Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

Μη πετάξεις τίποτα #4


[...] Βιβλία, χαρτιά, στοίβες οι εφημερίδες, σκόρπια τα περιοδικά. Χάρτινοι φάκελοι και αποκόμματα. Η μυρωδιά του καπνού ανάμικτη με εκείνη ενός φτηνού ελληνικού καπνού για τσιμπούκι. Ένα μικρό γραφείο με παραλληλογράφο. Κάποια σχέδια που δεν τελείωσαν ποτέ. Δύο πολυθρόνες που έδιναν καθημερινά μάχη για να μην εκτοπιστούν στη μικρή βεράντα που ανοιγόταν έξω από το "σαλόνι". Βιβλία και χαρτιά[...]
Αν αποφάσιζε κάποτε να τακτοποιήσει το...καθιστικό του, τούτα τα μικρά διαμαντάκια θα τα έβαζε σε φάκελο πορτοκαλί.  Μέχρι τότε θα τα παρουσιάζει εδώ.  Με μια σειρά που έχει στο κεφάλι του...
Α.ΣΤΕΓΟΣ
"Μη πετάξεις τίποτα..."  Την τελευταία μέρα του μήνα στο "τετράδιο εξόδου".

Διαβάζοντας...
γράφει ο Λάμπρος Τσουκνίδας

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

Τα δεύτερα, δικά μου! [29.11.2014]



.... Έχει αποκτήσει πια ικανές συνήθειες, είναι ορισμένος. Ξυρίζεται πάντα από το ίδιο μάγουλο. Προτιμά σκέτο τον καφέ του. Καπνίζει τσιγάρο χωρίς φίλτρο. Πίνει με διάρκεια ουίσκι. Σκέφτεται πάντοτε αριστερά και ψηφίζει κατά κρίση.

[ ...] Αγαπά εξακολουθητικά όσες γυναίκες τον αγάπησαν. Ποθεί εκείνες που τον αρνήθηκαν, με πόθο αυξανόμενο. Προτιμά τα σκοτεινά χρώματα και τη Ζωή. Φωνάζει. Είναι νευρικός, έχει πάντα μια παραίτηση στην κωλότσεπη.

Βιοπορίζεται την ημέρα, ζει τη νύχτα.  Διαβάζει ποίηση.  Έγραψε  πρόσφατα τον στίχο "Άσε το φως ... Τώρα μπορώ ξανά να σε κοιτάζω, Έρωτα" με πένα parker. Γυρνά ανά τακτά διαστήματα στο παρελθόν του και μένει εκεί.

Ανακάτευε φωτογραφίες. Διάβαζε ξανά τα γράμματά της. Έκλεινε αυτή τη φορά όλους τους λογαριασμούς. Έθαβε μαζί με τις κούτες και το παρελθόν τους. Κοντοστάθηκε μπροστά στον τελευταίο φάκελο. Αρχειοθετούσε τα τηλεγραφήματά της. Βρέθηκε μπροστά τους. Ήταν πάντα ολιγόλογη.  Έβλεπε να περνούν σκηνές της κοινής τους ζωής. Δεν τελειώνει τίποτα. Υπάρχουν οι λέξεις. Ζεσταίνουν και παγώνουν. Υπάρχουν δύο, τρεις, τέσσερις λέξεις να τον ταλαιπωρούν: "σ`αγαπώ", "έρχομαι στις πέντε", "δεν θα ανεβώ. Αντιπρόσκληση".

Δεν θέλησε να προσθέσει ούτε μια λέξη. Κάτι στριφογύριζε στο μυαλό του. Μα το `διωξε, χωρίς επιστροφή, η μαγεία της ανάγνωσης.  Η μαγεία της ανάμνησης. 

σημείωση
Η στήλη κάνει χρήση κανονικής άδειας και μας [σας] καλεί σε αναστοχασμό.
Α.ΣΤΕΓΟΣ 
Αθήνα, 29.11.2014 

Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

Ο Πέτρος Ινιωτάκης στη χώρα της σκοτεινής βίας


γράφει ο Οδυσσέας Σγουρός

Ο Μιτεράν έλεγε το 1987 πως η Πολιτική είναι ο χειρισμός των συμβόλων...Ο Βάλτερ Μπένζαμιν έγραψε -πολύ νωρίτερα- στη διάρκεια του μεσοπολέμου το βιβλίο "Για μια κριτική της βίας", προαναγγέλοντας προφητικά την επικράτηση των σκοτεινών ενστίκτων της βαρβαρότητας λίγο πριν το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο που άνοιξε ορθάνοιχτα τις πόρτες της κόλασης για εκατομμύρια αθώους...

Ο Πέτρος Ινιωτάκης, Αντιδήμαρχος Ηρακλείου και Πρόεδρος του ΤΕΕ-ΤΑΚ για δυο θητείες, ακριβός φίλος και εταίρος σε κοινούς αγώνες, δέχτηκε δολοφονική επίθεση την προηγούμενη Τρίτη 25.11.2014, στο Ηράκλειο από άγνωστους... Κρυμμένους στο σκοτάδι της ανωνυμίας και των πρωτόγονων φυσικών τους ενστίκτων...Η πράξη αυτή εκφράζει με τον πιο ευθύ τρόπο το αποκρουστικό πρόσωπο της βαρβαρότητας που σαρώνει πολλές από τις εκφράσεις της καθημερινής μας συνθήκης...

Το Σεπτέμβρη του 1943, στη μαρτυρική Βιάννο το σπίτι των Ινιωτάκηδων είχε χαραγμένους τέσσερις σταυρούς στην εξώπορτα... Τόσοι ήταν εκείνοι που εκτέλεσαν από την οικογένεια, οι ναζί εγκληματίες που παριστάνοντας τους στρατιώτες της Βέρμαχτ κατέστρεψαν τα βιαννίτικα χωριά, σκοτώνοντας 492 αθώους και τραυματίζοντας δια βίου τις ψυχές όλων ...Είχαν εντολή υπογεγραμμένη από ένα κτήνος ,το γερμανό "στρατιωτικό" διοικητή της Κρήτης Φ.Μίλερ, ένα κοινό ποινικό δολοφόνο... Υπήρχε όμως μια ουσιώδης διαφορά...Τα ναζιστικά καθάρματα φορούσαν στολές με τη σβάστικα και έδρασαν στο φως της μέρας...Η βία τους τότε ήταν απλωμένη παντού στην Ευρώπη... Το Κακό είχε καταστεί κοινότοπο...Όσα τερατώδη συνέβησαν εκείνα τα μαύρα χρόνια του πολέμου και της κατοχικής αυθαιρεσίας, είναι γεγονότα που οι εμπνευστές τους δεν απέκρυψαν ποτέ, έστω κι αν δεν αποζημίωσαν ποτέ κανένα...

