι, θα κόψω τον ομφάλιο λώρο που με ενώνει με αυτή την πόλη μια για πάντα. Αφού τώρα πια την έχω οριστικά κερδίσει.

[1] Η ανάρτηση αλιεύτηκε 
από την προσωπική της σελίδα στο fb. 
Μας τιμά με τη φιλία της.

Η Ελλαδα δεν έχει πολλούς λόγους να γιορτάζει

Με αφορμή την 15η Μάιου,  παγκόσμια ημέρα για την Αντίρρηση Συνείδησης, η Διεθνής Αμνηστία ζητά την άμεση εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με το διεθνές δίκαιο και τα διεθνή πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και επαναλαμβάνει τις συστάσεις της προς τις ελληνικές αρχές αναφορικά με τα σημαντικά και χρόνια ζητήματα παραβιάσεων των δικαιωμάτων των αντιρρησιών συνείδησης στην Ελλάδα. Οι αντιρρησίες συνείδησης δεν πρέπει να συλλαμβάνονται, να διώκονται, να τους επιβάλλονται πρόστιμα και να φυλακίζονται εξαιτίας της άρνησής τους να καταταγούν στις ένοπλες δυνάμεις ή εξαιτίας της άρνησής τους να υπηρετήσουν εναλλακτική υπηρεσία που είναι τιμωρητική ή συνιστά διάκριση.

«Είναι μια παγκόσμια ημέρα για την οποία η Ελλάδα, δεν έχει πολλούς λόγους να γιορτάζει. Το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης είναι διεθνώς αναγνωρισμένο δικαίωμα που δυστυχώς, παρά τις περιορισμένες προόδους τις τελευταίες δεκαετίες, συνεχίζει να παραβιάζεται με πολλούς τρόπους στην Ελλάδα» δήλωσε ο Γιώργος Κοσμόπουλος, επικεφαλής της Διεθνούς Αμνηστίας στην Ελλάδα.

Παρασκευή 15 Μαΐου 2015

Η πρόκληση του μεταναστευτικού και ο ρόλος των πόλεων

Άρθρο των δημάρχων Αθήνας, Παρισιού και Ρώμης 
Γιώργου Καμίνη, Anne Hidalgo και Ignazio Marino 
στις εφημερίδες TA NEA, LA CROIX και IL MESSAGGERO

Παρόλο που οι δήμαρχοι στα μεγάλα ευρωπαϊκά αστικά κέντρα, δεν συμμετέχουν άμεσα, σε κεντρικό ή εθνικό επίπεδο, στη διαμόρφωση της μεταναστευτικής πολιτικής, εκείνοι είναι που συνήθως καλούνται να αντιμετωπίσουν τα κύματα μεταναστών στις πόλεις τους, δίχως παράλληλα να θέσουν σε κίνδυνο την κοινωνική συνοχή.

Όλοι μας γίναμε πρόσφατα μάρτυρες της τραγικής απώλειας εκατοντάδων ανθρώπων στα νερά της Μεσογείου. Περισσότεροι από 7000 μετανάστες έφτασαν σε ευρωπαϊκό έδαφος τις τελευταίες εβδομάδες. Η Ρώμη, η Αθήνα, το Παρίσι, όπως και πολλές παράκτιες περιοχές της Νότιας Ευρώπης, βρίσκονται στην παρούσα συγκυρία, αντιμέτωπες με ένα αυξανόμενο κύμα προσφύγων από τη Συρία, τη Λιβύη και άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, θύματα αιματηρών ταραχών και πολιτικής αστάθειας.


Πέμπτη 14 Μαΐου 2015

ΝΕΡΙΤ: in memoriam ή μαθήματα για την επόμενη μέρα

γράφει ο Θανάσης Γεωργακόπουλος

Η συζήτηση η οποία είχε ως κατάληξη τη ψήφιση του νόμου για την επανασύσταση της ΕΡΤ επικεντρώθηκε, σχεδόν αποκλειστικά, στο “μαύρο” που είχε επιβάλει η κυβέρνηση Σαμαρά πριν δύο χρόνια. Όταν, όμως, η συζήτηση γίνεται με όρους του χθες τότε και η νομοθέτηση γίνεται με όρους του χθες. Ακόμα χειρότερα γίνεται με όρους ρεβάνς  και  είναι πιθανό να επαληθευθεί η πρόβλεψη  πως η ΕΡΤ κινδυνεύει να γίνει η “πλατεία Κλαυθμώνος” του 21ου αιώνα. Εν ολίγοις, να μετατραπεί στο πρώτο λάφυρο επί του οποίου θα επιπίπτει κάθε νεοεκλεγμένη κυβέρνηση για να το λεηλατεί, να το ξεθεμελιώνει κι όλα πάλι από την αρχή.

