Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Θωμάς Γκόρπας Τραγωδία

 
ποιητικό ανθολόγιο 2014 

[ με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών... ]

 

για τον Φεβρουάριο: Γιώργος Μπουζιάνης
 
 
Τραγωδία

Κανείς δεν σκέφτηκε να κλείσει φεύγοντας την πόρτα
κανείς δεν σκέφτηκε τον άνεμο που θα 'ρχονταν σε λίγο
κανείς δεν σκέφτηκε τι άφηνε και τι έπαιρνε κοντά του
φύλλα μαχαίρια βλέμματα ή τα τελευταία λόγια
που θα 'διναν στην παρεξήγηση ένα τέλος.
Θέλω να σ' αγαπήσω μα δε γίνεται έχω αργήσει
θέλω να σ' αγαπήσω όσο δε μ' αγάπησε κανένας
να σκιστώ για σένα ν' αλλάξω γειτονιά ν' αλλάξω στέκια.
Τώρα πελώρια άγνωστα χέρια ασυνείδητα με δέρνουν
τώρα ξαφνικά νερά μου έκλεισαν όλους τους δρόμους
τώρα παλιά τραγούδια λαϊκά βαραίνουν τον αέρα ...
Αν θα σε ξαναβρώ δεν ξέρω που θα σε τρακάρω πάλι
σε πόλη ολοκαίνουργια με εναέριους δρόμους
ή σε μοντέρνα ερημιά ή μες το τελευταίο σκοτάδι ...
Και θα 'χω άραγε ακόμα την παλιά καρδιά;









Θωμάς Γκόρπας ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ [1957-1983] εκδόσεις ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΑΘΗΝΑ 1995 

Γιώργος Μπουζιάνης  ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ  ΜΟΡΦΗ υδατογραφία  34Χ24εκ.
 
 
Ο Θωμάς Γκόρπας γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1935. Από το 1954 έζησε στην Αθήνα, από το 1975 έως το 1980 στο Παρίσι, και από το 1990 μοίραζε τον καιρό του ανάμεσα στην Αθήνα και στην Αίγινα. Έκανε μια ντουζίνα επαγγέλματα: εργάτης, λογιστής, παλαιοβιβλιοπώλης, βιβλιοπώλης, επιμελητής εκδόσεων, εκδότης (εκδόσεις Πανόραμα και εκδόσεις Έξοδος), μεταφραστής, κ.α., πριν και μετά τη δημοσιογραφία (συντάκτης στον Ημερήσιο Τύπο: Ανεξάρτητος Τύπος, Μεσημβρινή, Εξπρές, Νέα Πολιτεία). Ακόμα υπήρξε συντάκτης ή αρχισυντάκτης στα περιοδικά Ρουμελιώτικο Ημερολόγιο, Ρουμελιώτικη Βίγλα, Ο Λογοτέχνης, Η Τέχνη στην Αθήνα, Η Καλλιτεχνική, Πολιτικά Θέματα, Μουσικά Θέματα. Έγραψε για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση και δίδαξε σε θεατρική σχολή ιστορία λογοτεχνίας και αγωγή του λόγου. Στη δεκαετία του 1950 σύχναζε στο Πρακτορείο Πνευματικής Συνεργασίας, στη Στοά Μαυρίδη, στο Πατάρι του Λουμίδη και στο Βυζάντιον. Από το 1955 έως το 1967 συμμετείχε σε ομάδες που πρωτοστάτησαν για μια πρωτοπορία στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στα εικαστικά, και για την υπεράσπιση του λαϊκού τραγουδιού. Από τους πρώτους που μίλησαν και έγραψαν για τον Καραγκιόζη και το ρεμπέτικο. Το 1979 εκπροσώπησε την Ελλάδα στο Πρώτο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Μπιτ στην Όστια της Ρώμης. Πέθανε στην Αθήνα το 2003.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΤΩΝ "58"



Σήμερα, κλείνει ένας κύκλος. Άνοιξε με το κείμενο - έκκληση της πρωτοβουλίας ολοκληρώθηκε με την χθεσινή λιτή ανακοίνωση. Αύριο θα είναι μια άλλη μέρα. 

Το "τετράδιο εξόδου" περιμένει και αξιολογεί. Πολλά θα κριθούν από τα χαρακτηριστικά των ψηφοδελτίων. Από την αίγλη των ιδεών στην δύναμη των προσώπων. Δείγμα και αυτό των καιρών μας. Υποψιασμένοι είμαστε. Αναζητούμε την σπείρα...


Αντώνης Ν. Χελιδώνης 
Ηράκλειο, 28.02.2014


Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

Τα δεύτερα, δικά μου! [27.02.2014]


Στο "Τake Five" γράφει πια η..."μαργαρίτα"! Είναι το ίδιο ευθύβολα σχόλια,  πιο ροκ,  ταιριαστός τίτλος, στο ύφος του καλού φίλου Λεωνίδα Καστανά.

Εμείς, κρατάμε τον ίδιο τίτλο, μια κίνηση εγκάρδια, όταν από τύχη ή από επιλογή συναντήσεις κάποιον και το κέρασμα οδηγεί σε μια συνύπαρξη γοητευτική. 

Το "τετράδιο εξόδου" επιστρέφει στην γενέθλια πόλη και γράφει πια σε ρυθμούς τζαζ από το "Καφέ-Βιβλίο", ένα χώρο έκπληξη... Κάθε Πέμπτη, "Τα δεύτερα, δικά μου!".  Όσα συζητούν φίλοι σε μια παρέα...
  Α.ΣΤΕΓΟΣ [ 27. 02.2014 ]

Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

Βασίλης Λαμπρινός: για την Πόλη, τους Πολίτες, τον Πολιτισμό



"Δύναμη Πολιτών": Ο κ. Λαμπρινός στον Δήμο Ηρακλείου
"Δύναμη Πολτιών" είναι το όνομα της νέας δημοτικής παράταξης, τις θέσεις της οποίας παρουσίασε  ο υποψήφιος δήμαρχος Ηρακλείου, Βασίλης Λαμπρινός.