Αυτό που έγινε στο Ηράκλειο, με θύμα τον Πέτρο, εκφράζει με τον πιο ακραίο τρόπο, τη δημουργία ενός κλίματος φόβου και "συμμόρφωσης" που επέλεξαν κάποιοι καλυμμένοι στο σκοτάδι για να τρομοκρατήσουν όποιον έχει το θάρρος να διατυπώνει ένα καθαρό και διαφορετικό λόγο και να υπερασπίζεται τη συμμετοχή και τις αξίες μιας ανοικτής και δημοκρατικής κοινωνίας...Που δεν έχει βέβαια καμιά σχέση με τα σκοτεινά κίνητρα και τις πρακτικές των συμφερόντων που θέλουν να επιβάλλουν τις προτιμήσεις τους με απειλές ή σωματική βία...

Ο Πέτρος Ινιωτάκης υπήρξε θύμα μιας επίθεσης που στρέφεται εναντίον εκείνων που ζουν στο φως και παλεύουν με ανοικτό βλέμμα προς όλους για το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε Πολίτη να εκφράζεται ελεύθερα και να να μην υποκύπτει σε σκοπιμότητες και φανερές ή σκοτεινές μεθοδεύσεις...Το Ηράκλειο, πρέπει να δείξει πως είναι η ιστορική πρωτεύουσα της Κρήτης που κοιτάζει στο μέλλον και δεν μπορεί να εκτρέφει ή να ανέχεται εκείνους που επιθυμούν να τη μεταμορφώσουν σε "πόλη των παρανόμων"...Πέτρο κουράγιο,είμαστε όλοι δίπλα σου...Σήμερα είμαστε όλοι "Ινιωτάκηδες"...

φωτ. Το σπίτι των Ινιωτάκηδων στη μαρτυρική Βιάννο μετά το πέρασμα των ναζιστικών καθαρμάτων την Κατοχή

Υστερόγραφο ζωής...


Το τελευταίο κείμενο του Σήφη Κοσόγλου



[…]Να με θυμάστε – είπε. Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα

Χωρίς ψωμί, χωρίς νερό και τριαντάφυλλα.

Την ομορφιά

ποτές μου δεν την πρόδωσα.

Όλο το βιός μου το μοίρασα δίκαια.

Μερτικό εγώ δεν κράτησα. Πάμφτωχος

Με ένα κρινάκι του αγρού

Τις πιο άγριες νύχτες μου φώτισα.

Να με θυμάστε…

Γ. Ρίτσος Τα αρνητικά της Σιωπής




Στη ζωή μου προσπάθησα να πορευτώ με Ανθρωπιά, με Αξιοπρέπεια, με Καλοσύνη και Δικαιοσύνη.

Χωρίς ιδιοτέλεια, χωρίς εμπάθεια, χωρίς προκατάληψη για κανέναν των ανθρώπων… Μα προπάντων χωρίς κακία ή έχθρα…

Αγάπησα - «ερωτικά» θα’ λεγα - ότι έμψυχο (άνθρωποι προπάντων) ή άψυχο υπήρξε γύρω μου…

Αγάπησα την ίδια τη Ζωή με πάθος και προσπάθησα να ρουφήξω όλες τις μικροχαρές της… Πάντα να λαχταρούσα να προλάβω να ζήσω…

Αγάπησα πολύ τα ταξίδια που δίνανε νόημα και χαρά στη ζωή μου…

Αγάπησα τα δέντρα (τις ελιές, τις κουτσουπιές, τα πλατάνια, τα πεύκα, τις ροδιές… όλα).

Αγάπησα τα φυτά (όλα) προπάντων όμως λάτρεψα τα λουλούδια (τα γεράνια, τους ιβίσκους, τις μπουκαμβίλιες… όλα).

Αγάπησα τα πουλιά – προπάντων τους ανέμελους γλάρους και τα κοτσύφια με το παραπονιάρικο κελάηδημα μου… Τα χελιδόνια που κουβαλούν την Άνοιξη…

Αγάπησα και λάτρεψα τη φύση – ομολογουμένως τη φύση – ήθελα να ζω μια ζωή.

Αγάπησα τα βουνά, τους λόφους, τα ποτάμια, τα ρυάκια, τη βροχή, τα σύννεφα. Προπάντων όμως λάτρεψα τη θάλασσα, όλες τις εποχές…

Απλός και ανθρώπινος προσπάθησα να είμαι με όλους – με τους μαθητές στο σχολείο – με τους συνανθρώπους στην κοινωνία – παντού.

Αγάπησα και λάτρεψα τη χώρα μου – «το τρελλοβάπορο» την Ελλάδα μας – που δυστυχώς διαχρονικά την ευτελίζανε και την εξευτελίζανε ανίκανοι πολιτικοί, ώσπου να την φουντάρουνε οικονομικά και να την παραδώσουν στη χλένη και την απαξίωση των άλλων…

Αγάπησα και λάτρεψα τον τόπο μου – την Κρήτη – για ότι μεγαλειώδες δημιούργησε στο χώρο του πολιτισμού και όχι φυσικά το χώρο του ρατσισμού και των μπιστολιών…

Προπάντων όμως αγάπησα και λάτρεψα το γενέθλιο χώρο

τον Σοκαρά μου.

Έναν τόπο αγιασμένο με το αίμα των 27 εκτελεσθέντων της Σπηλιάρας, συν των 4 μεμονωμένα εκτελεσθέντων (Γιώργης Ανδρεαδάκης, Σταύρος Ανδρεαδάκης, Δημήτρης Βαλαβάνης, Θοδωρής Μαρής) και των αδικοχαμένων Αντ. Αρκουλάκη (Κουφαντώνη), Μόσχαρη, Θοδ. Καταρτζόγλου.

Μια ζωή ο Σοκαράς ήταν η έγνοια μου, ο καημός μου,

ο στόχος μου, η «αρρώστια μου».

Ήθελα να τον δω ψηλά, όπως του άξιζε…

Σαν θα’ ρθει το τέλος θα’ θελα μονάχα να’ ρθει χωρίς πόνο κι εγώ να φύγω Περήφανος, Γενναίος και Αξιοπρεπής.

