Πέμπτη 30 Απριλίου 2015

Μη πετάξεις τίποτα... #9


[...] Βιβλία, χαρτιά, στοίβες οι εφημερίδες, σκόρπια τα περιοδικά. Χάρτινοι φάκελοι και αποκόμματα. Η μυρωδιά του χαρτιού ανάμικτη με εκείνη ενός φτηνού ελληνικού καπνού για τσιμπούκι. Ένα μικρό γραφείο με παραλληλογράφο. Κάποια σχέδια που δεν τελείωσαν ποτέ. Δύο πολυθρόνες που έδιναν καθημερινά μάχη για να μην εκτοπιστούν στη μικρή βεράντα που ανοιγόταν έξω από το "σαλόνι". Βιβλία και χαρτιά[...]

 
 
Αν αποφάσιζε κάποτε να τακτοποιήσει το...καθιστικό του, τούτα τα μικρά διαμαντάκια θα τα έβαζε σε φάκελο πορτοκαλί.  Μέχρι τότε θα τα παρουσιάζει εδώ.  Με μια σειρά που έχει στο κεφάλι του...
   
Α.ΣΤΕΓΟΣ
"Μη πετάξεις τίποτα..."  Την τελευταία μέρα του μήνα στο "τετράδιο εξόδου".

Οι βιβλιοπώλες ξαναβρίσκουν...ρόλο

γράφει η Μ. Αδαμοπούλου

Αργύρης Χιόνης Τις νύχτες που ραγίζουνε τα τζάμια


ποιητικό ανθολόγιο 2015
[ με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών... ]
για τον Απρίλιο: Γιάννης Ψυχοπαίδης


ΚΒ'
 
Τις νύχτες που ραγίζουνε τα τζάμια
Τις νύχτες που ραγίζει η ψυχή μου
Από τις εκκωφαντικές εκρήξεις της σιωπής
Τις νύχτες που επελαύνει η απουσία
Απ` το διάτρητο στερέωμα και εκπορθεί
Τα οχυρά μου όλα κι εγκαθίσταται παντού
Μέχρι και κάτω από τα νύχια μου
Μέχρι και μέσα στα κανάλια των φλεβών μου
Χώνε τα νύχια σου βαθιά στις σάρκες μου
Απόδειχνέ μου ότι έχω ακόμα αίμα

Τις νύχτες όταν τρίζουνε οι σκάλες
Τις νύχτες όταν τρίζει η ψυχή μου
Κάτω απ` το βάρος του θανάτου που ανεβαίνει
Ανεβαίνει ως τα πιο ψηλά πατώματα του ύπνου
Τύλιγέ με μες στο δίχτυ των μαλλιών σου
Βύθιζέ με μες στη ζύμη του κορμιού σου
Σράγιζέ μου με τα χείλη σου το στόμα
Μη μ` αφήνεις να εξατμιστώ
 
 
 


Αργύρης Χιόνης ΣΑΝ ΤΟΝ ΤΥΦΛΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ εκδόσεις Υάκινθος 1986 [εδώ από τη συλλογή Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ ποιήματα 1966-2000, εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ, Αθήνα 2006]

Τετάρτη 29 Απριλίου 2015

Οι εντιμότατοι φίλοι μου... Γιώργης Ζαχαράκης



Στην στήλη αυτή το λόγο θα έχουν… «οι εντιμότατοι φίλοι μου...». Πολίτες αυτής της πόλης, σύντροφοι της καθημερινής μου ζωής, άνθρωποι σημαντικοί… Δίνουμε τις ερωτήσεις και εκείνοι-ες  θα καταθέτουν τις απαντήσεις. Φτιάχνουμε μαζί ένα φωτογραφικό άλμπουμ με περισσότερες λέξεις.

Κρατάμε για εμάς την πολυτέλεια ενός υστερόγραφου...

Τρίτη 28 Απριλίου 2015

Ρ. Ντόκινς: «Να αναπτύξουμε ηθική βασισμένη στη συμπόνια και στον αλτρουισμό»


γράφει η Μαρία Τσάκος

Βγαίνοντας από την αίθουσα του Hub Event, το βράδυ της περασμένης Παρασκευής 24 Απριλίου, αναρωτήθηκα αν είχε καταφέρει τελικά ο στοχαστής-σταρ Ρίτσαρντ Ντόκινς να κερδίσει επαξίως το παρατεταμένο όρθιο χειροκρότημα με το οποίο τον είχαν υποδεχτεί και αποχαιρετήσει οι περίπου χίλιοι θεατές κάθε ηλικίας, που είχαν συρρεύσει για να τον δουν. Το κοινό δεν ήταν ηλικιακά ομοιογενές, παρά το προβάδισμα των ηλικιών 18 έως 45, είχε όμως ομοψυχήσει στον ενθουσιασμό του για τον Aγγλο εξελικτικό βιολόγο και κατεξοχήν πολέμιο της θρησκείας.