Η δημοτική αίθουσα της Ανδρόγεω ήταν κατάμεστη από κόσμο, στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης, υποψήφιους που συμπορεύονται με την ανεξάρτητη δημοτική κίνηση. 
Ο κ. Λαμπρινός, μεταξύ άλλων, στην ομιλία του ανέφερε ότι δεν μηδενίζεται το έργο κανενός, καθώς- όπως είπε χαρακτηριστικά- "όλοι προσέφεραν στο Ηράκλειο". "Θέλουμε να κτίσουμε πάνω στο έργο που έχει ήδη γίνει" επεσήμανε ο ίδιος για να τονίσει παράλληλα πως το Ηράκλειο "μπορεί να αλλάξει με την προϋπόθεση ότι θα αλλάξουμε εμείς".


Ολόκληρη η ομιλία του Βασίλη Λαμπρινού

Φίλες και Φίλοι, 

Σας ευχαριστώ πολύ. Και μόνον η παρουσία σας δικαιώνει αυτή την προσπάθεια. Δείχνει πόση ανάγκη έχουμε να αποδείξουμε επιτέλους πως ο Δήμος είμαστε εμείς. Να αποφασίσουμε εμείς οι ίδιοι, πως θέλουμε να είναι η πόλη μας και πως θέλουμε να την παραδώσουμε στα παιδιά μας.

Σας καλέσαμε σήμερα εδώ, όχι για να εξαγγείλουμε το πρόγραμμά μας, έχουμε καιρό γι’ αυτό, αλλά για να δώσουμε το στίγμα μας και να δεσμευτούμε μπροστά σας! Διεκδικούμε κάτι διαφορετικό. Θέλουμε να δείξουμε πως το Ηράκλειο μπορεί να αλλάξει, με μια μόνο προϋπόθεση: Να αλλάξουμε εμείς!

Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

"ΜΙΑ ΚΡΗΤΗ, περιβάλλον - άνθρωπος”: το ταξίδι αρχίζει!


Η "ΜΙΑ ΚΡΗΤΗ, περιβάλλον - άνθρωπος” σε συνέχεια όσων συζητήθηκαν στη Συνδιάσκεψη της 2-2-14 στο Μελιδόνι, όπου εγκρίθηκε ομόφωνα ως θετική η αυτοδιοικητική ανεξάρτητη πορεία της παράταξης και το έργο των δυο περιφερειακών συμβούλων Α. Ανηψητάκη και Α. Παπαδάκη, αποφασίζει:

1. Να συμμετάσχει αυτόνομα στις περιφερειακές εκλογές του Μαΐου. Φιλοδοξούμε να αποτελέσουμε εκλογική επιλογή για όσους βλέπουν την Κρήτη ως πολιτισμική και οικολογική κιβωτό, ως δυνάμει πρότυπη ευρωπαϊκή περιφέρεια, κέντρο ειρήνης, πολιτισμού και παραγωγής ποιοτικών προϊόντων και υπηρεσιών στη ΝΑ Μεσόγειο.


Φιλοδοξούμε να αποτελέσουμε εκλογική επιλογή για όσους δεν βολεύονται να βλέπουν το νησί να αντιμετωπίζεται ως οικόπεδο και την Περιφέρεια ως πεδίο άσκησης γραφειοκρατικών διεκπεραιώσεων ή μικροπαραταξιακών αντιπαραθέσεων και συμφερόντων.

Πρωτοβουλία των "58": οι θέσεις για την Ευρώπη


Τις θέσεις της για την Ευρώπη έδωσε στη δημοσιότητα η κίνηση των 58, ενώ τις επόμενες ημέρες θα δημοσιοποιηθούν και οι θέσεις για την οικονομία, το κοινωνικό κράτος και τις θεσμικές μεταρρυθμίσεις.


Στις προγραμματικές θέσεις, τονίζεται ότι, «μέσα σε μια Ευρώπη που βρίσκεται ακόμα σε κρίση, η Ελλάδα βγαίνει πιο ευρωπαϊκή. Επειδή άντεξε, επειδή αλλάζει, δικαιούται να διεκδικεί και πάλι… και τονίζεται ότι  στις ευρωεκλογές «εμείς οι έλληνες δεν θα ψηφίσουμε για το αν θέλουμε την Ευρώπη. Θα ψηφίσουμε για να αλλάξουμε την Ευρώπη. Θα ψηφίσουμε για την αναγέννηση του αληθινού οράματος της Ευρώπης.

Αναφέρεται, ακόμα, πως  ο κίνδυνος για την Ευρώπη προέρχεται τόσο από το Ευρωπαϊκό συντηρητικό μπλοκ που επιβάλλει μια λιτότητα χωρίς την προοπτική της ανάπτυξης και της απασχόλησης, όσο και «το μέτωπο του λαϊκισμού και του ανορθολογικού αντιευρωπαϊσμού. Αλλού ακροδεξιός, αλλού «αντικαπιταλιστικός»…

«Ούτε λιτότητα, ούτε λαϊκισμός. Αυτός είναι ο διπλός στόχος, για να αντιστρέψουμε τη διαλυτική πορεία. Για να κερδίσει ξανά η Ευρώπη πρωτεύουσα θέση στην παγκόσμια οικονομία, για να ελέγξει τον αχαλίνωτο  χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό, για να επιβεβαιώσει τη σημασία της Δημοκρατίας, για να ξαναχτίσει το κοινωνικό κράτος στις νέες συνθήκες».

Στο πρόγραμμά τους για την Ευρώπη, οι 58, προτείνουν:


Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

Άρης Αλεξάνδρου Ανεπίδοτα γράμματα [απόσπασμα]

ποιητικό ανθολόγιο 2014 

[ με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών... ]

 

για τον Φεβρουάριο: Γιώργος Μπουζιάνης
13
Σύντροφε, κοιμάσαι; 
Ήθελα να μου πεις, ξέρεις καμιά σελίδα μαρξισμού
που να βουλιάζουνε οι λέξεις στο χαρτί
σαν την σιωπή μου
στις κόρες των ματιών της;
18
Το νερό που πίνουμε
είναι γεμάτο σκόνη και σκουριά του ντενεκέ.
Έχω το μαντήλι σου μα δεν σουρώνω πια τα λόγια
όπως κι ο φίλος Αυγουστής
δεν δίνει διάρα
μην του χαλάσει η τσάκιση
καθώς πασχίζει να λυγίσει το ξύλινο ποδάρι.
Έτσι κι αλλιώς αυτό το αίμα
δεν το πληρώνουν χρόνια λευτεριάς
μήτε κ` οι άνοιξες που αν κάποτε ξαναρθούν

θα μου φαντάξουν σαν χρυσές
οδοντοστοιχίες.
Μόνο να φτάσουν γρήγορα οι λέξεις
κι ας φτάσουν οι στιγμές
σαν άμμος μες στα μάτια σου
κι ας φτάσουν οι παύλες
σα νευριάσμενο τικ στο βλέφαρό σου.
Φωτογραφία ελήφθη. Προτιμώ πρωτότυπο.
Έτσι κι αλλιώς τα γράμματα μας
σκοντάφτουν πάντα
στις απεργίες των τριών τα
και στη λογοκρισία. 