Αν κάτι καλό έκανα στη ζωή μου – σε οικογενειακό – σχολικό ή κοινωνικό επίπεδο – εκείνο που ζητώ απ’ τους δικούς μου ανθρώπους και τους ανθρώπους που γνώρισα είναι να με θυμούνται με αγάπη… Τίποτα άλλο…

Και σαν πεθάνω αφήνω παραγγελιά, πως δεν θέλω στέφανα από ανθοπωλεία, κλάμματα κ.α.

Δεν θέλω τίποτα από κανέναν…

Μονάχα, όποιος θα’ ρθει να μ’ αποχαιρετήσει να κρατά μαζί του – ένα απλό λουλούδι από τον κήπο του ή από τον κήπο της φύσης (ένα αγριολούλουδο).

Και φυσικά όχι τραπέζια και τέτοια…

Έναν απλό καφέ κι όλα τ’ άλλα – χρήματα εννοώ – να γίνουν «γωνιές ευλογημένες» για τα παιδιά του Σοκαρά (παιδικές χαρές, βιβλιοθήκη), τη διάσωση μνημείων (Βάκιοτες, Ζουρίδη Μύλος) τη στέγαση του Ιστορικού και φωτογραφικού υλικού, τη δημιουργία Λαογραφικού Μουσείου (χώρος Αποθηκών Συνεταιρισμού).

Όπως και να’ χει «εγώ φεύγω… εσείς να δούμε τώρα…» καθώς έλεγε και ο αγαπημένος μου Οδυσσέας Ελύτης.

Αν φεύγω ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά θα νιώθω πολύ ευτυχισμένος…


Να με θυμάστε…

Σήφης Κοσόγλου

Ιούλης 2014

σημείωση "τετραδίου"
Την Κυριακή 30 Νοεμβρίου η οικογένεια, οι συγγενείς και οι φίλοι του θα αφήσουν ένα αγριολούλουδο -κατά την επιθυμία του- στον τάφο του. Σάραντα ημέρες πέρασαν ήδη από τον θάνατο του Σήφη Κοσόγλου. 

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2014

Σπύρος Τσακνιάς Αϋπνία

ποιητικό ανθολόγιο 2014
 
[ με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών... ]

για τον Νοέμβριο: Δημοσθένης Κοκκινίδης
ΑΫΠΝΙΑ


Σου μιλώ για την ομίχλη και για τα πουλιά που πέταξαν στο χθεσινό λιβάδι. Για τις φωνές που βγαίνουνε τη νύχτα μεσ` απ` τα μπαούλα. Για τον ηλεκτρικό θάνατο που λέει κι ο φίλος μου ο Γιάννης. Θα σου μιλήσω ακόμη για το ιδιωτικό νεκροταφείο που διατηρώ σε μια αποθηκούλα της φιλάσθενης μνήμης μου, εκεί που θάβω χίλια μικροπράγματα, παράταιρα κι άχρηστα εν πολλοίς: Παλιές ομπρέλες, τρυπημένα γάντια, σχολικά τετράδια, αποτυχημένους στίχους, πικρά λόγια, καρδιογραφήματα και ακτινογραφίες, ναυαγισμένες εξεγέρσεις, διφορούμενα χαμόγελα, ήχους από παλιές βροχές και χωρισμούς σε καφενεία χειμωνιάτικα με σόμπες πετρελαίου.

Χωρισμούς σε καφενεία με φτηνό κονιάκ και θολωμένα τζάμια.

Θα σου μιλώ ως το πρωί να μη σε πάρει ο ύπνος.

Φοβάμαι τα όνειρά σου.




Ο Σπύρος Τσακνιάς γεννήθηκε στη Λαμία το 1929. Την εφηβεία του  σημάδεψε η συμμετοχή του στην ΕΠΟΝ. Εμφανίστηκε στα γράμματα στα μέσα της δεκαετίας του `50, με σποραδικές δημοσιεύσεις. Την πρώτη του ποιητική συλλογή Εν Αυλίδι εξέδωσε το 1976, έκτοτε η παρουσία του ήταν συνεχής. Παράλληλα με το ποιητικό του έργο ασχολήθηκε με την κριτική. Πλούσιο και το μεταφραστικό  του έργο, που καλύπτει ποίηση, πεζογραφία και δοκίμια από το χώρο της θεωρίας της λογοτεχνίας και της κριτικής. Πέθανε στην Αθήνα τον Μάιο του `99. Ο Σπύρος Τσακνιάς ήταν μια σεμνή παρουσία. Ανθρώπινη και συγγραφική κατά τον Δ.Μαρωνίτη.

Το ποίημα είναι από την ποιητική συλλογή ΟΝΕΙΡΟΣΚΟΠΙΟ [1984], επιλογή από τη συγκεντρωτική έκδοση ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1952-1992, εκδόσεις στιγμή 2000

Δημοσθένης Κοκκινίδης     Μέσα στο φως, 1985 ακρυλικό σε μουσαμά, 70 x 100 εκ.


Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

Κάθε Κυριακή απόγευμα




Το "τετράδιο εξόδου" με χαρά φιλοξενεί το πρώτο κείμενο της φίλης  Χρυσάνθης Βαμβακίδη σε μια συνεργασία που φιλοδοξεί να πλουτίσει με τη ματιά της την δική μας οπτική. 
 

της Χρυσάνθης Βαμβακίδη

Έπινε τον καφέ της σκέτο και λάτρευε τις μαύρες σοκολάτες. Θαρρείς πως γεύτηκε τη γλύκα στο ζενίθ κι άλλο δεν την άντεχε...Ψέματα. Συνήθισε στις πίκρες όπως συνήθισε τη μοναξιά της και την αγάπησε μέχρι το τέλος της. Εκείνο το απόγευμα δεν είχε δύναμη, ένιωθε τα πόδια της να μην την υπακούν. 

Με δυσκολία έφτασε στην αυλή να πιει τον καφέ της. Συνήθως εκείνη την ώρα της τηλεφωνούσε. Κάθε Κυριακή απόγευμα τα τελευταία 6 χρόνια.

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

Πως θολώνει το χρυσάφι;

γράφει ο Σπύρος Δανέλλης

Τις μέρες αυτές ξεκινά η φετινή ελαιοκομική περίοδος. Με την αφορμή αυτή καταθέτω μερικές σκέψεις. Η καλλιέργεια της ελιάς στην Ελλάδα συνιστά μια τυπική περίπτωση όπου παρακμιακά φαινόμενα και αντιλήψεις έχουν καταφέρει να επιβληθούν και να εξουδετερώσουν τα συγκριτικά φυσικά πλεονεκτήματα του τομέα.

