Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

Θα γυρίσω με τα πόδια στο σπίτι

Τι ωραία αίσθηση. 
Η καπνοσακούλα μου γεμάτη. 

Οι παλιοί μου φίλοι έχουν οριστικά χαθεί. Οι νέοι όλο ταξιδεύουν. Μια αναχώρηση και μια επιστροφή. Αποτέλεσμα ισόπαλο. Στο ενδιάμεσο ο αγώνας. Στο κόρνερ η αγωνία, η επιθυμία, η μνήμη.  Στο κέντρο ο Φάνης, η Σοφία, η Ζωή, η αναπνοή, Εσύ.


Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

Τασούλα Καραγεωργίου Μιά ελαφριά παραλλαγή

 
ποιητικό ανθολόγιο 2013 με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών...
 
για τον Δεκέμβριο: Γιάννης Γαϊτης
 
 
Μιά ελαφριά παραλλαγή
 
Στα είκοσί του χρόνια λέγανε γι` αυτόν: 
"Τέτοιους βγάζει το έθνος μας"
Και τώρα - που πλησιάζει τα σαράντα-
πάλι το ίδιο λένε`
 
με μόνη διαφορά
μιάν ελαφρά παραλλαγή στον τόνο της φωνής
( για να αποδοθεί 
το νόημα σωστά
πως κάτι τέτοιους δηλαδή
- όπως κι αυτός-
βγάζει το δόλιο το έθνος μας ).  
 
 
 
 
 
Τασούλα Καραγεωργίου Το αδράχτι που ματώνει εκδόσεις ΠΛΕΘΡΟΝ, Αθήνα 1989  
 
Η Τασούλα Καραγεωργίου γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1954. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας και υπηρετεί ως καθηγήτρια στη δημόσια γενική εκπαίδευση. Το 1986 δημοσίευσε την ποιητική συλλογή "Fragmentum αρ. 53" στις Εκδόσεις "Πλέθρον". Ακολούθησαν οι συλλογές: "Το αδράχτι που ματώνει" (Πλέθρον, 1989), "Διασπορά" (Πλέθρον, 1994), "Ποιητική τεχνολογία" (Κέδρος, 1998), "Το μετρό" (Κέδρος, 2004), "Η χελώνα του Κεραμεικού" (Γαβριηλίδης, 2011). Έχει μεταφράσει Αρχαία Ελληνική ποίηση: "Ποιήματα-Σαπφώ" (Γαβριηλίδης 2009), "Ηλακάτη-Σπαράγματα και επιγράμματα" (Γαβριηλίδης 2013). Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά "Πλανόδιον", "Ποίηση", "Νέα Εστία", "Παπαδιαμαντικά Τετράδια" και έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες, ενώ άρθρα της έχουν δημοσιευθεί στις εφημερίδες "Αυγή", "Καθημερινή" και στα περιοδικά "Το Δέντρο", "Φιλολογική", "Νέα Παιδεία", "Γράμματα και Τέχνες", "Αντί", "Ο Πολίτης", κ.ά. Είναι διδάκτωρ φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Από το 2007 διδάσκει στο Εργαστήρι Ποίησης του Ιδρύματος Τάκης Σινόπουλος. Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών. 
 
Γιάννης Γαϊτης 1975

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

Τα δεύτερα, δικά μου! [26.12.2013]

Στο "Take Five" γράφει πια η..."μαργαρίτα"! Είναι το ίδιο ευθύβολα σχόλια,  πιο ροκ,  ταιριαστός τίτλος, στο ύφος του καλού φίλου Λεωνίδα Καστανά.

Εμείς, κρατάμε τον ίδιο τίτλο, μια κίνηση εγκάρδια, όταν από τύχη ή από επιλογή συναντήσεις κάποιον και το κέρασμα οδηγεί σε μια συνύπαρξη γοητευτική. 