Μούρδος, 1948

Άρης Αλεξάνδρου  Π Ο Ι Η Μ Α Τ Α  [1941-1974]  εκδόσεις ύψιλον/ βιβλία Αθήνα 1991

Γιώργος ΜπουζιάνηςΑυτοπροσωπογραφία  ελαιογραφία 38 x 28 εκ. ιδιωτική συλλογή



Άρης Αλεξάνδρου Γιος του Βασίλη Βασιλειάδη, Έλληνα από την Τραπεζούντα και της Πολίνας Άντοβνα Βίλγκεμσον, Ρωσίδας εσθονικής καταγωγής, ο Αριστείδης Βασιλειάδης, που αργότερα αυτοονομάστηκε Άρης Αλεξάνδρου, γεννημένος το 1922 στο Λένινγκραντ, ήρθε με τους γονείς του το 1928 και εγκαταστάθηκε αρχικά στη Θεσσαλονίκη, και λίγο αργότερα στην Αθήνα.

Με μητρική κυριολεκτικά και μεταφορικά, γλώσσα τα ρωσικά, δυσκολεύτηκε τον πρώτο καιρό να προσγειωθεί στην ελληνική γλωσσική πραγματικότητα, αλλά, με την πραγματική ιδιοφυία που επέδειξε στην εκμάθηση των ξένων γλωσσών, γρήγορα προσαρμόστηκε και έφτασε σ' εκείνη την αίσθηση της γλώσσας που διαπιστώνεται στο σύνολο του έργου του, προσωπικού και μεταφραστικού. 

Τέλειωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στο Βαρβάκειο το 1940 και έδωσε εξετάσεις για το Πολυτεχνείο κατά την επιθυμία του πατέρα του, αλλά με πολλούς δικούς του ενδοιασμούς γι αυτό και, επειδή δεν είχε προετοιμαστεί ικανοποιητικά, απέτυχε. Το 1942 αποφάσισε να παρατήσει τις σπουδές που δεν τον ενθουσίαζαν και να εργαστεί ως μεταφραστής. Συγχρόνως από τις πρώτες μέρες της Κατοχής, μαζί με άλλους φίλους και γνωστούς (Ανδρέα Φραγκιά κ.α) δημιούργησαν μια αντιστασιακή ομάδα (τυπογραφείο). Αργότερα τα μέλη της μικρής και αυθόρμητης αυτής ομάδας, προσχώρησαν στην αναγεννημένη οργάνωση της κομμουνιστικής νεολαίας. 

Ωστόσο αυτός ο από χαρακτήρα και νοοτροπία φιλελεύθερος στοχαστής δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί στους πειθαρχικούς κανόνες ενός "οργανωμένου", σε περίοδο μάλιστα παρανομίας. Γι αυτό και σε λίγους μήνες, με την πρώτη εμφανή κρίση, αποχώρησε. 

Η απομάκρυνσή του από την ενεργό κομματική δράση και η μη συμμετοχή του στις δραστηριότητες της Αριστεράς και εδώ ειδικά στα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 1944, δεν εμπόδισαν τις αγγλικές στρατιωτικές αρχές, που είχαν έρθει στην Ελλάδα, να τον συλλάβουν και να τον στείλουν στο στρατόπεδο Ελ Ντάμπα, όπου έμεινε έως τον Απρίλιο του '45. Επίσης, παρόλο που δεν έχει ανάμειξη στον εμφύλιο πόλεμο συλλαμβάνεται το 1948 και, επειδή αρνείται να αποκηρύξει τις ιδέες του, στέλνεται και παραμένει διαδοχικά στα στρατόπεδα Μούδρου, Μακρονήσου και Άγιου Ευστράτιου, από τον Ιούλιο του 1948 έως τον Οκτώβριο του 1951. 

Μετά ένα χρόνο, το Νοέμβριο του 1952, και ενώ είχε μείνει ελεύθερος δικάζεται από το Στρατοδικείο Αθηνών ως ανυπότακτος (κατά την εποχή που ήταν εξόριστος). Καταδικάστηκε πρωτοδίκως σε 10 χρόνια ειρκτή και έμεινε διαδοχικά στις φυλακές Αβέρωφ, Αίγινας και Γυάρου. Στην αναθεώρηση της δίκης η ποινή του περιορίστηκε στα 7 χρόνια και απολύθηκε τον Αύγουστο του 1958 με τη χάρη του ενός τρίτου. 

Μετά την αποφυλάκισή του παντρεύεται την Καίτη Δρόσου και εγκαθίσταται στο σπίτι της. Το 1967 έφυγαν μαζί στο Παρίσι από το φόβο μιας νέας σύλληψης από τη δικτατορία. Πέθανε στο Παρίσι στις 2 Ιουλίου 1978 από καρδιακή προσβολή, μόλις έχοντας προφτάσει την έκδοση από τον οίκο Gallimard της γαλλικής μετάφρασης του Κιβωτίου.

Εργογραφία του Άρη Αλεξάνδρου

Ποιητικές συλλογές
Ακόμα τούτη η άνοιξη  (Γκοβόστης 1946)
Άγονος γραμμή (ιδιωτική έκδοση 1952)
Ευθύτης οδών (ιδιωτική έκδοση 1959)
Ποιήματα 1941-1971 (Κείμενα 1972)

Συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του: Ποιήματα 1941-1974, 2η έκδοση Καστανιώτης 1981.