Η Ελλάδα μαζί με την Ισπανία και την Ιταλία προσφέρουν τα ¾ της παγκόσμιας παραγωγής και απορροφούν πάνω από το ½ της παγκόσμιας κατανάλωσης σε έναν κλάδο που έχει αναπτύξει αξιόλογη δυναμική τα τελευταία χρόνια. Πώς αξιοποίησαν αυτές οι χώρες τη δυναμική αυτή;

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014

Σελιδοδείκτης [24.11.2014]





Ο σελιδοδείκτης -μια νέα στήλη- κάνει τα πρώτα της βήματα. Κάθε Δευτέρα θα συναντάει βιβλία και θα μεταφέρει μια πρόταση ανάγνωσης. Βιβλία που διαβάσαμε ή και εκείνα που μας περιμένουν υπομονετικά. Έτσι, για να αποφύγουμε τον υποκειμενισμό της δικής μας ανάγνωσης, καταξιωμένες πένες  οδηγούν την παρουσίαση.

Σελιδοδείκτης 23ος Θωμάς Γκόρπας ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ [1957-1983] εκδόσεις Γαβριηλίδης Αθήνα 1995
γράφει ο Γιώργος Βέης


 

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

Τα δεύτερα, δικά μου! [23.11.2014]



Αποδημητικό πουλί

Κλείνει η παρένθεση.

Ανοίγει τις μικρές φτερούγες του 

πάνω απ` το πέλαγος.



Με μια κρυφή πληγή

στην λευκή κοιλιά του.







Τα δεύτερα, δικά μου!...Με τον τρόπο δυό εραστών, που ανταμώνουν για να χαθούν, ξανά και ξανά. Έξω από τα σώματα η επιθυμία, μέσα στο μυαλό χρόνιες παθήσεις. 


υγ.1 διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα

υγ.2 Ακόμα πιο κοντά στην γενέθλια γειτονιά με οδηγούν τα βήματά μου.



Α.ΣΤΕΓΟΣ [23.11.2014]


Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014

Ένωση Αθέων: Προτάσεις για αλλαγές στο Δημοτικό Σχολείο

Πληροφορηθήκαμε από τα ΜΜΕ ότι ο Υπουργός Παιδείας πρόκειται να προτείνει για το Δημοτικό σχολείο αλλαγές οι οποίες θα περιλαμβάνουν «λιγότερα μαθήματα, περισσότερη ενασχόληση με ζητήματα που ολοκληρώνουν το παιδί -δημιουργική απασχόληση, άθληση, καλλιτεχνικά-», ότι η πρόταση η οποία επρόκειτο να κατατεθεί στο Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας εντός του Οκτωβρίου, και ότι ο νόμος για το νέο Δημοτικό αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή τον ερχόμενο Ιανουάριο.
 
Εν όψει αυτών των αλλαγών, θέτουμε υπ” όψη σας και τις δικές μας προτάσεις για αλλαγές στο Δημοτικό σχολείο, με την πεποίθηση ότι το πνεύμα τους συνάδει με το πνεύμα των αλλαγών που πρόκειται να εφαρμοστούν.

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014

Κρητικό Τοπίο: Μείζον πολιτικό και ηθικό αξίωμα η διατήρησή του


«Καταμεσής της θάλασσας, 
μου είπε βρίσκεται μια ρημαγμένη χώρα, που λέγεται Κρήτη…
Εκεί υψώνεται η Ίδη, 
που τ’ ομόρφαιναν άλλοτε νερά και δάση
 μα έρημο λες και στέκει τώρα, παλιωμένο» 
Δάντης, Κόλαση XVI ΑΣΜΑ 

γράφει ο Μιχάλης Αρτεμάκης

Εδώ και αιώνες οι επισκέπτες της εκφράζανε το θαυμασμό τους στο μοναδικό Κρητικό Τοπίο. Χρησιμοποιώ τα λόγια ενός από τους σημαντικότερους περιηγητές του 19ου αιώνα, έτσι λέγανε τους τουρίστες εκείνης της περιόδου του Rombert Pashle. Τι γράφει και ποια  ήταν η πρώτη του εντύπωση επισκεπτόμενος την Κρήτη το 1834 «Καθώς  μπαίναμε στο όρμο των Χανίων, ξαφνιάστηκα από το μεγαλείο και την ομορφιά των Λευκών Ορέων».    

Γιατί αυτή η μανία που διακρίνει το σύγχρονο Κρητικό, της καταστροφής  του Κρητικού Τοπίου; Μήπως δεν ήταν και αυτό ένας από τους βασικούς συντελεστές - παράγοντες που έκαναν το νησί εδώ και πάνω από 50 χρόνια το μεγαλύτερο Τουριστικό προορισμό της χώρας; Και από μια κλειστή κοινωνία μετατράπηκε σε λίγες δεκαετίες σε μια ανοικτή κοινωνία; Αυτές όμως οι αλλαγές, δικαιολογούν την σημαντική υποβάθμιση που συντελέστηκε στη ιστορία, στο ανθρωπογενές περιβάλλον, στα ήθη και τα έθιμα μας; ή καλύτερα ο εκφυλισμός τους για να τα προσαρμόσουμε στο νέο καταναλωτικό πρότυπο ευμάρειας - υπερκατανάλωσης και ανορθολογισμού όπως είναι π.χ. οι άσκοπες μπαλοθιές σε κοινωνικές εκδηλώσεις αφαιρώντας στην κυριολεξία την «Κρητική ψυχή μας» «Τον Καπετάν Μιχάλη»; Θα μου πείτε οι εποχές αλλάζουν κατά συνέπεια και οι κοινωνικές συνήθειες, παραδόσεις.

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014

Τσέζαρε Παβέζε Τελευταίο μπλουζ, για να διαβαστεί κάποια μέρα


ποιητικό ανθολόγιο 2014
 
[ με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών... ]

για τον Νοέμβριο: Δημοσθένης Κοκκινίδης


Τελευταίο μπλουζ, για να διαβαστεί κάποια μέρα

Ήταν μονάχα ένα φλερτ
εσύ βέβαια το ήξερες-
κάποιος πληγώθηκε
πολύ καιρό πριν.

