Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Ταξιδιάρικα πουλιά

Ταξιδιάρικα πουλιά
Πέρασαν από τα μέρη μας 
Στον καιρό τους
Έμειναν όσο τους επέτρεπαν οι συνήθειες και οι διαταγές των οδηγών.

Οι νεοσσοί να αντισταθούν δεν μπόρεσαν στο φόβο
Οι φτερούγες τους κάλυψαν τις αντεγκλήσεις
Το σμάρι έφυγε
Η στάση είχε πνιγεί στην γέννηση της.

Έμειναν οι εικόνες της βουής, των χρωμάτων, των σχηματισμών
Έμεινε μια μικρή κηλίδα αίμα στο λευκό χαρτί
Εκεί βρήκε χώρο να σφηνώσει ο ποιητής.







Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

Την επόμενη μέρα δεν έγραψα ούτε λέξη.

Την επόμενη μέρα δεν έγραψα ούτε λέξη.
Δεν μπόρεσα να ξεφύγω.
Δεν μπόρεσα ούτε αυτή τη φορά να αντισταθώ στα υγρά σου μάτια.
Θέλησα και έμεινα στο σβήσιμο του γέλιου σου.

Γυναίκα από τη μακρινή γη,
Γυναίκα με το απαλό δέρμα,
διέγραψε τη ζωή μου.

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

ΑΥΓΗ

Σε ένα όνειρο ανοιχτήκαμε χθες βράδυ.
Μνήμες και σώματα, σε κουκέτα τραίνου προς Αθήνα.
Οι κουβέντες λιγοστές, είναι δύσκολο, τυραννικό, να σκαλίζεις το παρελθόν, είπες και με φίλησες.
Όπως τότε στα μαθητικά σου χρόνια.
Θυμάσαι τη μεγάλη συγκέντρωση;
Η ατμόσφαιρα υγρή,  «χάσαμε» χρόνια ψέλλισα μια ανύποπτη στιγμή.
Αφεθήκαμε στις ράγες του παρόντος.
Κράτησα τη μυρωδιά του κορμιού σου.
Το πρωί, ψάχνοντας το σπίτι της φίλης σου, χάθηκα στο λαβύρινθο της πρωτεύουσας.
Ίσως γιατί πρώτη φορά σου έταξα έρωτα στη μικρή Θεσσαλονίκη.

Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011

ΠΛΑΝΗ


Να γράψω για το άγχος της πόλης και τον έρωτα της.
Για τα φιλιά που χάρισες στ` αμούστακο  παιδί της πύλης.
Για μια αλλοπαρμένη εικόνα χάρτινου πύργου.
Για το αντάμωμα στο παγωμένο τραίνο, τις ανταύγειες του καθρέπτη από το κοίταγμα σου.
Για την Πρωτομαγιά στο δάσος…
Ένα παιγνίδι με μορφές… Στημένο στη θέληση και την έλλειψη.
Βυθισμένος στη δίνη  στροβιλίζομαι να ζήσω. Μόνος. Σκορπώ τα κομμάτια  μου. Να μην τα παίρνει  το φως.
Να στεγνώνουν την κάθε νύχτα του χαλασμένου έρωτα.
Στο τέλος του μυαλού βρίσκομαι. 
Γράφω για τις στιγμές που δεν υπήρξαμε μαζί.
Γράφω.
Για τα παιδιά.
Για τους παλιούς  φίλους.
Τους μωρούς κι ανόητους,  που μας σκοτώνουν.

Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2011

Μια ταξινόμηση

Εκείνη την νύχτα επιχείρησα έξοδο στην πραγματικότητα.

Απέρριψα την θαλπωρή ενός παιδικού μου έρωτα και ήπια
- στο κενό του αλκοόλ -
όλη τη θλίψη μου.

Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011

ΚΡΑΥΓΗ


Ανοίγεις ένα παράθυρο στο χώρο.
Ανοίγεις και ψάχνεις μια στιγμή, ένα σημείο στο παρόν.
Ανοίγεις… χειμώνας και χάνεσαι.
Κοιτάς ψηλά και πίσω. 
Τα απομεινάρια της ηδονής. Τα βράδια του χαλασμένου έρωτα.
Γυρνάς μια ρόδα, τη χθεσινή σου ζωή, να κάνεις θόρυβο.
Να μην ξεχάσεις.
Ο χρόνος που πέρασε διάσπαρτος.
Μολυσμένος όγκος στο γυμνό σου κορμί.
Αλυσιτελείς πράξεις οι θύμησες.
H ζωή που λείπει, το πρόσωπο της, η όψη του θανάτου.
Tα   αδιέξοδα   όνειρα.

Χάνεσαι και λείπει.

Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011

Aναστροφή



Μικρά αποσπάσματα κρατάμε εμείς.
Μια ζωή πλανιέται γύρω,
ρυθμοί προκάτ, αδιάφορες πορείες πέρασαν.
Γυρνάμε μέσα μας.
Τώρα.
Στην εσωτερική αναμέτρηση, αναζητάς συνεχώς,
Την αλήθεια και την απόρριψη.