Άλλα
Το κιβώτιο, μυθιστόρημα, Κέδρος 1975
Η εξέγερση της Κροστάνδης, χρονικό, Φυτράκης 1975
Ta Ksilopodara, παραμύθι, Βέργος 1976
Ο λόφος με το συντριβάνι, σενάριο βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό του Γ. Ρίτσου, Βέργος 1977
Έξω απ’ τα δόντια (1937-1975), δοκίμια, Βέργος 1977


Επικαιροποίηση: Ο συνθέτης Μιχάλης Γρηγορίου για τον ερμηνευτή του, Σάκη Μπουλά...


Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

Tα δεύτερα, δικά μου! [20.02.2014]

 
Στο "Τake Five" γράφει πια η..."μαργαρίτα"! Είναι το ίδιο ευθύβολα σχόλια,  πιο ροκ,  ταιριαστός τίτλος, στο ύφος του καλού φίλου Λεωνίδα Καστανά.

Εμείς, κρατάμε τον ίδιο τίτλο, μια κίνηση εγκάρδια, όταν από τύχη ή από επιλογή συναντήσεις κάποιον και το κέρασμα οδηγεί σε μια συνύπαρξη γοητευτική. 

Το "τετράδιο εξόδου" επιστρέφει στην γενέθλια πόλη και γράφει πια σε ρυθμούς τζαζ από το "Καφέ-Βιβλίο", ένα χώρο έκπληξη... Κάθε Πέμπτη, "Τα δεύτερα, δικά μου!".  Όσα συζητούν φίλοι σε μια παρέα...
  Α.ΣΤΕΓΟΣ [ 20. 02.2014 ]
 
 

Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

Επιστροφή...


στην φίλη Ελένη Κοφτερού

Στα χρόνια της αλληλογραφίας -ήδη παρελθόντα- ο ταχυδρόμος φάνταζε και φορά τη φορά γινόταν "ο ταχυδρόμος" της ταινίας του Μ.Radford. Μετέφερε έναν ολόκληρο κόσμο μέσα σε δυό, τρεις πυκνογραμμένες σελίδες, έναν θαμμένο έρωτα σε μια φωτογραφία. 

[Σήμερα σε θυμάται ακριβώς γιατί δεν σε ξεχνούν, το δάνειο, η πιστωτική κάρτα, οι τρέχοντες λογαριασμοί, οι μόνοι εξακολουθητικά τρέχοντες...]
 
Ενίοτε, όλο και πιο σπάνια, παρελθούσες καταστάσεις επιστρέφουν... 

Έλαβα μόλις εχθές έναν πολύτιμο φάκελο. Ένα πολύτιμο δώρο. Γεμάτο λέξεις. Ικανές να σημάνουν την εκκίνηση ή την επιστροφή. 

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

Γιορτή σπόρων. Οι δράσεις του ΠΕΛΙΤΙ στην Κρήτη


Το Σάββατο 15 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε η δράση για την δημιουργία θερμού σπορείου στον Πύργο Αρχανών-Αστερουσίων. Η δράση αυτή διοργανώθηκε από την Τοπική Ομάδα ΠΕΛΙΤΙ Ηρακλείου και το Δήμο Αρχανών-Αστερουσίων στα πλαίσια της προετοιμασίας για την 3η Γιορτή των Σπόρων που θα πραγματοποιηθεί φέτος στις 5 και 6 Απριλίου.

Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

Ανακοίνωση της ολομέλειας των 58 [16.02.2014]


Οι 58 στηρίζουν και συμμετέχουν ενεργά στην προσπάθεια των δυνάμεων του ευρύτερου κεντροαριστερού χώρου στις ευρωεκλογές. Καθώς η αντιπαράθεση παίρνει χαρακτηριστικά εθνικών εκλογών, είναι ανάγκη να μην περάσει η πόλωση που επιδιώκει ο μικρός δικομματισμός ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτό το σκηνικό οι πολίτες, τα κόμματα, οι κινήσεις και τα στελέχη της ευρύτερης δημοκρατικής παράταξης πρέπει να αντιτάξουν το όπλο της συνεργασίας και της ανανέωσης ταυτόχρονα. Οι 58 αγωνίζονται μαζί με όλες τις προοδευτικές δυνάμεις της ηπείρου μας και με ιδιαίτερη αναφορά στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, για μια αλλαγή στην Ευρώπη που θα πει ούτε λιτότητα ούτε λαϊκισμός.

Ο αγώνας θα πρέπει να δοθεί στο όνομα της Παράταξης και με το πνεύμα παράταξης. Θα πρέπει να εκπροσωπείται από ένα ψηφοδέλτιο αξιοκρατικό, ανανεωτικό που θα προκύψει από συναινετική διαδικασία και θα έχει την έγκριση όλων των μερών. Η ανανέωση του πολιτικού προσωπικού με την ανάδειξη στελεχών από τις νεώτερες γενιές είναι καθολικό αίτημα της κοινωνίας και το ΠαΣΟΚ ήταν και ειναι ο κατεξοχήν δέκτης της κριτικής και του αιτήματος. Ως 58 δεν διεκδικούμε τίποτε, αλλά μας ενδιαφέρουν τα κριτήρια και οι διαδικασίες διαμόρφωσης του ψηφοδελτίου ώστε να ανταποκρίνεται στο πολιτικό σχέδιο της ανασυγκρότησης του ευρύτερου χώρου. Με αυτό το πνεύμα συνομιλούμε με τις άλλες δυνάμεις της Παράταξης για να εξασφαλιστούν οι απαραίτητες συνθήκες, ώστε να οδηγηθούμε σε κοινή συνδιάσκεψη με την παρουσία του ΕΣΚ. Χωρίς αυτές, δεν θα έχει νόημα η συμμετοχή μας.

Οι 58 συμμετέχουν στις προσπάθειες διατηρώντας τον χαρακτήρα της Πρωτοβουλίας πολιτών για την ενότητα και την αναγέννηση της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης, με βάση το τετράπτυχο: εθνική ανασυγκρότηση και δουλειές – αλλαγή του πολιτικού συστήματος - γενναία στήριξη των αδύναμων και των φτωχών - περισσότερη αλλά διαφορετική Ευρώπη. Δεν μετατρεπόμαστε σε πολιτικό οργανισμό ή πολιτική κίνηση. Οι στόχοι και το αίτημα που μας συνένωσαν πηγαίνουν πολύ πέρα από τις ευρωεκλογές.

Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014

Χρόνια στην πόλη


[...]
Χρόνια στην πόλη.
Όρισα το σημείο εκκίνησης και τον τερματισμό. Τα τροχήλατα βήματά μου με οδήγησαν σε λεωφόρους  ή και σε μικρά στενά. Αναζητούσα νέες διαδρομές.
Κατέγραφα την απόσταση. Αποτύπωνα την  εικόνα.  Άφηνα την  εμπειρία μου.

[...]
Χρόνια στην πόλη.
Ήρθαν και έμειναν νέοι άρχοντες. Επέβαλλαν νέες διαδρομές. Τώρα η κάθε απόσταση με έναν τρόπο διατρέχεται.  Έγινε και αυτή η διασταύρωση αδιάβατη.

[...]
Χρόνια στην πόλη.
Μέχρι να αλλάξουμε  τους άρχοντες.

Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

Μηνάς Δημάκης Ήλιος-Μεσημέρι

ποιητικό ανθολόγιο 2014 

[ με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών... ]


 


για τον Φεβρουάριο: Γιώργος Μπουζιάνης

Ήλιος - Μεσημέρι

Τώρα θέλω να σε χάσω
Να μη σε ξεχάσω
Να μείνεις παντοτινά
Ήλιος-Μεσημέρι

Πληγή στην καρδιά.





Το ποίημα ανήκει στην ποιητική συλλογή "Σκοτεινό πέρασμα" του 1956. Εδώ από την σειρά ανθολόγος Ερμής, Μ. ΔΗΜΑΚΗΣ "Πορεία μέσα στη νύχτα" με εισαγωγή του Μάνου ΛΟΥΚΑΚΗ και επιμέλεια- ανθολόγηση του Χριστόφορου ΛΙΟΝΤΑΚΗ, εκδόσεις ΕΡΜΗΣ, 1999.


Γιώργος Μπουζιάνης  "Γυναίκα που κοιτάει πίσω", υδατογραφία σε χαρτί, 35χ22εκ.


Ο Μηνάς Δημάκης [1913-1980] γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης, γιος του εμπόρου Γεωργίου Δημάκη και της Μαρίας το γένος Μεταξάκη. Μετά το θάνατο του πατέρα το 1917 η μητέρα του παντρεύτηκε τον Αθανάσιο Σπανουδάκη. Από το δεύτερο γάμο της μητέρας του ο Μηνάς απέκτησε μια ετεροθαλή αδελφή την Αικατερίνη και μια αμφιθαλή την Ελεωνόρα. Το 1921 πέθανε και η μητέρα του. Από το 1919 ως το 1924 φοίτησε στο ιδιωτικό Λύκειο Ο Κοραής και το 1930 αποφοίτησε από το Α΄ Εξατάξιο Γυμνάσιο Ηρακλείου και ως το 1936 εργάστηκε αρχικά στις επιχειρήσεις των αδερφών του πατέρα του, εμπόρων σταφίδας και στη συνέχεια ως υπάλληλος στο Γραφείο Τουρισμού του Ηρακλείου. 

Το 1935 δημοσίευσε το πρώτο τεύχος του περιοδικού Φύλλα Τέχνης, αποτέλεσμα αποκλειστικά δικής του προσπάθειας, όπου δημοσίευσε ποιήματα και μεταφράσεις. Το περιοδικό κυκλοφόρησε τέσσερα μόλις τεύχη ως το 1937, οπότε ο ποιητής διορίστηκε στο υποκατάστημα της Τράπεζας Ελλάδος στο Ηράκλειο. Το 1943 μετατέθηκε στην Αθήνα και πήρε μέρος στις επιχειρήσεις του ΕΑΜ. Το 1939 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Χαμένη γη και τη μελέτη Οι τελευταίοι της παράδοσης, και τα δύο στο Ηράκλειο. Το 1959 αποχώρησε από τη θέση του στην τράπεζα και αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία. Συνεργάστηκε με την εφημερίδα Μεσημβρινή, δημοσιεύοντας κριτικά δοκίμια για τη λογοτεχνία (1966-1967) και υπήρξε διευθυντής της εφημερίδας Κρητικά Νέα. 

Ο σταθερός προσανατολισμός του προς τη μεταφυσική αγωνία και την έκφραση του τρόμου που προκαλεί στην ποιητική φύση ο εχθρικός και αδιέξοδος κόσμος, τάση που εντάθηκε ιδιαίτερα στα τελευταία έργα του, σηματοδοτήθηκε με τη συλλογή του Κάψαμε τα καράβια μας, που εκδόθηκε το 1946. Ασχολήθηκε επίσης με τις λογοτεχνικές μεταφράσεις, τις μελέτες και το δοκίμιο, ενώ έδωσε διαλέξεις, μεταξύ άλλων για τον Καβάφη τον Καζαντζάκη, τον Κάλβο, το Σικελιανό, τη σύγχρονη ποίηση. 

Η φιλοσοφική αγωνία του Δημάκη σημάδεψε και τη ζωή του. Αυτοκτόνησε πέφτοντας από την ταράτσα της πολυκατοικίας όπου έμενε στην οδό Αναγνωστοπούλου σε ηλικία εξήντα εφτά χρόνων. Τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1957), το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1961) και το Α΄ Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου (1975). Έργα του μεταφράστηκαν σε πολλές ξένες γλώσσες.

Στο εξαιρετικό ιστολόγιο Αλωνάκι της Ποίησης διαβάστε ένα ακόμα ποίημα και δύο δείγματα της μεταφραστικής δουλειάς του Μηνά ΔΗΜΑΚΗ.

Για το λογοτεχνικό Ηράκλειο του μεσοπολέμου γράφει ο πανεπιστημιακός και συγγραφέας Αντώνης Σανουδάκης

Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

Τα δεύτερα, δικά μου! [13.02.2014]


Στο "Take Five" γράφει πια η..."μαργαρίτα"! Είναι το ίδιο ευθύβολα σχόλια,  πιο ροκ,  ταιριαστός τίτλος, στο ύφος του καλού φίλου Λεωνίδα Καστανά.

Εμείς, κρατάμε τον ίδιο τίτλο, μια κίνηση εγκάρδια, όταν από τύχη ή από επιλογή συναντήσεις κάποιον και το κέρασμα οδηγεί σε μια συνύπαρξη γοητευτική. 