Με δεδομένο ότι η εκδήλωση είχε την επίσημη υποστήριξη της Eνωσης Αθέων και της Eνωσης Ουμανιστών Ελλάδας, η μεγάλη της επιτυχία ήταν μάλλον εξασφαλισμένη, όπως και οι εκδηλώσεις λατρείας απέναντι στον Ντόκινς, ο οποίος αποτελεί ένα είδος προφήτη για τον χώρο. Aυτή κι αν είναι ενδιαφέρουσα αντίφαση.

Μια Στέγη για την "Σχεδία"


 Ογδόντα συνολικά εικόνες της Αθήνας που ανακάλυψαν και αιχμαλώτισαν με το φωτογραφικό τους φακό οκτώ πωλητές του περιοδικού δρόμου «Σχεδία», παρουσιάζονται σε έκθεση στη Στέγη, από τις 28 Απριλίου έως τις 10 Μαΐου. Τα φωτογραφικά έργα διατίθενται προς πώληση και τα έσοδα θα χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για την ενίσχυση των ίδιων των δημιουργών.


Τον Οκτώβριο του 2013, οκτώ διανομείς του περιοδικού δρόμου «Σχεδία», που είναι ή έχουν υπάρξει άστεγοι, πήραν στα χέρια τους από μια φωτογραφική μηχανή. Αποστολή τους ήταν να αποτυπώσουν τη ζωή στην πόλη από τη δική τους μοναδική οπτική. Να καταγράψουν, χωρίς περιορισμούς και αναστολές, αυτά που τους γοητεύουν, αυτά που τους κινούν το ενδιαφέρον, να μας δείξουν την πόλη μέσα από τα δικά τους μάτια. Ο γνωστός φωτογράφος Νίκος Πηλός ανέλαβε να τους κάνει μαθήματα φωτογραφίας, να τους βοηθήσει να δουν πέρα από το διάφραγμα.

Δευτέρα 27 Απριλίου 2015

Σελιδοδείκτης 27.04.2015


Σελιδοδείκτης 45ος
Πέτρος Πικρός Σα θα γίνουμε άνθρωποι
Επιμέλεια-Επίμετρο Χριστίνα Ντουνιά
εκδόσεις ΑΓΡΑ, Αθήνα 2009

 

Ο καθοδηγητής, διανοούμενος, κοσμοπολίτης συγγραφέας

γράφει η Όλγα Σελλά

Αφουγκράστηκε τους «δρόμους του κοινωνικού βυθού, του λούμπεν προλεταριάτου» με μια γλώσσα αυθεντική, σκληρή και οξεία, χωρίς ωραιοποιήσεις, λυρισμούς και μισόλογα. Ανήκει στους συγγραφείς και τους διανοούμενους μιας κακοφωτισμένης περιόδου του 20ού αιώνα: του Μεσοπολέμου. Ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Πέτρος Πικρός έζησε και σπούδασε στην αστική, αλλά ανήσυχη Ευρώπη των αρχών του 20ού αιώνα, ασπάστηκε από νωρίς τα ιδεώδη της Οκτωβριανής Επανάστασης και επέστρεψε στην Ελλάδα, όχι μόνο ως καθοδηγητής και διανοούμενος, αλλά ως κοσμοπολίτης συγγραφέας, επηρεασμένος από τα σύγχρονα ρεύματα της πεζογραφίας και της τέχνης.
Στα βιβλία του επιχειρεί να συγκεράσει την αριστερή ιδεολογία του με τους νέους δρόμους της τέχνης και σεργιανάει τον αναγνώστη «στο περιθώριο της πόλης, στα μέρη που συστήνουν το κρυφό πρόσωπό της». Από άλλους υμνήθηκε και από άλλους λοιδορήθηκε. Τα βιβλία του σιγά σιγά ξεχάστηκαν. Οχι απ' όλους όμως.

Κυριακή 26 Απριλίου 2015

Τα δεύτερα, δικά μου! [26.04.2015]

[...]Κούρασαν το κορμί τους στο παιγνίδι των κορμιών. Είναι ο κόσμος μια πόλη, δυό άνθρωποι, ένα πιάτο φαγητό, ένα κρεβάτι, ένα αγκάθι, μια αγκαλιά. Τα μάτια σου. Ένα μπουκάλι αλκοόλ. Ένα χελιδόνι έτοιμο για το ταξίδι της αναχώρησης.  Κράτησα βέβαια, και σημεία αναφοράς. Τα γράμματά σου, τη μελαγχολία του Φάνη, το κόκκινο πουλόβερ... 
 