Το "τετράδιο εξόδου" επιστρέφει στην γενέθλια πόλη και γράφει πια σε ρυθμούς τζαζ από το "Καφέ-Βιβλίο", ένα χώρο έκπληξη...Κάθε Πέμπτη, "Τα δεύτερα, δικά μου!".  Όσα συζητούν φίλοι σε μια παρέα...




Α.ΣΤΕΓΟΣ [26.12.2013]


Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013

Αργύρης Χιόνης [1943-25.12.2011]

Είναι ωραίο πράγμα ο άνθρωπος, το πιο ωραίο, ίσως, αντικείμενο, κυρίως όταν μένει ακίνητος και σιωπηλός σε μια γωνιά του δωματίου ή του τοπίου, λησμονημένος και σχεδόν αόρατος. 
Όσο πιο ακίνητος ο άνθρωπος, όσο πιο σιωπηλός τόσο πιο ωραίος· όσο πιο αόρατος τόσο καλύτερα για το δωμάτιο ή το τοπίο.

[Αργύρης Χιόνης 1943-25.12.2011]

 

Είναι ντυμένη φόνο και ηδονή
κάτω από τη νεκρή βιζόν, φορεί
τα ασπαίροντα βυζιά της.

ESTEBAN ARGENTEA NIEVE

 
"Η τέχνη πάντα λειτουργούσε ως παραμυθία για τον άνθρωπο" γράφει και λέει ο ποιητής Αργύρης Χιόνης. Αυτοβιογραφική, χαμηλών τόνων, άλλοτε υπαινικτική και πάντα εύληπτη η ποίησή του τον κατέταξε ανάμεσα στις σημαίνουσες ποιητικές φωνές της χώρας.   

Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

Δεν είναι λέξεις είναι πληγές


Κρατάω τη στιγμή. Ένα γεγονός.

Ο χρόνος περνάει και χάνεται. 
Μεγαλώνουμε!

Κρατάμε κάτω από το βάρος της καθημερινότητας.


Κατά ταχτά χρονικά διαστήματα επισκέφτομαι την παιδική μου γειτονιά.  
Δεν την έχω συνάντησει  ποτέ ξανά! 

Αποθηκεύω σε κιβώτια σχήματα τις μνήμες. Στο φως εκθέτω αιμάτινες στιγμές. 

Στο μαύρο τετράδιο μου έγραψα πρόσφατα:

"Την νύχτα, μόνο. Εκεί που άφηνες την υπόλοιπη ζωή σου, μια άδεια θέση."


Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013

Η αγένεια χρεώνεται...

Από το site dim/art, ιστολόγιο πολιτισμού η παρακάτω ανάρτηση. Για πολλούς λόγους -κάποτε θα γράψω- "ανεβαίνει"  και στο "τετράδιο". Ας κοιταχτούμε στον καθρέπτη...

Ευχαριστώ θερμά τον φίλο Γιώργο Τσακνιά.

Αντώνης Χελιδώνης

«Καφέ» (σκέτο): 7€
«Καφέ, παρακαλώ»: 4,25€
«Καλημέρα, έναν καφέ, παρακαλώ»: 1,40€

 

Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013

Αριστέα Παπαλεξάνδρου Γκρίζο της χαράς

 
ποιητικό ανθολόγιο 2013 με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών...
 
για τον Δεκέμβριο: Γιάννης Γαϊτης



Γκρίζο της χαράς

Η ίδια γυναίκα Η γκρίζα γυναίκα
Των γκρίζων ερώτων Των γκρίζων καιρών
Με γκρίζα φορέματα
και γκρίζα καπέλα
Με δίχως τη στήριξη των γκρίζων αντρών

Η ίδια γυναίκα Η άλλη γυναίκα
λευκή του χιονιού παλαιών ημερών
 
 
 
Αριστέα Παπαλεξάνδρου  ΩΔΙΚΑ ΠΤΗΝΑ εκδόσεις ΤΥΠΩΘΗΤΩ-ΛΑΛΟΝ ΥΔΩΡ 2008
 
Γιάννης Γαϊτης Σύνθεση, 1958
 
 
σημείωση: Μικρή, παροδική αλλαγή... "Βγαίνουμε" Σάββατο. 
 