Το "τετράδιο εξόδου" επιστρέφει στην γενέθλια πόλη και γράφει πια σε ρυθμούς τζαζ από το "Καφέ-Βιβλίο", ένα χώρο έκπληξη... Κάθε Πέμπτη, "Τα δεύτερα, δικά μου!".  Όσα συζητούν φίλοι σε μια παρέα...
  Α.ΣΤΕΓΟΣ [ 07. 02.2014 ]

Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014

Γιώργος Δάγλας Το σίδερο


Γιώργος Δάγλας

Τ ο  σ ί δ ε ρ ο

Η Ελένη Γρηγοριάδου σιδέρωνε τα ρούχα της.
 
Τα είχε πλύνει για πολλοστή φορά.
 
Δεν τα φορούσε ποτέ.
 
Είχε χρόνια να βγει από το σπίτι.
 
Είχε χρόνια ναχει μια σχέση, να βρεθεί κοντά μ' έναν άνθρωπο.
 
Δούλευε και σιδέρωνε τα ρούχα της.
 
Δεν έτρωγε. Δεν κάπνιζε. Δεν έπινε. Δεν ζούσε.
 
Σκέφτηκα πως κάτι μπορούσε να γίνει μαζί της.
 
Ήμουν τρεις μήνες άνεργος. Τα μαλλιά μου είχαν φουντώσει και μακρύνει πολύ. Κυκλοφορούσα με κάτι πολυκαιρινά δανεικά ρούχα που μούρχονταν λίγο άβολα.
 
Οι ταχτοποιημένοι - (ειν' αλήθεια είχα φίλους όταν είχα και γυναίκα) - σύχναζαν σ' ακριβά μπαράκια και μου χτυπούσαν με παρηγοριά την πλάτη. Μια πέτρα πεταμένη στην θάλασσα η αγάπη τους.
 
Σκέφτηκα λοιπόν πως κάτι θα μπορούσε να γίνει. Και οι δυο στο σίδερο και στη μοναξιά - λέω - κάτι θα γίνει. Η αλήθεια είναι πως με είχε καλέσει κάποιες φορές στο σπίτι της. Ξάπλωνε στον καναπέ, κι' εγώ καθόμουν σε ένα μικρό σκαμπό. Κρατούσε πάντα μια απόσταση ασφαλείας δύο μέτρων. Μια φορά φεύγοντας την ακούμπησα στον ώμο φιλικά. Ταράχτηκε. Νόμισα πως θα με χτυπούσε.
 
Μου μιλούσε πάντα στον πληθυντικό. Η σχέση μας προχωρούσε. Άδειαζα ότι υπήρχε στο ψυγείο της κι' άδειαζε οτι υπήρχε στην ψυχή της. Ο αδερφός της, ήταν μόνιμος στρατιωτικός, μοναδικός της "φίλος" ερωτευμένος με μια ρωσίδα καμπαρετζού. Ο μακαρίτης ο πατέρας της απογοητευμένος - χτυπημένος - από την αριστερά της εποχής του.
 
Η Ελένη δούλευε πάντα σ' ένα φτηνό ξενοδοχείο χωρίς ρεπό, χωρίς ζωή, χωρίς έρωτα, χωρίς μέλλον. Κάποιες φορές που περνούσα να τη δω, ντρεπόμουν λίγο. Τα ρούχα μου ήταν τσαλακωμένα. Κι' εγώ. Κι' αυτή σιδέρωνε.
 
Ήμουν τρεις μήνες άνεργος. Οι φίλοι μου με είχαν ξεχάσει. Δουλειές - ταξίδια - δημόσιες σχέσεις - κάποιοι έγραφαν ποίηση άλλοι άλλαζαν αυτοκίνητο εγώ δεν "είχα μάτια να κλάψω", ούτε και την Ελένη είχα, ούτε ένα σίδερο, να βγαίνω έξω στο δρόμο, με αξιοπρέπεια.
 
Δεν το έβαλα κάτω. Την τελευταία φορά που πέρασα να τη δω έβαλα τις ντροπές στην άκρη, Ελένη της λέω δεν μπορώ άλλο έτσι τσαλακωμένος μπορείς να μου βρεις ένα μεταχειρισμένο σίδερο; Περίμενε μου λέει. Πάει στο άλλο δωμάτιο, γυρίζει με ένα σαρανταπεντάρι στο χέρι.
 
- Πάρτο, μου λέει. Εγώ δεν μπορώ. Ότι κάνεις θάμαι μαζί σου.



Ο Γιώργος  Δάγλας γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1958, όπου και τελείωσε το Ναυτικό Λύκειο χωρίς ποτέ να μπαρκάρει.
1977, Αθήνα. Προλαβαίνει ζωντανούς τους τελευταίους ρεμπέτες. Ακούει τον Ρούκουνα και πίνει ούζο με τον Γιάννη Κυριαζή. 
1980, άγριες διαδηλώσεις-καταλήψεις. Δουλεύει κομπάρσος με τη μεσολάβηση της Κατερίνας Γώγου. Με τον Άσιμο στο υπόγειο της Αραχώβης. Γράφει στο ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ του Λεωνίδα Χρηστάκη. Παράλληλα βιοπορίζεται ως βιομηχανικός εργάτης, ταβερνιάρης και υπάλληλος γραφείου τελετών. 
1982, εκδίδεται η "ΜΕΡΑ ΤΩΝ ΦΩΤΑΓΩΓΩΝ" στον "ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ". 
1985, Αποσύρεται στην Ιθάκη. Εκδίδει την τοπική εφημερίδα "ΑΓΟΝΗ ΓΡΑΜΜΗ" διορίζεται στο νοσοκομείο και παντρεύεται. 
1992, παραιτείται από δημόσιο και συζυγικό βίο και φεύγει στη Θεσσαλονίκη. Γράφει, πίνει, χάνεται. 1999, εκδίδεται το "ΜΑΥΡΟ ΧΙΟΝΙ" στις εκδόσεις ΕΛΛΕΒΟΡΟΣ [Άργος] 
2004, επιστροφή στην Ιθάκη. Ετοιμάζει την καινούργια απόδραση.