Το ενδιαφέρον, βέβαια, είναι πως παρότι η συζήτηση διεξήχθη με όρους του χθες, δεν έγινε καμμία απολογιστική συζήτηση για τα δύο χρόνια που πέρασαν και την παρουσία της Δ.Τ. και της ΝΕΡΙΤ. Λες και δεν υπήρξαν. Λες και αρκούσε η είσοδος στη «μηχανή του χρόνου» και η επιστροφή στην 10η Ιουνίου του 2013, παρότι ο νόμος για την επανασύσταση της ΕΡΤ ούτε από μηδενική βάση προέκυψε ούτε στο ν.1730/87 στηρίχθηκε αλλά βασίστηκε, τροποποιώντας τον, στο ν. 4173/13, δηλαδή, τον ιδρυτικό νόμο της ΝΕΡΙΤ.

Από την άποψη αυτή μια απολογιστική συζήτηση γι αυτά τα δυο χρόνια δεν αφορά μόνο όσους/ες ενεπλάκησαν στο εγχείρημα με οποιονδήποτε τρόπο αλλά έχει σημασία και για το μέλλον του δημόσιου ραδιοητηλεοπτικού φορέα.

Γιώργος Κ.Καραβασίλης Βράζει το αίμα μου

 
ποιητικό ανθολόγιο 2015
 
[ με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών... ]

για τον Μάϊο: Μαριλένα Ζαμπούρα
 
ΒΡΑΖΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΟΥ
 
Βράζει το αίμα μου
Το αίμα μου βράζει
Να μην το ξεχνάτε.
Αν ξεστρατίσει και χαθεί
Δεν το νικά η Άνοιξη,
Δεν το νερώνει ο ποταμός,
Δεν το βαστά τ`αυλάκι.
Μονάχα η τριανταφυλλιά
Να το σηκώσει πάνω της
Που `χει αγκύλια κοφτερά,
Λουλούδια
Από ανθρώπινα σφαχτά`
Να το ρουφήξεις μέσα της,
Να μεθυστεί, ν` αντρειωθεί,
Τον ήλιο να καλέσει
Σ` αντιμάχημα. 
 
 
 
Γιώργος Κ. Καραβασίλης: ΠΟΙΗΣΕΙΣ [1963-2003], εκδόσεις ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Αθήνα 2004
 
Ο Γιώργος Κ. Καραβασίλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Τελείωσε το Βαρβάκειο. Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, τμήμα Π.Ο.Ε. Σπούδασε θέατρο στη σχολή του Δημήτρη Ροντήρη και μετά το κλείσιμο της σχολής αποφοίτησε από τη σχολή του Γρ. Βαφιά. Εμφανίστηκε στην Λογοτεχνία το 1970 ως ποιητής, μεταφραστής και κριτικός βιβλίου σε περιοδικά και στον ημερήσιο αθηναϊκό Τύπο (Η Καθημερινή, Το Βήμα, Η Πρώτη). Ως συνεργάτης της ΕΡΤ1 και ΕΡΤ2 για 2 ½ χρόνια είχε μια σειρά εκπομπών για την ερωτική και παγκόσμια ποίηση και για την πρώτη ελληνική μεταπολεμική γενιά. Ως μόνιμος πια συνεργάτης-δημοσιογράφος της ΕΡΤ Α.Ε. υπήρξε στέλεχος της ΕΡΤ1 στην εκπομπή Τέχνη και Πολιτισμός. Ήταν μέλος της εταιρείας Συγγραφέων και της Ε.Σ.Η.Ε.Α. Πέθανε την 27η Απριλίου 2004. 
 