 

Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

Τα δεύτερα, δικά μου! [19.12.2013]

Στο " Τake Five " γράφει πια η..."μαργαρίτα"! Είναι το ίδιο ευθύβολα σχόλια,  πιο ροκ,  ταιριαστός τίτλος, στο ύφος του καλού φίλου Λεωνίδα Καστανά.

Εμείς, κρατάμε τον ίδιο τίτλο, μια κίνηση εγκάρδια, όταν από τύχη ή από επιλογή συναντήσεις κάποιον και το κέρασμα οδηγεί σε μια συνύπαρξη γοητευτική. 

Το "τετράδιο εξόδου" επιστρέφει στην γενέθλια πόλη και γράφει πια σε ρυθμούς τζαζ από το "Καφέ-Βιβλίο", ένα χώρο έκπληξη...Κάθε Πέμπτη, "Τα δεύτερα, δικά μου!".  Όσα συζητούν φίλοι σε μια παρέα...

Α.ΣΤΕΓΟΣ [19.12.2013]

Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013

" ...μετουσιώνοντας το βάρος της απουσίας σε ευθύνη... "


Ήταν δάσκαλος μέχρι το τέλος ο Λευτέρης Παπαγιαννάκης. Πανεπιστημιακός και διανοούμενος, κυρίως ενεργός πολίτης. Συμπληρώθηκαν  χθες πέντε χρόνια από τον θάνατό του. Ο καρκίνος είναι ανίκητος ακόμα...  Έχασε αυτή τη μάχη στα 64 χρόνια  του.

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

Εργάτες νέων καλλιεργειών...


Ηράκλειο, Χειμώνας του 2013. 

Το φάντασμα του δάκου πλανάται πάνω από το νησί. 

Θα γνωρίζετε ασφαλώς ότι το έντομο αυτό δε ζει υπό τις χειμερινές θερμοκρασίες, αντίθετα πάνω στην θαλερή ελιά αντικρίζουμε τα θλιβερά αποτελέσματα της καλοκαιρινής του δράσης. Φέτος η παρουσία του ήταν ολοκληρωτική. Καταστροφική, σε ιδανικές θερμοκρασίες, έπληξε την παραγωγή αλλά και την ποιότητα του ελαιοκάρπου. 

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

Και μετά ήρθαν οι μέλισσες...


Χωρίς το άγχος του χρόνου, χωρίς βέβαια και την ομορφιά της συνάντησης, χωρίς να βλέπω τα πρόσωπα και να ανιχνεύω αντιδράσεις...

Με την άνεση να διορθώνω αβλεψίες, αλλά με το πάθος του προφορικού λόγου...

Με το βλέμμα στραμένο σε ένα πρόσωπο,  να λυθεί ο κόμπος από το στομάχι...

...τα όσα ακολουθούν είναι η "ομιλία" μου στο 2ο συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς.

ΥΓ. Από επιλογή δεν ήμουν υποψήφιος για σύνεδρος. Το γράφω για να συνεκτιμηθεί.

Αντώνης Ν.Χελιδώνης

Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

Σπύρος Τσακνιάς ΑΛΛΟΘΙ

ποιητικό ανθολόγιο 2013 με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών...
 
για τον Δεκέμβριο: Γιάννης Γαϊτης
 
ΑΛΛΟΘΙ

Θα μαζέψω μιαν αγκαλιά σπάρτα, κλωνάρια μυγδαλιάς,
να ζεστάνω το μοναχικό σπίτι,  τ' άδειο δωμάτιο.  Θα
συμμαζέψω τα σκορπισμένα χαρτιά, θα πετάξω τ' απο-
τσίγαρα, θα συγυρίσω τ' ανάρμοστα όνειρα, τις ατίθασες
μνήμες. 