 
ΥΓ. Διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα


  
Α.ΣΤΕΓΟΣ [26.04.2015]


Παρασκευή 24 Απριλίου 2015

Μία Κυριακή κάθε μήνα…




Μία Κυριακή κάθε μήνα…

μαθαίνουμε πράγματα μαγικά για τους υγρότοπους του Ηρακλείου! Στις 26 Απριλίου, στις 11:00 π.μ. στο Φαράγγι Κρατερού σας περιμένουμε για το πρώτο μας ραντεβού.

Το Δίκτυο παρακολούθησης νησιώτικων υγρότοπων του WWF Ελλάς οργανώνει εκδρομές και ξεναγήσεις στους "γνωστούς-άγνωστους" υγρότοπους του νομού Ηρακλείου. Μία Κυριακή κάθε μήνα, ένας ειδικός θα μας βοηθάει να εξερευνήσουμε και να μάθουμε τα μυστικά του κόσμου των υγρότοπων.

Η πρώτη κυριακάτικη εξόρμηση ξεκινάει στις 26 Απριλίου, στις 11:00 π.μ στο Φαράγγι Καρτερού, στην έξοδο του φαραγγιού, στην τοποθεσία Μέσα Καρτερός. Με την βοήθεια του Περιβαλλοντολόγου Θάνου Γιαννακάκη θα έχουμε την ευκαιρία να αναγνωρίσουμε διάφορα είδη οδοντόγναθων, γνωστά και ως λιβελούλες, ενώ θα ανακαλύψουμε τα πλάσματα που κρύβονται στα νερά ενός υγρότοπου. Παράλληλα, θα τρέχουν δραστηριότητες και για τους μικρούς μας φίλους. Θα πρέπει να υπενθυμίσουμε, ότι λόγω των πρόσφατων ακραίων καιρικών φαινομένων, η πρόσβαση στην περιοχή είναι περιορισμένη. Γι αυτό, προτείνουμε στους φίλους οδηγούς, να σταθμεύσουν τα οχήματά τους στο τέλος της ασφαλτοστρωμένης οδού και να συνεχίσουν πεζοί μέχρι την έξοδο του Φαραγγιού στην περιοχή Μέσα Καρτερού (στο πικ νικ). Η διάρκεια της πεζοπορίας είναι περίπου 20 λεπτά και δεν έχει δυσκολίες.

Κάθε μήνα λοιπόν, δίνουμε ραντεβού μαζί σας για να γίνουμε μια μεγάλη παρέα και να γνωρίσουμε τον κόσμο αυτών των μοναδικών οικοσυστημάτων, την ιστορία τους και πως μπορούμε να τους προστατέψουμε.

Περισσότερες πληροφορίες για τις δράσεις του προγράμματος, μπορείτε να βρείτε  ε δ ώ

 
Περισσότερες πληροφορίες:
Έμιλυ Πεδιαδίτη, συντονίστρια εθελοντικών δράσεων στην Κρήτη WWF Ελλάς, τηλ: 2810 328019, e.pediaditi@wwf.gr

Πέμπτη 23 Απριλίου 2015

Ο Ρίτσαρντ Ντόκινς στην Αθήνα...




Ο Ρίτσαρντ Ντόκινς, ομότιμος καθηγητής ηθολογίας και εξελικτικής βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, συγγραφέας πολλών βιβλίων εκλαϊκευμένης επιστήμης, γνωστός υπέρμαχος της εκκοσμίκευσης, πατέρας του λεγόμενου Νέου Αθεϊσμού και ιδρυτής του Richard Dawkins Foundation for Reason and Science, θα βρίσκεται στην Αθήνα και θα παραστεί σε δύο εκδηλώσεις.

Η Ένωση Αθέων σε συνεργασία με τα Public, με τις εκδόσεις ΚΑΤΟΠΤΡΟ, και την υποστήριξη της Ένωσης Ουμανιστών/στριών Ελλάδας, του THE HUB, και του HUB SCIENCE σας προσκαλούν την Παρασκευή 24 Απριλίου, ώρα 19:00 στο THE HUB  (Πειραιώς 133, & Αλκμήνης 12). Ο διάσημος επιστήμονας και συγγραφέας θα απαντήσει σε ερωτήσεις του κοινού.
Τη συζήτηση συντονίζει η υπεύθυνη εκστρατειών της Διεθνούς Αμνηστίας και ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Αθέων, Ελίζα Γκορόγια  ενώ τον Ρίτσαρντ Ντόκινς συστήνει στο κοινό ο δημοσιογράφος Μάκης Προβατάς.