 
Μαριλένα Ζαμπούρα Χωρίς τίτλο, Ελαιογραφία σε μουσαμά, 150x170εκ., 1986 
 
 

Τετάρτη 13 Μαΐου 2015

Το τέλειο χτένισμα και άλλες συνηθισμένες ιστορίες

Διαβάσαμε ξανά  Τ ο  τ έ λ ε ι ο  χ τ έ ν ι σ μ α,  συλλογή διηγημάτων της Μαρίας Δριμή. Τώρα, ακολουθούμε τα βήματά της και την συναντάμε στο εξαιρετικό ιστολόγιο "ο καθρέπτης στην είσοδο".

Κοντά σε  "λογοτεχνικά και άλλα άξια λόγου κείμενα", που φιλοξενεί μπορεί κανείς να βρει και παλιότερες απόπειρες της Μαρίας. Μικρά διαμάντια.

Μια νησίδα ομορφιάς του διαδικτύου. 

Α.ΣΤΕΓΟΣ


γράφει η Μαρία Δριμή...

Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1968. Σπούδασα Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με μεγάλη λαχτάρα και την εξασκώ με την ίδια αγάπη μέχρι σήμερα. Με νύχια ακόμα απαλά άρχισα να ξύνω τη λογοτεχνία από όλες τις πλευρές της, διαβάζοντας και γράφοντας. Αργότερα, σε μια δύσκολη εποχή της ζωής μου, τη χρησιμοποίησα σαν δεκανίκι. Αποδείχτηκε πολύ γερό, αντέχοντας όλο μου το βάρος και βγάζοντάς με απέναντι. Την εποχή εκείνη άρχισα να γράφω το ιστολόγιο Liquid days, που μου έδωσε την ευκαιρία να πειραματιστώ στα μονοπάτια της γραφής και να γνωρίσω επιδέξιους εραστές του ποιητικού και πεζού λόγου. Τούτη η συλλογή διηγημάτων περιέχει απόπειρες γραφής από τα πρώτα εκείνα χρόνια του ιστολογίου μέχρι και σήμερα. Αφιερώνεται σε όλους τους φίλους, φυσικούς και διαδικτυακούς, που με ανέχτηκαν, με στήριξαν και με διάβασαν αυτά τα χρόνια. 

Καλοκαίρι 2012


Όσοι και όσες είχαμε την τύχη να συνδεθούμε μαζί της, με τον τρόπο των φίλων του διαδικτύου, μείναμε πολλές ώρες πάνω από τα γραπτά της. Άλλες πάλι φορές χωθήκαμε μέσα τους, ζεστά σκεπάσματα οι λέξεις... Μικρές πολύτιμες ομπρέλλες- κατά πως λέει ο ποιητής. Κάποιες φορές ανοιχτήκαμε, αφήσαμε ένα σχόλιο, σχολιάσαμε ένα σχόλιο ενός "φίλου"... Πιάνει μια στιγμή, η Μαρία, πλάθει έναν χαρακτήρα, κρατάει τη στιγμή, αφήνει το πρόσωπο. Έτσι, με τρόπο ποιητικό, μας κάνει κοινωνούς στην δική της καθημερινότητα. Η παρέα μεγαλώνει, αναπλάθει τις ιστορίες και τις μοιράζεται... 


Μοιράζομαι κι εγώ μαζί σας την...εκδοτική της προσπάθεια: Το τέλειο χτένισμα και άλλες συνηθισμένες ιστορίες μικρές ιστορίες και διηγήματα στην ελεύθερη κοινότητα των e-books.




σημείωση: 
Το διήγημα "Τα χνάρια" το διάβασα στο εξαιρετικό περιοδικό Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ τχ. 163, Καλοκαίρι 2012, που εκδίδει με μεράκι και αφοσίωση ο κ. Βασίλης Καραγιάννης στην Κοζάνη.

Τρίτη 12 Μαΐου 2015

Βοήθειά μας

Το "τετράδιο", οι τακτικοί αναγνώστες το γνωρίζουν, κρατά αποστάσεις από τις κομματικές ανακοινώσεις. Παρεκλίνει σήμερα, αναδημοσιεύει αυτήν του Ποταμιού, για ένα λόγο. Έχει ήδη καταθέσει αίτηση ένταξης στον Τομέα, που υπογράφει την ανακοίνωση. Με πραγματικό πόνο σας δηλώνει ότι το έχουν, το "τετράδιο", ταράξει στο βήμα...και το παράστημα. Για τις αυριανές παρελάσεις!