Θα διώξω τον ίσκιο που ρίχνουν οι λέξεις πάνω στα ποιήματα,
τον ίσκιο που ρίχνουν τα ποιήματα πάνω στη δυστυχία,
να μείνει ανόθευτο το βράδυ κι η γαλήνη του,   κι ο πό-
νος, γυμνό μαχαίρι,  ν' αστράφτει στο σκοτάδι. 

Όχι δεν με τρομάζει το σκοτάδι. Νυχτοβατώ ανάμεσα σε
πράγματα που ήταν κάποτε ανθρώπινα κι έγιναν φαντά-
σματα: ο σκυθρωπός καθρέφτης,  η βαρύθυμη καρέκλα,
τ' απαρηγόρητο σκαμνί, η απελπισμένη σιφονιέρα. 

Όχι δεν προσπαθώ να σας γελάσω: Αν είναι να ζήσουμε
δίχως αυταπάτες,  πρέπει να συνηθίσουμε στο πολικό
ψύχος ενός μοναχικού σπιτιού, ενός άδειου δωματίου.
Γι' αυτό στρέφομαι στ' αγριολούλουδα, τα βότανα, τ' άν-
θη της σέρας, τα εξημερωμένα φυτά. 

Είναι κι αυτό ένα άλλοθι,  ή μια ακόμη αυταπάτη,

-η τελευταία αυταπάτη. Μη με ρωτήσετε ποιος

φταίει,  δεν ξέρω ποιον να κατηγορήσω κι αν είναι σκό-
πιμο ν' αναζητούμε πάντα κάποιον ένοχο ή κάποιο εξι-
λαστήριο θύμα ή μήπως είναι απείρως προτιμότερο να
ζούμε με την υποψία μιας απέραντης αθωότητας.




Σπύρος Τσακνιάς  ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1952-1992 εκδόσεις σ τ ι γ μ ή Αθήνα 2000

Ο ποιητής, μεταφραστής, δοκιμιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας Σπύρος Τσακνιάς (1929-1999) γεννήθηκε στη Λαμία. Σπούδασε οικονομικά στην Αθήνα και παρακολούθησε μαθήματα κινηματογράφου. Μετά τον πόλεμο εργάστηκε ως δημοσιογράφος, αλλά στη συνέχεια σταδιοδρόμησε ως στέλεχος επιχείρησης φαρμάκων. Από τη μεταπολίτευση ασχολήθηκε με τη λογοτεχνική κριτική. Στη λογοτεχνία εμφανίστηκε το 1951, με το ποίημα "Γράμμα σ' έναν ποιητή", στην εφημερίδα "Δημοκρατικός Τύπος". Υπήρξε μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού "Γράμματα και Τέχνες", των ανθολογιών μεσοπολεμικής και μεταπολεμικής λογοτεχνίας των εκδόσεων Σοκόλη και διευθυντής της σειράς "Οι ποιητές του κόσμου" των εκδόσεων Εγνατία. Συνεργάστηκε με πολλά λογοτεχνικά περιοδικά ("Το Δέντρο", "Η Λέξη", "Σχεδία", "Τραμ", "Διαβάζω"), καθώς και με εφημερίδες ("Η Αυγή", "Η Καθημερινή", "Η Πρώτη", "Τα Νέα"). Ήταν παντρεμένος με την ποιήτρια και μεταφράστρια Αμαλία Τσακνιά. Απεβίωσε στην Αθήνα το 1999.

Γιάννης Γαϊτης Λάδι σε καμβά, 1960, διαστάσεις 25χ20εκ.