Αμαλία Τσακνιά Μην αναβάλεις

ποιητικό ανθολόγιο 2015
[ με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών... ]


για τον Απρίλιο: Γιάννης Ψυχοπαίδης

Μην αναβάλεις
 
Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα, βαρέθηκα τα παραμύθια
κι ο θρίαμβος της ομορφιάς κι η κατατρόπωση των τεράτων  
και τα ωραία σφριγηλά παιδιά που γέννησες μέσα στον πόνο
ο περιούσιος αυτός λαός που σαλπίζει μπροστά στα τείχη
σαλπίζει μόνο και δεν γκρεμίζει και δεν βαρέθηκε την περιπλάνηση
και πάλι λες πού ξέρεις μπορεί να φτάσουν τα καλά μαντάτα
μα για την ώρα θ’ ανοίγεις δρόμο μέσα απ’ τα πλήθη των ακρωτηριασμένων
σίγουρο πια που υπάρχει ένα κρυφό στρατόπεδο ανάμεσά μας
μας παίρνει κάποτε η μπόχα μα πώς μπορούμε να την εντοπίσουμε
δεν είδαμε δεν ακούσαμε κι όποιος βρέθηκε μέσα είχε τα μάτια δεμένα
οι δρόμοι ξετυλίγονται ανυποψίαστοι τη νύχτα πλέουνε στις φωταψίες
ανίδεα φεγγάρια μας προσκαλούν σε βεγγέρες μονότονες χωρίς τραγούδι
η άνοιξη κατάντησε υστερικά που δεν της δώσαμε όση έπρεπε σημασία
τα δένδρα της αυλής μου καρατομήθηκαν στο όνομα μιας καινούργιας αισθητικής
κάποιος καραδοκεί στο πεζοδρόμιο πίσω απ’ την τελευταία πικροδάφνη
για το Θεό μην αναβάλεις για αύριο το χάδι που προόριζες σήμερα για μένα.




Ποιητές στη σκιά [δεύτερος κύκλος] 
επιμέλεια ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ, εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα 2013

Η Αμαλία Τσακνιά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1932. Το 1950 αποφοίτησε από το Αμερικανικό Κολλέγιο Θηλέων. Ήταν παντρεμένη με τον ποιητή και κριτικό Σπύρο Τσακνιά (1929-1999). Το 1953 δημοσίευσε την  ανθολογία "Κινέζικη ποίηση", την οποία δούλευε και εμπλούτιζε συνεχώς. Το 1977 κυκλοφόρησε συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων της με τίτλο, "Το δέντρο". Μέχρι το θάνατό της (1984), μετά από επώδυνη ασθένεια, συνέχισε αδιαλείπτως να γράφει και να μεταφράζει ποίηση, πεζογραφία και θέατρο. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά και μεταφραστεί στα γερμανικά, αγγλικά και σλοβένικα. Από τις εκδόσεις  σ τ ι γ μ ή  κυκλοφορεί η συγκεντρωτική συλλογή ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1969-1984.

Γιάννης Ψυχοπαίδης Η νύχτα και η πόλη, 1994 

Τετάρτη 22 Απριλίου 2015

Η κυρία Μωβ #8

[περίληψη προηγουμένων] 

Ο κ. Κόκκινος μένει όλο το βράδυ στο προσκέφαλο της κ. Μωβ. Αναπολεί τις δικές του ατέλειωτες ώρες στο νοσοκομείο αυτό, την παλιά του λειψή ζωή. Γαληνεύει, στο μπαλκόνι, με δυό τσιγάρα. Αγναντεύει την άδεια πλατεία του πανεπιστημίου... Οι μπάτσοι χωρίς να φάινονται κάνουν την δουλειά τους


Η κ.Μωβ άνοιξε τα μάτια της. Κίτρινα, λεπτά Λίλιουμ στόλιζαν το ανθοδοχείο. Μια κάρτα λιλά ήταν δίπλα τους. Το μπορντώ παλτό της κρεμασμένο στην πόρτα της ντουλάπας. Το φόρεμά της στην κρεμάστρα, τα πράσινα παπούτσια της αφημένα κοντά στο κρεβάτι. Με ένα τακούνι λειψά. 

Τελειώνουν εδώ τα χρώματα. Το λευκό κυριαρχεί παντού. Οι κουρτίνες, που κρύβουν τον κόσμο, τα σεντόνια, που σκεπάζουν το κορμί της, οι γάζες που καλύπτουν το κεφάλι της. Οι γάζες... 

Έπαιζε πάντα με αυτές ο άντρας της. Τις έκλεβε απο το νοσοκομείο. Με την αθωότητα ενός παιδιού τις έφερνε στο σπίτι. "Για τα κολλάζ μου!", της έλεγε. Κάτι ζωγραφιές, κάτι χρώματα έβαζε πάνω σε αυτοσχέδιους καμβάδες και έπειτα τα σκέπαζε, τα κάλυπτε με γάζες νοσοκομειακές. Είχε ανακαλύψει αυτό το...παιγνίδι και χανόταν με τις ώρες στο υπόγειο του σπιτιού τους. Έφευγε για λίγο από την κοινή τους ζωή για να γυρίσει πάλι, είκοσι χρόνια νεώτερος, με το νέο του έργο. 