για τον ποιητή δείτε επίσης:  Γιώργος Δάγλας, ποίηση

σημείωση:
Θεσσαλονίκη, παραμονές του 2000  στον "Καφενέ του Σωτήρη", στο Μπιτ παζάρ, συνάντησα τον ποιητή. Στο ίδιο τραπέζι πίναμε τσίπουρο και κουβεντιάζαμε[...] Πρώτη και τελευταία φορά. Επισκέπτης ήδη από τότε της πόλης εγώ,  ο Δάγλας είχε "αποφασίσει" να μείνει εκεί.
 
'Εψαξα και βρήκα, στο ημερολόγιο εκείνης της χρονιάς τα στοιχεία του: διεύθυνση και τηλέφωνα. Ίσως να μετανιώνω που δεν τα χρησιμοποίησα... Στο εξαιρετικό αφιέρωμα του "ποιείν" ανακάλυψα τα χνάρια του. Όπου κι αν είναι σήμερα, τον χαιρετώ και τον ευχαριστώ δημόσια για μικρό διαμαντάκι του τ ο  σ ί δ ε ρ οπου μοιράζομαι μαζί μας.

Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

Η πολιτική μπαίνει στη ζυγαριά...


Οι δύο αποφάσεις του τελευταίου Σαββατοκύριακου διαμορφώνουν το νέο πεδίο της πολιτικής πραγματικότητας. Είναι ο πυκνός πολιτικός χρόνος. Αυτό όμως που τρομοκρατεί είναι ο πολιτικός αμοραλισμός των κυβερνώντων. Η αιφνίδια αλλαγή του εκλογικού νόμου για τις επικείμενες εκλογές, όχι μόνο δεν διευθετεί αλλά επιτείνει τις στρεβλώσεις. Από την αρχηγική λίστα στην λαϊκιστική παράτα της μιας περιφέρειας και του σταυρού. Σε καμιά χώρα της Ευρώπης δεν λειτουργεί  με αυτόν τον πρωτόγονο τρόπο η δημοκρατία. 

Κυριαρχούν οι τακτικισμοί, το αλισβερίσι, τα "τάκλιν με τα δύο πόδια", δηλαδή τα εσκεμένα φάουλ. 

Υποτάσσονται σε κινήσεις ματ η συννενόηση, η διαβούλευση, η συναίνεση. Αρνούνται να συνομιλήσουν με τον Άλλο. Επιδιώκουν να τον στριμώξουν στην γωνία.

Η επιλογή του ΠΑΣΟΚ να συντάσσεται με την ατζέντα της ΝΔ και ακροδεξιών, εξωθεσμικών κέντρων εξοφλείται με την λευκή επιταγή του σταυρού.  Αντιρατσιστικό, ιθαγένεια, ψήφος των νόμιμων μεταναστών. [για τις ευθύνες και τις ανεπάρκειες της ΔΗΜΑΡ έχει εξαντληθεί η συζήτηση...] Η πολιτική μπαίνει στη ζυγαριά... 

Υπάρχει μια διάχυτη απογοήτευση. Η αλλαγή του εκλογικού νόμου ενισχύει της ηγεσίες των κομμάτων. Τη στιγμή ακριβώς που η κοινωνία των πολιτών επεδίωκε την αποδυνάμωση τους. Η πρωτοβουλία των "58" -που στηρίξαμε από την πρώτη στιγμή- σε αυτήν την κατεύθυνση εργαζόταν.  

"Η ελληνική Ελιά" δεν μπορεί να συνυπάρξει με τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό...




Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2014

Χρίστος Λάσκαρης Οι δύο λέξεις

ποιητικό ανθολόγιο 2014 
[ με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών... ]
 
για τον Φεβρουάριο: Γιώργος Μπουζιάνης
 
 
ΟΙ ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ

Θ` αρχίσω με τη λέξη έρωτας
και θα τελειώσω
με τη λέξη χώμα.

Τις ενδιάμεσες
θαρρώ πως τις μαντεύετε.





Χρίστος Λάσκαρης Π Ο Ι Η Μ Α Τ Α  εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα 2004 [ από την ποιητική συλλογή  Ν α  ε μ π ο δ ί σ ε ι ς  τ ι ς  σ κ ι έ ς ]

Γιώργος Μπουζιάνης   Π ο ρ τ ρ α ί τ ο  ά ν δ ρ α, Μολύβι σε χαρτί 26χ20εκ.

Ο Χρίστος Λάσκαρης γεννήθηκε στο Χάβαρι Ηλείας το 1931 και από μικρή ηλικία έχει εγκατασταθεί στην Πάτρα. Το 2007 βραβεύτηκε με το διεθνές Βραβείο ποίησης Καβάφη από το Ινστιτούτο Μελετών Ανατολικής παράδοσης Μοχάμεντ Άλι του Καΐρου. Πέθανε την Τετάρτη 11 Ιουνίου 2008 στην Πάτρα σε ηλικία 77 ετών.


Υ.Γ. Τον Χρίστο Λάσκαρη τον "γνώρισα" μέσα στις σελίδες του εξαιρετικού περιοδικού ΟΡΟΠΕΔΙΟ του φίλου Δημήτρη Κανελλόπουλου[ΟΡΟΠΕΔΙΟ, Τ.2 Χειμώνας 2006-2007].
 

Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2014

Τα δεύτερα, δικά μου! [07.02.2014]

Στο "Take Five" γράφει πια η..."μαργαρίτα"! Είναι το ίδιο ευθύβολα σχόλια,  πιο ροκ,  ταιριαστός τίτλος, στο ύφος του καλού φίλου Λεωνίδα Καστανά.

Εμείς, κρατάμε τον ίδιο τίτλο, μια κίνηση εγκάρδια, όταν από τύχη ή από επιλογή συναντήσεις κάποιον και το κέρασμα οδηγεί σε μια συνύπαρξη γοητευτική. 

Το "τετράδιο εξόδου" επιστρέφει στην γενέθλια πόλη και γράφει πια σε ρυθμούς τζαζ από το "Καφέ-Βιβλίο", ένα χώρο έκπληξη... Κάθε Πέμπτη, "Τα δεύτερα, δικά μου!".  Όσα συζητούν φίλοι σε μια παρέα...
  Α.ΣΤΕΓΟΣ [ 07. 02.2014 ]

Ένα μικρό τεχνικό πρόβλημα μας κράτησε εκτός διαδικτύου. Με μια μέρα αργοπορίας..."εδώ είμαστε" 



Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014

Love is not Propaganda


Με αφορμή την έναρξη των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Sochi της Ρωσίας η ομάδα "Φύλο και Φτερό" και η Πρωτοβουλία για τη δημιουργία Αντισεξιστικής/ Αντιομοφοβικής ομάδας στο Ηράκλειο σας καλούμε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο ρώσικο προξενείο στο Ρέθυμνο.