 
 
 
 

Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

Τα δεύτερα, δικά μου! [12.12.2013]

Ταξίδι στη Σαλονίκη, μια βόλτα στην Αριστοτέλους, στάση στα "Βομβίδια". Ένας μεζές με δυό τσίπουρα... Τη Σαλονίκη τη θυμάμαι πάντοτε, το συγκεκριμένο στέκι -ύστερων φοιτητικών χρόνων- σημείο της πόλης εξαιρετικό, ήρθε στο μυαλό μαζί με την νέα στήλη της "μαργαρίτας" με τίτλο "πέντε στα όρθια". Έτσι ήταν και τότε... Οι πρώτοι το έστηναν στο μικρό πάσο του μαγαζιού και η παρέα ανοιγόταν μέχρι να το επιτρέπει ο ...καιρός και η όρεξη...



 
"Τα δεύτερα, δικά μου!". Κάθε Πέμπτη στο "τετράδιο εξόδου"! Στα μικρά και στα μεγάλα γεγονότα, πρόσωπα, καταστάσεις. Όσα συζητούν φίλοι σε μια παρέα...



Α.ΣΤΕΓΟΣ [ 12.12.2013 ]

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013

Δουλειά κομματική σε επαρχιακή πόλη...

" Σε εποχές σαν τη σημερινή σκεπτόμαστε πολύ. Περισυλλογή και υπεράσπιση του εαυτού μας και κάποιων πραγμάτων, γιατί η κατάσταση γύρω είναι τόσο άγρια και τόσο μπάχαλο που πρέπει να ελέγχεις την οργάνωση σου ως άτομο, πνευματικά, σωματικά, ώστε αν ξαναμπούν θέματα διεκδικήσεως, έστω κι αν είσαι 60-70 χρονών, έστω ουραγός στο τέλος, ξανά ...;" [1]


Με αφορμή το 2ο συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς, φέρνω εδώ ένα κείμενο του 2008. Τα γεγονότα του Δεκέμβρη εκείνου -η δολοφονία του μικρού μαθητή, αλλά και η καπήλευση της από μια "παλαβή" αριστερά- ενέτειναν τη προσπάθεια συγκρότησης ενός ρεύματος αξιών μέσα στο κόμμα του Συνασπισμού, το οποίο εκείνο την εποχή υπηρετούσαμε. Δουλειά κομματική σε επαρχιακή πόλη...  
Φίλοι και σύντροφοι -ενταγμένοι και ανένταχτοι- ανασυγκροτήσαμε την Ανανεωτική Πτέρυγα και ως τέτοια πορευτήκαμε για τα επόμενα χρόνια. Μέχρι και την ίδρυση της ΔΗΜΑΡ. Σήμερα με τους/τις περισσότερους/ες συντρόφους/σσες βρισκόμαστε -με τις διαφορετικές προσεγγίσεις ή και τις διαφωνίες μας- στο ρεύμα της δημοκρατικής αριστεράς. 

Αν κάτι έχει προστεθεί -πέρα από τον αναπόφευκτο χρόνο- είναι βαρίδια βεβαιότητες που καθηλώνουν. Τότε μια διαρκή, επίπονη και ζωογόνα αναζήτηση χαρακτήριζε το χώρο μας. Είναι η επιλογή μας ένας μονόδρομος, ένα αδιέξοδο; Μπορεί να αλλάξει ρότα το μικρό μας καράβι; Μπορεί να χαθεί στην τρικυμία του καιρού; Το συνέδριο είναι μπροστά μας! 

Ας διαβάσουμε ξανά. Μια πορτοκαλί κλωστή μας περιμένει. Ο μίτος για την σπείρα της νέας περιπέτειας. 

Α.ΣΤΕΓΟΣ
Ηράκλειο, 11.12.2013

Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

Για την προοδευτική ανασυγκρότηση της Ελλάδας- Για την προοδευτική αλλαγή της Ευρώπης


Γιάννης Βούλγαρης: Δεν είμαστε "ΠΑΣΟΚ και συνεργαζόμενοι", δεν είμαστε "ΔΗΜΑΡ και συνεργαζόμενοι" δεν είμαστε βενιζελικοί, κουβελικοί, σημιτικοί ή λυκουδικοί. Είμαστε πάνω απ' όλα ενεργοί πολίτες, που θέλουμε να βοηθήσουμε στην ανασυγκρότηση της παράταξης, το θεωρούμε χρέος μας.