"Για σένα! Σε κρύβω πίσω από το διάφανο να σε έχω για πάντα. Εσύ είσαι το έργο μου. Εσύ την κάθε φορά!"....

[συνεχίζεται]

Τρίτη 21 Απριλίου 2015

Καθημερινές αντιστάσεις


Τώρα που τα καταγράφεις αυτά έρχεται στο μυαλό σου εκείνη η ωραία γυναίκα που είχες γνωρίσει ένα βράδυ, πολλά χρόνια μετά, σε μια κοινωνική συναναστροφή. Ήταν όμορφη στην ωριμότητά της, γελούσε και είχε μια σειρά ωραία δόντια. Ένιωσες την ανάγκη να της το πεις. Χαμήλωσε τη φωνή της και, γελώντας πάντοτε, σου είπε πως τα δόντια δεν είναι δικά της, είναι του ΕΑΤ-ΕΣΑ. Έτσι σου είπε, γελώντας.

Χρίστος Ρουμελιωτάκης 


Ο ποιητής  καταγράφει την πορεία του, ένα δοκίμιο αυτογνωσίας.  Παραδίδει στον αναγνώστη ΑΠΟΘΗΚΕΣ ΥΦΑΛΩΝ ΟΠΛΩΝ από τις  εκδόσεις Τυπωθήτω στην Αθήνα του  2009. Ένα βιβλίο με αυτοβιογραφικά κείμενα.

Η κ. Ελισάβετ Κοτζιά σε ένα κείμενό της για το βιβλίο αυτό στην εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ σημειώνει: "Βγαίνοντας από τη Βουλή το 1967, ο Γεώργιος Παπανδρέου είχε δηλώσει περιστοιχιζόμενος από τους βουλευτές του ότι «αν ήθελε επιχειρηθεί η επιβολή δικτατορικού καθεστώτος, θα γίνει εξανάστασις». Και ο δημοτικός σύμβουλος Χρίστος Ρουμελιωτάκης είχε εισηγηθεί σε έκτακτη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του, τη συνέγερση του λαού με κωδωνοκρουσίες και την πορεία του στο κέντρο της Αθήνας, όπου θα συνέκλιναν οι πορείες όλων των ελεγχόμενων από την Αριστερά δήμων. Κανείς δεν προέβλεψε πως ο λαός που κατέκλυζε μαχητικά τους δρόμους στην αποστασία του 1965, θα κλεινόταν σπίτι του με την επιβολή του στρατιωτικού πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου".

Αξίζει να διαβαστεί. Αξίζει να διαβαστεί σήμερα.

Δευτέρα 20 Απριλίου 2015

Σελιδοδείκτης 20.04.2015



Σελιδοδείκτης 44ος
Φελισμπέρτο Ερνάντες
Κανείς δεν άναβε τα φώτα
Μετάφραση-Επίμετρο Γεωργία Ζακοπούλου
εκδόσεις Μεταίχμιο, Αθήνα 2003

Το παράξενο λουλούδι της λατινοαμερικανικής λογοτεχνίας

γράφει ο Νίκος Βατόπουλος

H καθυστερημένη είσοδος στην ελληνική γλώσσα του Ουρουγουανού συγγραφέα Φελισμπέρτο Ερνάντες (1902 - 1964) επαναφέρει στο προσκήνιο τους κύκλους των συγγραφέων. H άνοδος και η πτώση, η παραγνώριση και η υπερτίμηση, η αποσιώπηση και η ανακάλυψη στοιχειοθετούν συχνά ένα φαινόμενο που λίγο έχει να κάνει με την ίδια τη λογοτεχνία και περισσότερο με την ιδιάζουσα εκείνη γεωπολιτική και ανθρωπογεωγραφία που συνδέεται με το κοινό γούστο και τις νέες επιθυμίες. H συλλογή ιστοριών του Ερνάντες «Κανείς δεν άναβε τα φώτα» (μτφ. - επίμετρο, Γεωργία Ζακοπούλου) κυκλοφορεί στη σειρά «Αριστουργήματα του 20ού αιώνα» των εκδόσεων «Μεταίχμιο» και εγγράφεται αυτοδικαίως στις «ανακαλύψεις» της χρονιάς.