Όλα μοιάζουν
και ο χρόνος περνά-
μια μέρα έρχεσαι
μια μέρα θα πεθάνεις.

Κάποιος πέθανε
πολύ καιρό πριν-
κάποιος που προσπάθησε
μα δεν ήξερε.

[11 Απριλίου 1950]




Ποιητής, πεζογράφος, μεταφραστής και δοκιμιογράφος, ο Τσέζαρε Παβέζε [1908-1950] είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ιταλικής μεταπολεμικής λογοτεχνίας. Την νύχτα της 26ης Αυγούστου του `50, αυτοκτονεί στο ξενοδοχείο "Ρόμα" του Τορίνο.

Επιλογή από το CESARE PAVEZE ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ  εισαγωγή Massimo Cazzulo, μεταφράση Γιάννης Η.Παππάς, εκδόσεις PRINTΑ Αθήνα, 2009

Δημοσθένης Κοκκινίδης Κεφαλή κόρης 1957


Το ποίημα στο πρωτότυπο

Last blues, to be read some day
`T was only a flirt
you sure did know-
some one was hurt
long time ago.

All is the same
year has gone by-
some day you came
some day you`ll die.

Some one has died
long time ago-
some one who tried
but didn`t know.
 

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

Διεθνή συνέδρια στην ΚΡΗΤΗ το 2015


Επιβεβαίωσε η Περιφέρεια Κρήτης, στη συνεδρίαση του ΠΣ της 12-11-14, απαντώντας στη σχετική επερώτηση του Αντώνη Ανηψητάκη, την απόφασή της να διοργανώσει τα δυο διεθνή συνέδρια που η “Μία Κρήτη” είχε προτείνει πριν από το δεύτερο  γύρο των πρόσφατων περιφερειακών εκλογών. Τα συνέδρια αυτά αφορούν στη βέλτιστη διαχείριση των περιοχών natura και στη αναζήτησή των οραματικών πολιτικών που θα αναβαθμίσουν την Κρήτη τον 21ο αιώνα. Ο αντιπεριφερειάρχης κ. Νίκος Καλογερής δέχτηκε την αναγκαιότητα αυτών των συνεδρίων, επισημαίνοντας  μόνο την ανάγκη να μετατεθεί ο χρόνος διεξαγωγής τους λίγους μήνες αργότερα, καλοκαίρι ή φθινόπωρο του 2015, ώστε να υπάρξει καλύτερη προετοιμασία. 
Διεθνή συνέδρια στην ΚΡΗΤΗ το 2015 
για περιοχές natura και για το ρόλο της τον 21ο αιώνα.
του Αντώνη Ανηψητάκη

Ευχαριστώ τον Πρόεδρο του ΠΣ και τον Περιφερειάρχη Κρήτης που ανταποκρίθηκαν αμέσως στο αίτημά μας να συζητηθεί τώρα, στην αρχή της νέας θητείας μας, η διοργάνωση αυτών των συνεδρίων. H έγκαιρη ενασχόλησή μας με αυτά θα βοηθήσει ποικιλότροπα την Περιφέρεια. 
Τα προτεινόμενα συνέδρια είναι συνυφασμένα με το πολιτικό μου όνειρο, τη βαθιά πίστη μου πως το νησί μας σήμερα μπορεί, επειδή διαθέτει το μέγεθος, τα ποιοτικά χαρακτηριστικά και τους ανθρώπους, να βοηθήσει αποφασιστικά την Ελλάδα και τον κόσμο ολόκληρο, όπως το έκανε τον προηγούμενο αιώνα με τον Βενιζέλο και τη Μάχη της Κρήτης. Μπορεί να το πετύχει με ένα τρόπο διαφορετικό, λιγότερο Αχίλλειο, περισσότερο Οδυσσεϊκό, με ένα τρόπο σύγχρονο, έξυπνο που δεν θα στηρίζεται σε χαρισματικούς ηγέτες, ούτε θα απαιτεί από το λαό μας την επανάληψη ενός ανεπανάληπτου ηρωισμού.

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014

Η επανάληψη ως φάρσα


γράφει ο Νίκος Μπίστης

Σαν σήμερα πριν 41 χρόνια έγινε η εξέγερση του Πολυτεχνείου. Όσοι πήραμε μέρος σε αυτήν και στην κατάληψη της Νομικής δικαιολογημένα τις θεωρούμε κορυφαίες στιγμές της ζωής μας και συμβολή μας οχι μόνο στην πτώση της Δικτατορίας αλλά και στην εγκαθίδρυση της καλύτερης ποιοτικά και μακροβιότερης Δημοκρατίας που γνώρισε το ελληνικό κράτος. 



Οτι και να λένε οι απόντες, οι ακροδεξιοί και οι ανιστόρητοι η γενιά του Πολυτεχνείου έγραψε την δική της Ιστορία.
 

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

Σελιδοδείκτης [17.11.2014]

Ο σελιδοδείκτης -μια νέα στήλη- κάνει τα πρώτα της βήματα. Κάθε Δευτέρα θα συναντάει βιβλία και θα μεταφέρει μια πρόταση ανάγνωσης. Βιβλία που διαβάσαμε ή και εκείνα που μας περιμένουν υπομονετικά. Έτσι, για να αποφύγουμε τον υποκειμενισμό της δικής μας ανάγνωσης, καταξιωμένες πένες  οδηγούν την παρουσίαση.

Σελιδοδείκτης 22ος Αλεξάνδρα Δ. Ιωαννίδου: Υπόθεση Γκράνιν: η λογοτεχνική κριτική στο εδώλιο. Η δίκη της «Επιθεώρησης Τέχνης» το 1959 και η απολογία του Κώστα Κουλουφάκου εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2008
γράφει ο Παντελής Μπουκάλας



Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014

Τα δεύτερα, δικά μου! [16.11.2014]

Κλείνει η παρένθεση.
Ανοίγει τις μικρές φτερούγες του 
πάνω απ` το πέλαγος.

Με μια κρυφή πληγή
στην λευκή κοιλιά του.

Δ. Αργυράκης



Τα δεύτερα, δικά μου!...Με τον τρόπο δυό εραστών, που ανταμώνουν για να χαθούν, ξανά και ξανά. Έξω από τα σώματα η επιθυμία, μέσα στο μυαλό χρόνιες παθήσεις. 


υγ.1 διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα


υγ.2 Ακόμα πιο κοντά στην γενέθλια γειτονιά με οδηγούν τα βήματά μου.