Νέος φορέας πολιτικής Οικολογίας


Ερωτήματα και αδυναμίες. Συζητήσεις και αναζητήσεις. Ανάγκες. Λέξεις κλειδιά σε όλους τους πολιτικούς χώρους. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η προσπάθεια της πρωτοβουλίας Think Π, η οποία ανοίγει τη συζήτηση για τη δημιουργία ενός νέου φορέα στο χώρο της πολιτικής Οικολογίας. Σημείωναν ήδη εδώ και ένα χρόνο στη διακήρυξή τους: 

"...Οι κατεστημένες πολιτικές δυνάμεις προσπαθούν να μην αλλάξει τίποτα, ενώ οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις γίνονται απρόθυμα, σπασμωδικά και με μεγάλη καθυστέρηση. Η έλλειψη διαβούλευσης με τους πολίτες και η διαρκής επίκληση του εξαναγκασμού από τους “ξένους” (και με τη βοήθεια της αντιπολιτευτικής δημαγωγίας), έχουν στόχο τον «εξαγνισμό» των μέχρι τώρα διαχειριστών της εξουσίας και αποτέλεσμα την αύξηση του αντι-ευρωπαϊσμού και του εθνικισμού".

Το "τετράδιο εξόδου" φιλοξενεί το κάλεσμα της πρωτοβουλίας...


Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013

Τόλης Νικηφόρου Το μυστικό

ποιητικό ανθολόγιο 2013 με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών...
 
για τον Δεκέμβριο: Γιάννης Γαϊτης



Το μυστικό 

όπως ο μυθικός ανταίος
έπαιρνε δύναμη από τη μάνα γη
έτσι κι εγώ
βαπτίζω την ψυχή μου
στ` απορημένα μάτια σου
στα μαγεμένα σου δυο χρόνια
στις λέξεις σου χωρίς το λάμδα και το ρο

το ξέρω πως θα μεγαλώσεις
πως θα ξεχάσεις τον ακουάκο και το αγιογούουνο
ύστερα μόνος σου θα ψάξεις
θ` ανακαλύψεις έκθαμβος το μυστικό μου
κι αυτή την απουσία μου

όμως εγώ θα βρίσκομαι στα σκόρπια μου βιβλία
στις λέξεις που σωστά θα μάθεις να προφέρεις
θα περιφέρομαι στους σκονισμένους δρόμους
και θα υπάρχω
εκεί που γράφεται ένα σύνθημα
εκεί που ένα σύνθημα γίνεται πράξη

κοιμήσου τώρα
να πάρεις δύναμη και εσύ
αργότερα να ψάξεις τους συντρόφους σου
στις μεθυσμένες τις ανήλεες πολιτείες
και να σηκώσεις χωρίς δισταγμό
ακέραια την οδύνη αυτού του κόσμου.



Η επιλογή από τη συγκεντρωτική έκδοση "Ο ΠΛΟΗΓΟΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ", το ποίημα ανήκει στην συλλογή "Ο ΜΕΘΥΣΜΕΝΟΣ ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ [1979]".