Κυριακή 19 Απριλίου 2015

Τα δεύτερα, δικά μου! [19.04.2015]

[...]Κούρασαν το κορμί τους στο παιγνίδι των κορμιών. Είναι ο κόσμος μια πόλη, δυό άνθρωποι, ένα πιάτο φαγητό, ένα κρεβάτι, ένα αγκάθι, μια αγκαλιά. Τα μάτια σου. Ένα μπουκάλι αλκοόλ. Ένα χελιδόνι έτοιμο για το ταξίδι της αναχώρησης.  Κράτησα βέβαια, και σημεία αναφοράς. Τα γράμματά σου, τη μελαγχολία του Φάνη, το κόκκινο πουλόβερ... 
 

ΥΓ. Διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα

  
Α.ΣΤΕΓΟΣ [19.04.2015]

Σάββατο 18 Απριλίου 2015

Άτιτλο III

"Τα `χει και γρήγορα τα γράμματα", σκέφτηκε πριν απαντήσει στα μηνύματά της. 
Τελικά ενέδωσε.

Δεν απάντησε σε όλα.

Παρασκευή 17 Απριλίου 2015

Σοσιαλδημοκρατία: Έτσι ή αλλιώς;

γράφει ο Αντώνης Μιχαλάκης

Για την σοσιαλδημοκρατία πολλά έχουν γραφτεί και πολλά έχουν λεχθεί και αναλυθεί, γιατί σ' αυτήν ακόμη αναφέρονται πολλοί πολίτες της χώρας μας αλλά και της Ευρώπης. Ένα ακόμη κείμενο με αναφορά σε αυτό το μεγάλο ιδεολογικό και πολιτικό ρεύμα είναι σταγόνα στον ωκεανό. Εντούτοις, υπάρχει πάντα η ανάγκη να εκφραστούν σκέψεις και διαθέσεις, χωρίς κανένα ίχνος καθοδήγησης ή μηδενισμού της ιστορικής διαδρομής.

Αναμφισβήτητα το σοσιαλδημοκρατικό ρεύμα σκέψης έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εγκαθίδρυση της φιλελεύθερης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ως το πιο αποτελεσματικό πολίτευμα στον δυτικό κόσμο. Με ισχυρούς δεσμούς με το κοινωνικό κράτος και την συλλογική διαβούλευση, ενίσχυσε περαιτέρω την πολιτική ωρίμανση κοινωνιών που ήταν χτυπημένες από τις μεγάλες καταστροφές των ολοκληρωτισμών. Ταυτόχρονα λειτούργησε προωθητικά για την ευημερία των ευρωπαϊκών κοινωνιών και αφού στόχευσε στην υλοποίηση υλιστικών αιτημάτων, προχώρησε στην ικανοποίηση των μεταϋλιστικών αναγκών που δημιουργήθηκαν στη σύγχρονη εποχή.


Πέμπτη 16 Απριλίου 2015

Δημιουργική δυσφορία


γράφει ο Γιώργος Σιακαντάρης

Ο Πρωθυπουργός επανέλαβε στον Ρώσο Πρόεδρο ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας είναι ευρωπαϊκό. Δεν υποστήριξε ότι το πρόβλημα είναι πρωτίστως ευρωπαϊκό και δευτερευόντως ελληνικό. Λάθος αλλά με κάποια λογική. Το πρόβλημα- ισχυρίστηκε- είναι μόνο ευρωπαϊκό. Τεράστιο λογικό- και όχι μόνο- χάσμα. Αν είναι μόνο ευρωπαϊκό, τότε γιατί δεν έχουν πρόβλημα δανεισμού όχι η Γερμανία ή Ολλανδία, αλλά ούτε καν το Βέλγιο ή ακόμη και η Ιταλία ή η Πορτογαλία  για παράδειγμα; 


Βεβαίως αναφέρομαι σε πρόβλημα δανεισμού και όχι σε πρόβλημα ανάπτυξης και διεύρυνσης των ανισοτήτων, γιατί τέτοιο υπάρχει σ’ ολόκληρη την Ευρώπη

Θεοτόκης Ζερβός ΤΑ ΧΕΡΙΑ

ποιητικό ανθολόγιο 2015

[ με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών... ]

για τον Απρίλιο: Γιάννης Ψυχοπαίδης


ΤΑ ΧΕΡΙΑ

Μνήμη που ανακλαδίζει με τα μεγέθη του στερεώματος
καρπός ώριμος για το πέρασμα της φωτιάς
έρωτας που αποστρέφεται κάθε προφάνεια
κι ανεβαίνει
νικώντας του ποταμού την ορμή και τον σάλαγο

Μα πιο πολύ τα χέρια με τα όρια λεπτά από τη διαστολή
και με τις φλέβες τους ωσάν γραμμές πυρίτιδας.




Θεοτόκης Ζερβός  ΦΟΝΟΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΟΜΟΙΩΜΑ  Πορφύρας [βιβλίο πέμπτο], Κέρκυρα 1984

Γιάννης Ψυχοπαίδης Νόστος

Τετάρτη 15 Απριλίου 2015

Ο πειρασμός της νοσταλγίας...