Α.ΣΤΕΓΟΣ [16.11.2014]

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

Το ανύπαρκτο κόμμα των ποιητών


 "..Τότε θάπρεπε νάταν που μας έπιασε βροχή
Ανάβοντας τσιγάρο είδα το πρόσωπό σου

στο τζάμι της βιτρίνας
Κάτι ψιχάλες πέσαν στα μαλλιά σου και το σβήσανε.."

 
Άρης Αλεξάνρου

Ο Άρης Αλεξάνδρου ποιητής, πεζογράφος και μεταφραστής. Το ΚΙΒΩΤΙΟ το ένα και μοναδικό μυθιστόρημα του, θέτει το ζήτημα που τον απασχόλησε : "η συζήτηση και η κριτική σκέψη. Το όχι στα θέσφατα" , όπως σημειώνει η σύντροφός του Καίτη Δρόσου.  Αφήνει τρεις ποιητικές συλλογές ["Ακόμα τούτη η άνοιξη" Γκοβόστης 1946, "Άγονος γραμμή" 1952 και "Ευθύτης οδών " Homo humanus 1959], τα δοκίμια με γενικό τίτλο "Έξω από τα δόντια" Βέργος 1977 και το  σενάριο "Ο λόφος με το συντριβάνι" Βέργος 1977. Το μεταφραστικό του έργο είναι μνημειώδες. 

Ο λόγος του Άρη Αλεξάνδρου καθάριος:  "Δεν ανήκω σε κανένα κόμμα και σε καμιά πολιτική οργάνωση. Δεν είμαι μέλος καμιάς εκκλησίας. Δεν είμαι οπαδός καμιάς θρησκείας. Όπως το έχω ξαναπεί, Δεσμώτης τήδε ίσταμαι τοις ένδον ρήμασι πειθόμενος. Έχω περάσει από  τα ξερονήσια και τις φυλακές, νοιώθω πως είμαι συγκρατούμενος όχι μόνο με όσους υποφέρουν στα φασιστικά στρατόπεδα, μα και με όσους βασανίζονται στο Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ. Νοιώθω αλληλέγγυος και  συνυπεύθυνος με όσους αγωνίστηκαν, αγωνίζονται και θα αγωνιστούν εναντίον όλων των τυράννων, εστεμμένων και τραγιασκοφόρων, εναντίον όλων των δεσποτών, γαλονάδων και ρασοφόρων".  

Η σύζυγος του ποιητή, Καίτη Δρόσου, μιλά για τους γονείς του, την καταγωγή του από την Ε.Σ.Σ.Δ, τα πρώτα χρόνια στην Ελλάδα, τις δυσκολίες επιβίωσης που αντιμετώπισε και το γάμο τους. Σημαντικό μέρος της παρουσίασης της ζωής του λογοτέχνη καλύπτουν η περιγραφή των ιδεολογικών του προσεγγίσεων και διαφωνιών ως προς την κομμουνιστική ιδεολογία και πρακτική, η ζωή του στην εξορία και στις φυλακές κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, οι δυσκολίες επιβίωσης στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας του 1967, αλλά και στο Παρίσι όπου τότε κατέφυγε, αναγκαζόμενος να εργάζεται σε κάθε είδους επάγγελμα προκειμένου να βιοποριστεί. Παραγωγή "Παρασκήνιο" ΕΡΤ 1986

Θερμές ευχαριστίες στην καλή φίλη Σοφία Λιλιμπάκη για την φωτογραφία και το εισαγωγικό απόσπασμα του ποιήματος του Α.Α. και στον καλό επίσης φίλο Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη.

Όμως τώρα τον ξέρουμε
Τον άνεμο που σκουπίζει τα χρόνια μας
Και το πράσινο φύλλο
Που ανάβεις την πίπα σου

- Τώρα που φτάνουνε τα χέρια μας
ως τα δικά σου.
Καίτη Δρόσου

Τι να γυρεύουν Ανοιξιάτικες Ώρες στα μέσα του Φθινοπώρου;

Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014

στο υπόγειο νησί του



Η Γκαλερί Ζουμπουλάκη παρουσιάζει την ομαδική επετειακή έκθεση 18 εικαστικών αφιερωμένη στη ζωή και το έργο του Διονύση Σαββόπουλου. Η έκθεση θα διαρκέσει από τις 19 Νοεμβρίου έως τις 6 Δεκεμβρίου 2014.

Με αφορμή τα εβδομηκοστά γενέθλια του Διονύση Σαββόπουλου και τη συμπλήρωση πενήντα χρόνων συνεχούς παρουσίας του στο ελληνικό τραγούδι, μια νεότερη γενιά καλλιτεχνών γιορτάζει μαζί του, ενώ ταυτόχρονα επιχειρεί να αναμετρηθεί με το έργο του, αλλά και γενικότερα με την παρουσία του στα δημόσια πράγματα.

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

Αργύρης Χιόνης ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ

ποιητικό ανθολόγιο 2014
 
[ με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών... ]

για τον Νοέμβριο: Δημοσθένης Κοκκινίδης
 
 
 
ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ
 
Πρώτα, θα επιστρέψουνε
τα χέρια σου`
πάντα μου άρεσαν
όταν τα έφερνες
μέσα στον ασημένιο δίσκο.
Ύστερα,
ό,τι με τα χέρια σου έκρυβες`
η θλίψη σου
κι η ήβη σου.
Κι ύστερα,
ό,τι αποκάλυπτες
με των ματιών τ`αναπετάρισμα.
Έτσι, κομμάτι-κομμάτι
θα κτίσω μέσα μου
την επιστροφή σου. 
 