Ο Τόλης Νικηφόρου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1938. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Ρωμυλία. Σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων και εργάστηκε ως τραπεζικός υπάλληλος, μεταφραστής -διερμηνέας και αναλυτής συστημάτων στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα και στο Λονδίνο. Μετά το τέλος της δικτατορίας, επέστρεψε οριστικά στη Θεσσαλονίκη ασκώντας το επάγγελμα του μελετητή-συμβούλου οργάνωσης επιχειρήσεων έως το 1999.Τακτικός συνεργάτης του περιοδικού "Νέα Πορεία" από τα μέσα της δεκαετίας του '70, διετέλεσε επίσης αντιπρόεδρος της Λέσχης Γραμμάτων και Τεχνών Βορείου Ελλάδος και της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης ενώ υπήρξε και μέλος του Δ.Σ. της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης και της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Κ.Θ.Β.Ε. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1966 με το μεγάλο ποίημα "Οι άταφοι". Από τις εκδόσεις της "Νέας Πορείας" έχουν κυκλοφορήσει μεταξύ άλλων οι ποιητικές του συλλογές "Το διπλό άλφα της αγάπης" (1994, επανέκδ. Παρατηρητής, 2002), "Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο" (1999) , "Ο πλοηγός του απείρου" (συγκεντρωτική έκδοση, ποιήματα 1966-2002, 2004), τα διηγήματα "Εγνατία οδός" (1973), "Τα μάτια του πάνθηρα" (1996), "Νόστος" (2000) και το μυθιστόρημα "Η γοητεία των δευτερολέπτων" (2001). Έχει επίσης συγγράψει παραμύθια για μεγάλους. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχουν περιληφθεί σε ελληνικές και ξένες ανθολογίες. 

Γιάννης Γαϊτης: Σύνθεση 61χ50εκ.

ΥΓ. Η εγγραφή αφιερώνεται στον μικρό μου Νικόλα-Κάρολο...  

Μοναχικός διαδηλωτής...


Μοναχικός διαδηλωτής...

...με όποιο ρίσκο.

Μοναχικός και μόνος.

Δεν τον αντέχω αυτόν τον κόμπο στο στήθος.

[ εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ 07.12.09]

Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2013

Tα δεύτερα, δικά μου! [05.12.2013]


Ταξίδι στη Σαλονίκη, μια βόλτα στην Αριστοτέλους, στάση στα "Βομβίδια". Ένας μεζές με δυό τσίπουρα... Τη Σαλονίκη τη θυμάμαι πάντοτε, το συγκεκριμένο στέκι -ύστερων φοιτητικών χρόνων- σημείο της πόλης εξαιρετικό, ήρθε στο μυαλό μαζί με την νέα στήλη της "μαργαρίτας" με τίτλο "πέντε στα όρθια". Έτσι ήταν και τότε... Οι πρώτοι το έστηναν στο μικρό πάσο του μαγαζιού και η παρέα ανοιγόταν μέχρι να το επιτρέπει ο ...καιρός και η όρεξη...
"Τα δεύτερα, δικά μου!". Κάθε Πέμπτη στο "τετράδιο εξόδου"! Στα μικρά και στα μεγάλα γεγονότα, πρόσωπα, καταστάσεις. Όσα συζητούν φίλοι σε μια παρέα...


Α.ΣΤΕΓΟΣ [ 05.12.2013 ]

Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

Ο κόσμος του Μάριο Μονιτσέλι...

Από κιβώτια σχήματα ανέσυρα ένα δελτάριο -η μνήμη κρυφογελά, στάλθηκε και σε ποιόν;  Μια μικρή ιστορία με διαφορετικό τέλος. Δεκέμβριος του 2010, ο Μάριο Μονιτσέλι πήδηξε από το παράθυρο του δωματίου του στο νοσοκομείο Σαν Τζιοβάνι της Ρώμης, όπου νοσηλευόταν με καρκίνο σε τελικό στάδιο. 

Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013

Οι πόνοι αρχίζουν πάντα το πρωί


Οι πόνοι αρχίζουν πάντα το πρωί

Ξένος αυτός  σε μια εκούσια συνουσία
Εισβολέας
Προσπαθεί να  αποσπάσει  τον μέλλοντα από την παρελθούσα αισιοδοξία
Αποσυνάγωγος στον βίαια αναμορφωμένο ενεστώτα

Οι πόνοι αρχίσουν πάντα το πρωί

Δεν είναι το σώμα που τον βασανίζει.