Ο εκ των σημαντικότερων εν ζωή ποιητών 
κυκλοφόρησε τον «Πειρασμό της νοσταλγίας» 
και δηλώνει με έμφαση ότι 
«αν δεν έχεις βιώματα να αποτυπώσεις, αυτά που γράφεις δεν έχουν αξία».

Τίτος Πατρίκιος
συνέντευξη στον κ. Μάκη Προβατά
εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ 11.04.`15

 
Πατρίκιος Βαπτιστής ή Τίτος. Το 1943 ένα λογοτεχνικό περιοδικό δημοσίευσε το πρώτο ποίημά του με τίτλο «Αν βρεις». Στο ίδιο τεύχος υπήρχαν κείμενα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη και του Αιμίλιου Βεάκη. Πριν από λίγες ημέρες εκδόθηκε το τελευταίο του βιβλίο «Ο πειρασμός της νοσταλγίας». Με αντικειμενική βεβαιότητα είναι ο πιο σημαντικός εν ζωή έλληνας ποιητής. Εχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχει πάρει πολλά σημαντικά βραβεία. Σπούδασε δικηγόρος, όμως ο Δικηγορικός Σύλλογος έκανε έφεση εις βάρος του ότι «δεν μπορεί κάποιος να ασκεί τη δικηγορία στις άδειές του από την εξορία». «Πολλοί λένε ότι έχουν συμμετάσχει στον ΕΛΑΣ, αλλά απολυτήριο από τον ΕΛΑΣ λίγοι έχουν» λέει ο ίδιος σήμερα. Εχει το γνήσιο φύλλο πορείας υπογεγραμμένο από τον «Νέστορα». Πλατύστομο, 6 Φεβρουαρίου 1945. «Μόλις πήρα το χαρτί έφυγα και πήγα με τα πόδια μέχρι τα Τρίκαλα. Mε τόση πεζοπορία μέσα στα βουνά, αργότερα έγινα ερασιτέχνης ορειβάτης».

Ο "Εξάντας" της κ. Κοτζιά




Η Μάγδα Κοτζιά, η γυναίκα που ίδρυσε τον «Εξάντα» και διεύρυνε τους ορίζοντες των ελλήνων αναγνωστών, μία από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες του εκδοτικού χώρου στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα της Τρίτης 14 Απριλίου, ύστερα από προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια. Ήταν 75 ετών.

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1940 και σπούδασε Οικονομικές και Πολιτικές Επιστήμες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Το 1968, διέφυγε στο Παρίσι ως μέλος της Δημοκρατικής Άμυνας, όπου και γνώρισε τη Χρύσα Ρωμανού, τον σημαντικό τεχνοκριτικό Pierre Restany που συγκέντρωνε γύρω του όλες τις πρωτοποριακές τάσεις του Παρισιού και της Ευρώπης και τον Νίκο Κεσσανλή, με τον οποίο δημιούργησε την ομάδα του Mec Art, συγκεντρώνοντας καλλιτέχνες με κοινό σημείο την εργασία με μηχανικά μέσα και όχι με τα χέρια.

Τρίτη 14 Απριλίου 2015

Λόγος γλαφυρός Πράξη επικίνδυνη


από την επικαιρότητα
Ελλάδα 2015

"Μεγάλη" Παρασκευή στον Έχινο έκανε η Ένωση Αποστράτων Ξάνθης. Διαβάστε το κείμενο, όπως το έκανα κι εγώ από την XanthiNews. Αξίζει τον κόπο. Τέτοιο λόγο δεν συναντούν συχνά οι αναγνώστες του "τετραδίου". Υπογράφει -και αξίζει επίσης μνεία- ο Ταξίαρχος  ε.α Ιωάννης Κουτσαϊμάνης, Αντιπρόεδρος ΤΣ/ΕΑΑΣ Ξάνθης. 


Αντιγράφω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα: 

" Στο εκκλησίασμα ήταν οι Διοικητές, Αξιωματικοί και Οπλίτες από τις Στρ. Μονάδες της περιοχής, άνδρες του Αστ. Τμήματος Εχίνου, προσωπικό του ΚΥ Εχίνου, στους οποίους προστέθηκαν και 55-60 άτομα, που προσήλθαν από την Ξάνθη, (με 1 λεωφορείο και ΙΧΕ οχήματα), για να εκκλησιαστούν και ταυτόχρονα να συμπαρασταθούν στους ακρίτες για την τόνωση του Θρησκευτικού, αλλά και του Εθνικού τους Φρονήματος". [η υπογράμμιση του "τετραδίου"]

Γράφω δύο προτάσεις: 

Στον Έχινο δεν ζει ούτε ένας Χριστιανός.