το κουρασμένο "τετράδιο εξόδου"
Ολόκληρη η ανακοίνωση: 

Το Ποτάμι χαιρετίζει την κυβερνητική απόφαση να γίνει με τιμές Αρχηγού Κράτους η υποδοχή των λειψάνων της Αγίας Βαρβάρας.

Επίσης θεωρεί τομή για την υγεία την περιφορά και έκθεση των λειψάνων για προσκύνημα σε κρατικά νοσοκομεία.

Μπορεί οι συγκεκριμένες πρωτοβουλίες να μην είχαν συμπεριληφθεί (από λάθος;) στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, εναρμονίζονται όμως απόλυτα με τις πανθομολογούμενα εύστοχες προτεραιότητες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ.

Σημείωση: Θεωρούμε βέβαια δεδομένο ότι η νέα πρωτοβουλία της κυβέρνησης Εθνικής Σωτηρίας θα τύχει της μεγαλύτερης δυνατής προβολής από το κανάλι της Βουλής, εν ανάγκη να διακοπεί για λίγο η μετάδοση της στρατιωτικής παρέλασης από την Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας.

Τομέας Τελετών και Παρελάσεων
11 Μαΐου 2015


Μεγάλη η χάρη της!
Η Αγία του Αιγάλεω, 
αγαπημένη του "τετραδίου", 

Δευτέρα 11 Μαΐου 2015

Σελιδοδείκτης 11.05.2015



Σελιδοδείκτης 47ος

Franck Pavloff Καφέ αυγή
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Έφη Κορομηλά
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: Κωνσταντίνος Μαρκόπουλος
εκδόσεις ΑΙΩΡΑ &φίλοι
Αθήνα, 2013

[με πληροφορίες και σημειώματα από το διαδίκτυο] 
επιμέλεια Αντώνης Χελιδώνης



"Μα σταματήστε να βροντάτε έτσι, έρχομαι" [σελ.31]

Ζεις μια ήσυχη ζωή. Διαβάζεις την εφημερίδα σου, πίνεις μπύρες και βλέπεις ποδόσφαιρο με τους φίλους σου. Σταδιακά, όμως τα πράγματα αρχίζουν να αλλάζουν. Σου λένε ότι το καφέ είναι το μόνο αποδεκτό χρώμα: αν έχεις μαύρο σκύλο, να του κάνεις ευθανασία και ν' αποκτήσεις έναν καφέ. Η λέξη «καφέ» επιβάλλεται να μπαίνει σε κάθε σου πρόταση. Εκπέμπει μόνο το Ράδιο Kαφέ και κυκλοφορούν μόνο τα Kαφέ Νέα. Απαγορεύονται βιβλία. Αλλά εσύ δεν δίνεις σημασία. Δεν θέλεις μπλεξίματα. Κλείνεις τα μάτια σ' αυτό που συμβαίνει. Δεν συνειδητοποιείς τις ολέθριες συνέπειες που έχει για όλους, παρά μόνο όταν... [από το οπισθόφυλλο της ελληνικής έκδοσης]

Κυριακή 10 Μαΐου 2015

Τα δεύτερα, δικά μου! [10.05.2015]


[...]Κούρασαν το κορμί τους στο παιγνίδι των κορμιών.  
Είναι ο κόσμος μια πόλη
δυό άνθρωποι
ένα πιάτο φαγητό
ένα κρεβάτι 
ένα αγκάθι 
μια αγκαλιά. 

Τα χέρια σου. 
Ένα μπουκάλι αλκοόλ. Ένα χελιδόνι έτοιμο για το ταξίδι της αναχώρησης.



 
Θερμές ευχαριστίες στην φίλη Ρηγούλα Γεωργιάδου. Το δικό της κομμάτι τιμά το "τετράδιο".

ΥΓ. Διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα
Α.ΣΤΕΓΟΣ [10.05.2015] 

Σάββατο 9 Μαΐου 2015

Στιγμιότυπα...

Πριν από 65 χρόνια, στις 9 Μαίου 1950, 
ο Υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Ρομπέρ Σουμάν 
εξέδωσε την περίφημη Διακήρυξή του 
για τη δημιουργία Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα 
Σάββατο, 9 Μαίου 2015... Ισχυρές φωνές βεβηλώνουν την ιδέα του κοινού σπιτιού. Πάντοτε με την απαίτηση να το γκρεμίσουν. Δεν κατάλαβαν ποτέ την ιδέα της βελτίωσης. Την ιδέα της προσπάθειας. Τον κόπο και την προκοπή. Δείγματα του καιρού, που έχουν τις ρίζες τους στην ευκολία και στην άρνηση.


