..."Ό,τι δε σε πεθαίνει, σε κάνει πιο δυνατό" είχε πει κάποιος.
Ο Γκέοργκ όμως ήξερε καλύτερα.
"Ό,τι δε σε πεθαίνει σήμερα, σε πεθαίνει αύριο".[1]
Με την πρώτη φράση θα κλείσει την εισήγησή του, στην συνεδρίαση της ΕΕ της ΔΗΜΑΡ, ο σ.πρόεδρος Φώτης Κουβέλης.[2]
Τη δεύτερη φράση υποστηρίζει το "τετράδιο εξόδου". Αφήνει ανοικτή τη διαδικασία να
συζητήσουμε και να απαντήσουμε :
Συνεχίζουμε - αλλά πώς;
Επιμένουμε - σε τί;
Αφήνει ανοικτή τη διαδικασία. Μέχρι το αύριο.
ΥΓ. Θεωρώ την "πρώτη ρήση" απελπιστικά κλειστή. Περιχαρακώνει τη
σκέψη στην ήττα, ατσαλώνει το σώμα στον πόνο. Δυναμώνεις από το
λάθος μα συνηθίζεις να το αποδέχεσαι τη στιγμή που θεωρείς ότι θα
σε δυναμώσει μια ακόμα φορά. Θεωρώ τη δεύτερη ρήση μια σπείρα. Σε κάποιο τόξο της γεννιέται ένα
καρκίνωμα. Αν κοπεί από το υγιές σημείο μια νέα σπείρα ξεκινά...
Έστω μέχρι τον θάνατο. Εκεί ξεκινά η "συνομιλία με τους νεκρούς"...
[1] Απόσπασμα από το νέο βιβλίο του ΘΟΔΩΡΗ ΚΑΛΛΙΦΑΤΙΔΗ "ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΕΡΑΣΤΕΣ", εκδόσεις ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, που διαβάζω τώρα, για δεύτερη φορά...
[2] πολιτική εκτίμηση