Οι ψεκασμένοι όταν βρεθούν στην εξουσία στήνουν προβοκάτσιες.

1ο Φεστιβάλ Ορατότητας και Διεκδικήσεων



Το Συντονιστικό που δημιουργήθηκε για να κάνει πραγματικότητα το 1ο LGBTQI+ Pride της Κρήτης, ανακοινώνει την διεξαγωγή διήμερου Φεστιβάλ, το οποίο θα λάβει χώρα στο Ηράκλειο και συγκεκριμένα στο πάρκο Γεωργιάδη, στις 26 και 27 Ιουνίου του 2015. 

Πρόκειται για ένα Φεστιβάλ που στοχεύει στην ενδυνάμωση της ορατότητας της ΛΟΑΤΚΙ (Λεσβίες, Ομοφυλόφιλοι, Αμφιφυλόφιλοι, Τρανς, Κουήρ, Ίντερσεξ) κοινότητας της Κρήτης -και  κατ’ επέκταση της επαρχίας-, στην προώθηση των αιτημάτων και των διεκδικήσεων (θεσμικών και μη) της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και στην επίτευξη ισότιμης συνύπαρξης μας σε χωριά, κωμοπόλεις, πόλεις και νησιά! 

Δευτέρα 13 Απριλίου 2015

Πέθανε ο Εντουάρντο Γκαλεάνο

Την τελευταία του πνοή άφησε σήμερα, Δευτέρα του Πάσχα,  σε ηλικία 74 ετών στο Μοντεβιδέο ο Ουρουγουανός Εντουάρντο Γκαλεάνο, ένας από τους πλέον γνωστούς συγγραφείς που ανέδειξε η Λατινική Αμερική τον 20ό αιώνα. 

Κρατάμε ένα απόσπασμα από το έργο του:


"Δεν μας χαρίζει γέλιο ο έρωτας όταν φτάνει στα βάθη του ταξιδιού του, στα ύψη της πτήσης του: στα βάθη, στα ύψη, μας αποσπά βογκητά και στεναγμούς, φωνές πόνου ακόμη κι αν είναι πόνος χαρούμενος και, αν το καλοσκεφτεί κανείς, δεν υπάρχει τίποτα το παράξενο γιατί η γέννηση είναι μια χαρά που πονάει. Μικρό θάνατο αποκαλούν στη Γαλλία την κορύφωση του αγκαλιάσματος που μας ενώνει θραύοντάς μας, και μας σμίγει χάνοντάς μας, και μας αρχίζει τελειώνοντάς μας. Μικρό θάνατο τον αποκαλούν, μέγας όμως, παμμέγιστος πρέπει να είναι αν μας γεννάει σκοτώνοντάς μας".


Εντουάρντο Γκαλεάνο Το βιβλίο των εναγκαλισμών μτφ. Μελίνα Παναγιωτίδου  α' έκδοση Κέδρος, Αθήνα 1989

Σελιδοδείκτης 13.04.2015



Σελιδοδείκτης 43ος
Άρθουρ Καίσλερ
Tο μηδέν και το άπειρο
Mετάφραση Ανδρέας Παππάς.
Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2014

Ξαναδιαβάζουμε «Το μηδέν και το άπειρο»

Σε νέα μετάφραση το κλασικό μυθιστόρημα για έναν κόσμο πολιτικού αυταρχισμού και καταστολής. Από τις δίκες της Μόσχας στην πολιτική κρίση του 21ου αιώνα. Τα άτομα, οι κυβερνήσεις, τα κόμματα, τα συστήματα επιτήρησης

Της Λαμπρινής Κουζέλη

O σύντροφος Ρουμπάσοφ, μέλος της ιστορικής ηγεσίας του Κόμματος και πρώην λαϊκός επίτροπος, καταλήγει μια νύχτα στη φυλακή. Πολιτικός κρατούμενος με την κατηγορία της προδοσίας, πιθανότερη μοίρα του είναι η εκτέλεση ή, στη γλώσσα του Κόμματος, η «εκκαθάριση». Περιμένοντας στο κελί του την εξέλιξη της υπόθεσής του, μεταξύ ανακρίσεων και εκβιασμών για απόσπαση ομολογίας, μεταξύ της ανάγκης για τσιγάρο και ενός επίμονου πονόδοντου, μεταξύ εφιαλτικών ονείρων και ενοχικών αναστοχασμών, ανατρέχει στη διαδρομή του στο Κόμμα, θυμάται τα στελέχη αλλά και τα απλά μέλη που συνάντησε, φιλοσοφεί για την ιδεολογία της Επανάστασης και τις πρακτικές του Κόμματος και προσπαθεί να προσδιορίσει τη δική του ευθύνη απέναντι στην ανθρωπότητα και στην Ιστορία.