Στα μικρά και στα μεγάλα. Λόγια και υπερβολές. Αδυνατούν να φτιάξουν ένα παράθυρο που χάλασε, να επιδιορθώσουν μια βρύση. Τα χέρια τους δεν πιάνουν και τους "βρωμάει" κι ο υδραυλικός. Επιλέγουν να μείνουν χωρίς νερό. 

Παρασκευή 8 Μαΐου 2015

Μάρκος Μέσκος Συνηγορία ποιήσεως Σημειώσεις περί ποιήσεως και ποιητικής

  
Προδημοσίευση από το βιβλίο του Μάρκου Μέσκου Συνηγορία ποιήσεως

Τον ποιητή Μάρκο Μέσκο τον γνωρίσαμε στα χρόνια της Σαλονίκης, στο βιβλιοπωλείο ΘΥΜΕΛΗ.  Τον θυμάμαι -έκτοτε οι συναντήσεις μας λίγες όλο και πιο λίγες- να μας προσφέρει πάντοτε μια εγκαρδιότητα και βαριά ΚΑΡΕΛΙΑ που κάπνιζε τότε.

Μένω στην ποίηση του. Ανέβηκα μαζί του τα ποιήματα της σκάλας. Ένα -ένα καταργούν το χώρο. Με το χρόνο αναμετρούνται. Ψάχνω πάντοτε να βρω τι είναι η ποίηση και όταν τη συναντώ,  πάλι θα  στην αρχή θα επιστρέφω.

Από τις καλές εκδόσεις Κίχλη θα κυκλοφορήσει τις επόμενες ημέρες το νέο του βιβλίο. Το βιβλίο αποτελείται από σημειώσεις περί ποιήσεως και ποιητικής, αποστάγματα από την πολυετή θητεία του Μάρκου Μέσκου στην ποίηση.

Πέμπτη 7 Μαΐου 2015

Μάνος Λουκάκης LAMENTO


ποιητικό ανθολόγιο 2015
 
[ με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών... ]

για τον Μάϊο: Μαριλένα Ζαμπούρα

LAMENTO

Να ξεφυλλίζεις τις ημέρες σου
Άμα βρέχει;

Να ξεφυλλίζεις με εμπνεύσεις
Τ` αγιοκλήματα;

Μα η αμαρτία σε ζητά συγκεκριμένο,

Οι καθημερινότητες
Δεν εξοφλούν όσο αρμόζει
Τους θανάτους.




Μάνος Λουκάκης Χ Α Ρ Τ Ο Μ Α Ν Τ Η Σ , εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2008 


Ο Μάνος Λουκάκης (1951-2011) γεννήθηκε στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης. Σπούδασε κλασική φιλολογία στην Αθήνα. Ασχολήθηκε για χρόνια με την κριτική βιβλίου σε εφημερίδες και περιοδικά. Το πρώτο του ποιητικό βιβλίο, Ζήτω το Ξενοδοχείον της Μεγάλης Βρεταννίας, εκδόθηκε το 1989 (Εκδόσεις Γνώση). Ακολούθησαν το 1998 το Σαν τη Μαρία το πρωί, το 2000 η Παλάμη ωχρού μελισσοκόμου, το 2002 Η ρομάνς της μοδίστρας, το 2003 Ο Ισπανός συμβολαιογράφος και το 2008 ο Χαρτομάντης – όλα από τις Εκδόσεις Καστανιώτη. Το 2004 συγκέντρωσε, στην ανθολογία Ποιος είν’ τρελλός από έρωτα, τα αγαπημένα του ερωτικά ποιήματα από τον Σολωμό μέχρι τον Σεφέρη (Εκδόσεις Καστανιώτη). Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά η λέξη, Εντευκτήριο, Πόρφυρας, Νέο Επίπεδο κ.ά. Μια πρώτη προσέγγιση στο έργο του αποτελεί η μελέτη του Θεοδόση Πυλαρινού «Επί ποταμών Βαβυλώνος...» – Η διαπορητική ποίηση του Μάνου Λουκάκη (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2007).