 
 
 
ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ  Η Φ Ω Ν Η  Τ Η Σ  Σ Ι Ω Π Η Σ  ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1966-2000, εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ, Αθήνα 2006
 
πίνακας του Δ.Κοκκινίδη από παλιότερη αναδρομική έκθεσή του στα Τρίκαλα 

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2014

Άνοικτη επιστολή στην νέα διοίκηση του ΕΣΔΑΚ


γράφει ο Σπύρος Δανέλλης


Την Τετάρτη συνεδριάζουν οι εκπρόσωποι των δήμων – εταίρων του ΕΣΔΑΚ για να εκλέξουν πρόεδρο και εκτελεστική επιτροπή. Ο Ενιαίος Σύνδεσμος Διαχείρισης Απορριμμάτων Κρήτης (ΕΣΔΑΚ) αποτελεί το μεγαλύτερο φορέα διαχείρισης απορριμμάτων στο νησί. Η Κρήτη είναι από τις πλέον προωθημένες περιφέρειες στον τομέα των απορριμμάτων στη χώρα. Αφενός εξαιτίας του πολλαπλού κόστους της περιπέτειας του Κουρουπητού, αφετέρου γιατί το πρώτο εγχείρημα περιφερειακού σχεδιασμού στις αρχές του ’90, υλοποιήθηκε σε σημαντικό του μέρος. Βέβαια, σε σχέση με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα και τις ευρωπαϊκές μας υποχρεώσεις, είμαστε πολύ πίσω αφού ακόμα οι ΧΥΤΑ αποτελούν το βασικό μας εργαλείο. Τις κατά διαστήματα τροποποιήσεις του περιφερειακού σχεδιασμού, χαρακτήρισε η έλλειψη πολιτικής τόλμης. Το ανομολόγητο φλερτ με την καύση, η σπατάλη πόρων σε άσκοπα έργα, οι ανορθολογικές επιλογές κρατούν ακόμα ανοιχτό και άλυτο το πρόβλημα ολοκληρωμένης διαχείρισης απορριμμάτων στην Κρήτη.

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2014

Ένα γαρύφαλλο...


Πέθανε  εχθές  Κυριακή,  ο δικηγόρος Βαγγέλης Σκουλάς, γνωστός με το παρανόμι "Καρβάλιο" (τον συσχέτισαν με τον Πορτογάλο επαναστάτη των γαρυφάλων Καρβάλιο) λόγω των δημοκρατικών αγώνων στους οποίους ήταν πάντα παρών. Ο ίδιος ήταν ένα από τα ισχυρά και διακεκριμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, πάντα στο πλευρό της οικογένειας Παπανδρέου.
Ο γνωστός δικηγόρος και πρώην πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ, Βαγγέλης Σκουλάς, γιος του Θρύλου της Αντίστασης Παπα Γιάννη Σκουλά και ο ίδιος πατέρας τριών παιδιών, πέθανε  στα 75 του χρόνια, χτυπημένος από τον καρκίνο.

Στις λιγοστές συναντήσεις μας ήταν πάντοτε ευγενικός. Με την κίνηση του καπέλου απαντούσε στην καλημέρα μου: "Είμαι ένας μελλοθάνατος"

Η κηδεία του θα γίνει, στις 12.30 σήμερα Δευτέρα,στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας στο Ηράκλειο και θα ταφεί στα Ανώγεια.

Στερνός χαιρετισμός. Με ένα γαρύφαλλο: 


Σελιδοδείκτης [10.11.2014]

Ο σελιδοδείκτης -μια νέα στήλη- κάνει τα πρώτα της βήματα. Κάθε Δευτέρα θα συναντάει βιβλία και θα μεταφέρει μια πρόταση ανάγνωσης. Βιβλία που διαβάσαμε ή και εκείνα που μας περιμένουν υπομονετικά. Έτσι, για να αποφύγουμε τον υποκειμενισμό της δικής μας ανάγνωσης, καταξιωμένες πένες  οδηγούν την παρουσίαση.

Σελιδοδείκτης 21ος «Η Ελλάδα στη δεκαετία του ΄80 – Κοινωνικό, πολιτικό και πολιτισμικό λεξικό», με την επιστημονική επιμέλεια του Παναγή Παναγιωτόπουλου και του Βασίλη Βαμβακά, εκδόσεις Επίκεντρο

γράφει ο Κώστας Τσαούσης

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014

Τα δεύτερα, δικά μου! [09.11.2014]



Κλείνουν κύκλοι και μένουν σημάδια. Η πόλη βάζει τα καλά της. Μια βροχή ζωογόνα, λυτρωτική. Το χώμα μουσκεύει, η σκόνη χάνεται, μια λεμονιά υποδέχεται το φθινόπωρο. Μια γιορτή έρχεται στο φως. Το καλοκαίρι, φέτος, έκρυβε πολλά μυστικά. Ο γενέθλιος μήνας πολλές αλήθειες. Τώρα, η καθημερινότητα είναι ωχρή. 
 
 
Τα δεύτερα, δικά μου!...Με τον τρόπο δυό εραστών, που ανταμώνουν για να χαθούν, ξανά και ξανά. Έξω από τα σώματα η επιθυμία, μέσα στο μυαλό χρόνιες παθήσεις. 

υγ.1 διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα

υγ.2 Ακόμα πιο κοντά στην γενέθλια γειτονιά με οδηγούν τα βήματά μου.
Α.ΣΤΕΓΟΣ [09.11.2014]
 

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014

Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο ο φίλος μου



γράφει ο  Αντώνης  Καρτσάκης 

"Ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο νιώθω πως ξεφύτρωσε ξαφνικά

μες στην ψυχή μου… Κι ο κόσμος όλος ομόρφυνε γύρω μου"

Σήφης Κοσόγλου Λυρικές στιγμές της πόλης μου

Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο ο φίλος μου. Με το χρώμα του πάθους για τη ζωή. Με το άρωμα του ευαίσθητου για τους ανθρώπους. Με το χαμόγελο της καλοσύνης για όλους. Βλέποντας με την ψυχή του έπαιρνε τους δρόμους μοναχός σφυρίζοντας. Μοναχικός περπατητής στα τελευταία, μέσα στου πλήθους τη βουή στα πρώτα. Πάντα στην οδό Αντιστάσεως ν’ αντιστέκεται. Και λαίμαργα να χαίρεται της ομορφιές της πόλης του. Φίλησέ με θάλασσα προτού σε χάσω.

Μαθήματα κηποτεχνίας Ι

 Μάθημα 6ο
στην Κ.

Οι κουτσουπιές φύλλωσαν και φέτος.
Να συγκαλύψουν θέλησαν την νέα προδοσία.

Ηράκλειο, 26.04.2011

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014

Ομοφοβία στην Ελλάδα: Ρατσισμός με ταυτότητα σεξουαλική

Ένα ομόφυλο ζευγάρι δέχεται άγρια επίθεση στην πλατεία Βαρνάβα, μία ανήλικη καταγγέλλει ότι έπεσε θύμα ομοφοβικής επίθεσης στον σταθμό του ΗΣΑΠ , δύο νέοι ακούνε υβριστικά και ειρωνικά σχόλια επειδή περπατούν χέρι-χέρι. Κάπως έτσι μακραίνει ο μαύρος κατάλογος των ομοφοβικών επιθέσεων και κάπως έτσι η ελληνική κοινωνία φαίνεται να «ανακαλύπτει» το φαινόμενο της ομοφοβίας. 