Αγωνιζόμαστε απέναντι στις διακρίσεις και τις επιθέσεις που δέχονται οι λεσβίες, οι gay, οι bi και οι τρανς στη Ρωσία, στην Ελλάδα, αλλά και σε κάθε γωνιά του πλανήτη!

Ακολουθεί το κείμενο κάλεσμα της πρωτοβουλίας: 

Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2014

Περιοδικό Ο ΠΟΛΙΤΗΣ...



Το περιοδικό " Ο Πολίτης" έκλεισε τον κύκλο του πριν από τέσσερα χρόνια. Οι συνεργάτες του οργάνωσαν τότε μια μια μικρή γιορτή αποχαιρετισμού. Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε τις ημέρες εκείνες [Φεβρουάριος του 2010] με τη σκέψη ότι και αυτή η έλλειψη θα είναι οδυνηρή. Η σκέψη αυτή συνοδεύει σήμερα τις νέες αναζητήσεις της δημοκρατικής αριστεράς... 

Α.Ν.Χελιδώνης, 02.04.2014

Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014

Μια Κρήτη Περιβάλλον-Άνθρωπος: ένα πείραμα αυτοδιοίκησης


  
Ο κ. Κ. έμαθε να οδηγεί αυτοκίνητο, στην αρχή όμως δεν τα πήγαινε πολύ καλά.  

Μόλις έμαθα να οδηγώ ένα αυτοκίνητο, 
δικαιολογήθηκε, πρέπει όμως να μπορείς να οδηγείς δυό αυτοκίνητα, 
δηλαδή και αυτό που πάει μπροστά από το δικό σου. 

Μονάχα όταν παρακολουθείς κάτω από ποιές συνθήκες πορεύεται το αυτοκίνητο που πάει μπροστά σου και σταθμίζεις τα εμπόδια που αντιμετωπίσει, ξέρεις πως πρέπει να οδηγείς εσύ σε σχέση με το άλλο αυτοκίνητο. [1]


Η Συνδιάσκεψη της ανεξάρτητης αυτοδιοικητικής παράταξης "ΜΙΑ ΚΡΗΤΗ - Περιβάλλον Άνθρωπος", πραγματοποιήθηκε με επιτυχία χθες, 02.02.2014, στο Μελιδόνι Ρεθύμνου. Η συνδιάσκεψη έκρινε ομόφωνα ως θετική την ως τώρα πορεία της κίνησης και αποφάσισε την συνέχιση και αναβάθμιση της λειτουργίας της. 

Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014

Αριστερή Μεταρρυθμιστική Κίνηση

 
Ίδρυση της Αριστερής Μεταρρυθμιστικής Κίνησης - A.ME.K


H χώρα βρίσκεται σε φάση μετάβασης. Το κυβερνών πολιτικό σύστημα κατόρθωσε να αποτρέψει την ασύντακτη χρεοκοπία και την έξοδο από το ευρώ. Δεν περιόρισε όμως τις χρόνιες παθογένειες της οικονομίας και του κράτους, δεν διασφάλισε ένα σταθερό δρομολόγιο εξόδου από την κρίση. Οι προκλήσεις που διαφαίνονται στον ορίζοντα υπερβαίνουν κατά πολύ τις δανειακές υποχρεώσεις και τις απαιτήσεις της καθημερινής διαχείρισης. Η έκταση και η ποιότητα των αναγκαίων αλλαγών προϋποθέτει τη σύγκρουση με ομάδες συμφερόντων, κατεστημένες νοοτροπίες, και πρακτικές. Απαιτεί ευρύτατες συναινέσεις και νέες πολιτικές ισορροπίες. Η χώρα χρειάζεται μία ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική για τη βιώσιμη ανάκαμψη. Χρειαζόμαστε επειγόντως ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, νέες προτάσεις κοινωνικής πολιτικής, μέριμνα για τους αδύναμους, ισονομία και κυρίως ενιαίους κανόνες για όλους.
 

Επεισόδιο με το φως


Είχαν την πολυτέλεια να αργήσουν εκείνο το βράδυ. Όλο το απόγευμα έκαμαν μια μεγάλη βόλτα. Περπάτησαν στο κέντρο. Το χέρι της είχε χαθεί στο δικό του. Κάπου θα ήπιαν από ένα κονιάκ.  Αποφάσισαν να δουν την ταινία στην βραδινή προβολή. Θα ήταν μαζί -τόσο μόνοι όσο στο όνειρο. Στέγασαν τον πόθο τους, η ταινία τους καθήλωσε.  Αρνήθηκαν την παρουσία του "τρίτου", του Άλλου. Ταυτίστηκε με τον "ήρωα" και εκείνη ίδια, όμορφη: η πρωταγωνίστρια του. "Μπήκαν" στην ΡΕΒΑΝΣ με τον παιδικό τους έρωτα. 

Στους τίτλους του τέλους, στην δίοδο των δύο μοναξιών, στην ατάκα "στον έρωτα τίποτα δεν είναι ανήθικο... αρκεί να συμφωνήσουν και οι τρεις", τη ρώτησε "Εμείς;"

Δεν πήρε απάντηση ποτέ! Ήταν τόσο ζεστή η αγκαλιά της και ,έμεινε εκεί... Για πολλά χρόνια!



ΥΓ. Μια κατάθεση ήταν η ταινία ΡΕΒΑΝΣ του Ν.ΒΕΡΓΙΤΣΗ. Το "προσωπικό" στον ελληνικό κινηματογράφο την δεκαετία του `80. Μια ιστορία αναζήτησης του πάθους, με συγκρούσεις, συμβιβασμούς και ταυτόχρονη συνύπαρξη και μοναξιάς των ηρώων σ` ένα ασυνήθιστο παιγνίδι.

Κουβάλουσε τη φράση "η βία μαμμή της ιστορίας" τούτες τις μέρες. "Ο έρωτας κινεί τα νήματα", είχε γράψει παλιότερα. Έτσι είναι σκέφτηκε."αρκεί να συμφωνήσουν και οι τρεις"...