Η ομοφοβία, όμως, δεν «ξύπνησε» ξαφνικά μέσα στο καλοκαίρι. Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο, απλώς τώρα ακούστηκε η κραυγή των θυμάτων.

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

Δήμος Αργυράκης Χωρισμός

ποιητικό ανθολόγιο 2014
 
[ με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών... ]

για τον Νοέμβριο: Δημοσθένης Κοκκινίδης


Χωρισμός
Τακτοποίησα 
Τα βιβλία των Ιταλικών στην βιβλιοθήκη
Με τάξη και σειρά, όπως τους πρέπει
Το σφουγγάρι και την οδοντόβουρτσα στο μπάνιο
Σε φόντο μπλε
Πέταξα
Τις παλιές μου παντόφλες και κάτι όνειρα που έκανα στα σκουπίδια.
Τακτοποίησα 
Τη ζωή μου στην νέα πραγματικότητα
Με ψέμματα




Δήμος Αργυράκης Ανέκδοτο ποίημα Θα συμπεριληφθεί στην πρώτη ποιητική συλλογή, που ετοιμάζει, με τίτλο Κιβώτια σχήματα. [δημοσιεύεται εδώ -για πρώτη φορά- με την άδεια του ποιητή]

Δημοσθένης Κοκκινίδης  Κόκκινη ξέρα, 1993  ακρυλικό σε μουσαμά, 100 x 130 εκ.

Ο Δήμος Αργυράκης, γεννήθηκε το 1968 στην Καβάλα. Είναι μαθηματικός. Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στην Κρήτη. Διδάσκει Μαθηματικά σε Λύκειο του νότου. Σύντροφος από τα χρόνια του ΡΗΓΑ, αποκομμένος από την... κομματική ζωή, διατηρεί τη φρεσκάδα των πρώτων ιδεών. Μας τιμά με την φιλία του και τις συνεργασίες του. 

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014

Οι...Πέμπτες του Νοεμβρίου


Με την ταινία «Le conseguenze dell’amore» (2004) του Paolo Sorrentino ολοκληρώθηκε το Φεστιβάλ Ιταλικού Κινηματογράφου 2014 που διοργανώθηκε για πρώτη φορά στο Ηράκλειο από το Κέντρο Ξένων Γλωσσών Καζάλι σε συνεργασία με το Ιταλικό Προξενείο στην πόλη.

Όπως κάθε εβδομάδα, έτσι και στην τελευταία προβολή, η συμμετοχή του κόσμου ήταν πολύ μεγάλη. Όλοι εξέφρασαν την ικανοποίησή τους για το Φεστιβάλ αλλά και τη λύπη τους που οι όμορφες συναντήσεις, τα βράδια κάθε Πέμπτης του Οκτώβρη, τελείωσαν.

Λίγο πριν κλείσουν τα φώτα για τελευταία φορά, η διοργανώτρια της εκδήλωσης, Nicoletta Casali, ευχαρίστησε όλους όσοι συνεργάστηκαν για την πραγματοποίηση του Φεστιβάλ, τους φίλους του ιταλικού κινηματογράφου για τη συμμετοχή και τη ζεστή τους παρουσία όλες τις μέρες των προβολών και ανανέωσε το ραντεβού για τον επόμενο χρόνο, με ένα νέο κινηματογραφικό ταξίδι. 

Το ταξίδι είχε στάσεις μοναδικές. Σε μια αίθουσα κακή, κανείς δεν στάθηκε εκεί χαθήκαμε όλοι στη μαγεία της οθόνης και στο μυστήριο των ταινιών. Χαθήκαμε μόνοι, με παρέα, με παρέα και πιο μόνοι στην γοητεία των εικόνων, της βουής, χρωμάτων. Του άσπρου και του μαύρου, του έρωτα και του θανάτου. Γευτήκαμε κρασί και καλό espresso και κρατηθήκαμε έναν ολόκληρο μήνα από την υπόσχεσή της "θα τα πούμε το βράδυ στο σινεμά".

Τέλειωσε το φεστιβάλ. Εκείνη, στην πραγματικότητά της χάθηκε. Τα φώτα θα σβήσουν του χρόνου.  Εγώ, στην ηδονική παράταση αναζητώ τα νέα ραντεβού. 




Τάκης Μενδράκος 1927-2014

 "Απόψε ονειρεύτηκα πως φύτρωσα
πλάι σʼ ένα εγκαταλειμμένο κιονόκρανο
  πρώτη μου έγνοια
   αν με πρόσεξες".


Ο ποιητής, μεταφραστής και κριτικός λογοτεχνίας Τάκης Μενδράκος πέθανε την Κυριακή 2 Νοεμβρίου σε ηλικία 87 ετών. Ο Τάκης Μενδράκος γεννήθηκε το 1927 στον Πειραιά και από το 1941 ζούσε στην Αθήνα. Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, χωρίς να πάρει πτυχίο, και από την εφηβεία του ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία.

Από το 1973 ασκούσε μόνιμα την κριτική της λογοτεχνίας. Άρθρα, δοκίμια και μεταφράσεις του έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες, ενώ έχουν κυκλοφορήσει δεκαέξι βιβλία του, κυρίως μεταφράσεις από την αγγλόφωνη λογοτεχνία, παγκόσμια πεζογραφία και ποίηση. 

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014

"Μια Κρήτη": Επίκαιρη ερώτηση προς τον Περιφερειάρχη

 
 
Επίκαιρη ερώτηση προς τον περιφερειάρχη κρήτης κατέθεσε ο Αντώνης Ανηψητάκης με θέμα την οργάνωση δύο συνεδρίων, που αποτέλεσαν προεκλογική δέσμευση του Σταύρου Αρναουτάκη. Πρόκειται για το διεθνές συνέδριο για τη θέση της Κρήτης στον 21ο αιώνα με στόχο να σταθμιστούν σωστά οι προοπτικές του νησιού τις επόμενες δεκαετίες και το συνέδριο για τις περιοχές natura, οι οποίες δέχονται ποικίλες και οξυμένες πιέσεις, όπως θέρετρα στις ακτές, ΑΠΕ στα ορεινά, απειλή καταστροφής του Βάι από το σκαθάρι κ.ά.
 
Ολόκληρο το κείμενο της ερώτησης: